Zinvolle vruchtbare acties

Gisteren bij de fysio was de zuurstof weer ver te zoeken. ‘Zullen we een stukje wandelen’, vroeg hij me. De zon scheen uitbundig. Het was een fantastisch plan. Met de basketbal in de aanslag liepen we de deur uit. Ik kon het eigen tempo bepalen en rustig deden we tussendoor wat oefeningetjes. Bijvoorbeeld voetje voor voetje balanceren op de stoeprand, dribbelen met de bal en voor het fysiogebouw bal gooien en vangen vanuit de borstkas. Het lijken oefeningetjes van niets, maar ze helpen de spieren in dat gebied sterker te maken en zijn derhalve erg belangrijk. Voorlopig zien we elkaar niet meer. Op 13 december staat de eerstvolgende afspraak, maar ik kan naar hartelust dit soort huis-tuin-en-keukenpraktijken oppakken.

Het boek van Philip Huff ‘Wat je van bloed weet’, beschrijft enkele zaken met betrekking tot het behoud van de aarde op een heldere uiteengezette manier, die ik volledig kan onderschrijven. In een van zijn quotes haalt hij Martin Luther King aan en diens kritiek op het brandende huis van het kapitalisme. Hij schreef ‘het kapitalisme overwinnen vereist niet alleen het verwerpen van overheersing, maar ook dat mensen hun wederzijdse afhankelijkheid erkennen en die van de aarde’. In deze dagen, waar de misstappen te grote vormen aannemen en de juiste weg maar moeilijk te vinden lijkt te zijn, zou een herlezen van King’s beroemde rede wenselijk zijn en dan er naar te handelen.

Een van mijn lieve medebloggers beschreef hoe zij de kranten, die bol staan van ellende en verdriet en waaruit spreekwoordelijk iedere ochtend opnieuw een waar tranendal vloeit, het liefst dicht laat. Eenvoudigweg omdat het geen opbouwende berichten zijn, maar nieuws dat leidt tot een gevoel van onmacht en somberheid. In ieder geval worden we er niet vrolijker van. Dus kiezen we voor de kleine geneugten van het leven. Daar waar nog energie uit te filteren valt, een toekomstvisie, het lichte leven, de komende reis bijvoorbeeld, of een film, de schone kunsten, de liefde voor elkaar, een nieuw hebbedingetje van zoonlief, namelijk een 3D-apparaatje voor een maakbare wereld, kinderen en kleinkinderen, de natuur, vriendinnen, zussen en noem maar op.

Inktoberen is ook zoiets, andere zaken die je aandacht gevangen houden uitgebreid de ruimte geven door in de zonnestralen te tekenen aan de tafel. Het opzoeken van voorbeelden die op de onderwerpen slaan, items die soms heel veel vragen oproepen. Wat is een Armadillo?. Een gordeldier en hoe prehistorisch is dit kleine diertje, wat een schoonheid als je het goed gaat bekijken. Die heeft het overleefd al die eeuwen. Dat is al een wonder op zich. Zo volgen nog een aantal opdrachten, die ik door de drukte van de afgelopen week, wilde inhalen. Hoe druk je ‘Empty’ uit. Heel plastisch natuurlijk, een lege zak chips is nu eenmaal leger dan leeg, een ‘Fowl’ blijkt een kalkoen te zijn, ‘Forget’ is ook lastig, evenals ‘Kind’. ‘Salty’ is in mijn ogen de pot met ansjovis. Bremzout, zouter bestaat niet. En voor ‘Scrape’ mag poes een rol meespelen. Binnen een paar uur was ik helemaal bij en was het hoofd ook leeg. Een mooie bijkomstigheid.

Straks gaan de haren in de henna, twee uurtjes intrekken en dan uitspoelen geeft me de tijd om het boek van Huff uit te lezen. Hij vertelt over de schoonheid van IJsland en over de bijzondere eigenschappen van walvissen, die een belangrijke rol spelen bij het vormgeven van de fysische en chemische aard van de planeet. Eindelijk eens mest, dat grote zaken verricht. En zolang de mens zich er niet tegenaan bemoeit, zinvolle vruchtbare acties.