Een heerlijke dag

Vol verwachting klopten onze harten toen in het kleine zaaltje de lichten uitgingen en de eerste voorbeschouwingen van de te verwachten films van de rol afdraaiden. Daar waren de penselen in beeld, een lik verf, een klein portret. Wat we kregen bleek geen speelfilm te zijn, maar eigenlijk een documentaire. Een aantal ingewijden vertelden over het leven van Pissarro. Natuurlijk er waren beelden tussendoor, zijn schilderijen, zijn huiselijk bestaan werd er summier doorheen gevlochten. Vrienden werden genoemd en het verschil tussen de Salon en het kunstenaarsgezelschap dat hij met een aantal vrienden, Degas, Monet, Cézanne, had opgericht. De invloed van Corot kwam langs en een summiere enkele vrouw, zoals Morisot en Mary Cassat.

We bleven met een aantal vragen zitten. Hoe keek hij tegen zijn vriendinnen aan, die ook kunstenaar waren en door bleven schilderen in een tijd waarbij vrouwen geacht werden te stoppen na een huwelijk. Wat was zijn rol in hun gezin als de doorgaans afwezige vader. Er werd wel verteld dat zijn vrouw hem af en toe sommeerde thuis te komen als hij al een paar maanden in Parijs vertoefde en dat ze niet meer tegen de armoe kon, maar hoe was hun relatie. Zijn vrouw zorgde voor een vast onderkomen door zelf een huis te kopen met geleend geld. Over de kinderen hoorden we op het laatst alleen wat over Lucien, omdat hij hem brieven had geschreven, maar dat er vijf kinderen in de voetsporen van hun vader waren getreden haalde ik pas later uit een biografie.

Teleurstellend was de grote afwezigheid van een acteur die Pissarro had kunnen spelen. Dat had alle informatie een stuk levendiger gemaakt. Iets voor de televisie zo’n docu, was onze mening. Onze nabeschouwing werd gedeeld onder het genot van een kop soep en een glaasje wijn met uitzicht op het steegje naar de Neude toe. Heerlijk toeven was het.

De uiensoep bleek vooral heel veel ui en weinig bouillon. ik ben gek op uien maar zelfs voor mij was het teveel. Ik adviseerde het meisje aan de keuken door te geven dat minder ui een stuk smaakvoller zou zijn. Lief nam de pompoensoep. Ook al een stevig soepje, waarin de lepel rechtop bleef staan. Het maakte allemaal niet uit. We zaten op ons stekkie en babbelden twee uur over de film en somden voors en tegens op. We kwamen tot de slotsom dat we er een aantal boeiende vragen aan hadden overgehouden, met het gevolg dat je dieper de materie in zou duiken. Zo werpt Kunst meerwaarde op.

We wandelden terug over Hoog Catharijne, dat doorgaans vermeden wordt omdat we de oude stad prefereren. Maar er moest een nieuw pakje Henna gehaald worden en omdat ik een winkel wist, waar het te verkrijgen was, liepen we door de Bakkerstraat langs de schuilkerk Maria Minor naar de zijingang. We verbaasden ons over de grote leegstand, zou dat deel een andere bestemming krijgen? De overdaad aan luxe schitterde ons tegemoet. Rap de betreffende winkel gezocht en in sneltreinvaart naar de bus. Pissarro met twee maal een -s- had voor een aangenaam verpozen gezorgd. Ondanks de regen werd het een heerlijke dag.