Wat tot de mogelijkheden behoort

De lente breekt eindelijk door. De zon scheen vanmorgen vroeg al uitbundig en het belooft 18 graden te worden. Joehoe. We zijn nog steeds op grasmaaimachinejacht, met bijgeleverde accu graag. Dan kunnen we voort. Hier en daar vrijwaren we de bloemen en de kruiden van het lange gras, het kleefkruid of de brandnetels. Merel heeft vlakbij een nest, koolmees in de spar naast de keuken en talrijke heggenmussen in de haag van kreupelhout. Gisteren was de buurman aan het dreinzen met zijn bosmaaier. Dat ging de hele dag door. Daarna besloten ze ook het overtollige in de hens te steen, dus weken we maar uit naar binnen en daarna naar de Penny, een plaatselijke supermarkt. Van alle winkels hier in de buurt zijn ze de enige met een vegetarisch assortiment. Hoe is het mogelijk.

Lief is gevangen door de kruiswoordpuzzel. Als hij er eenmaal aan begint is hij niet meer te stoppen. Er tussendoor heeft hij nog een stammetje van de fluweelboom omgezaagd, nu heeft de blauwe regen helemaal vrij spel. Met haar dikke knoppen geeft ze de belofte aan een blauwe zee van bloemen af. We gaan het zien en beleven.

De buurman aan de overkant van de straat pleistert om zijn nieuwe raam de gevel weer heel. Heerlijk zoals hier van alles en nog wat op een kalme manier wordt aangepakt. Geen ophef. Wat vandaag niet afkomt, kan morgen ook nog. Alles straalt rust en tijd uit.

Inmiddels ben ik verkast naar mijn vaste ochtendplekje op de hoek van het terras. De ochtendzon is behaaglijk warm en er waait af en toe een heel klein briesje, maar niet meer dan dat. Merel fluit zijn hoogste lied en het is heerlijk om bij dat gezang hier te mogen genieten van het uitzicht. Duif koert er een ritme onder. We ontdekten gisteren dat de twee grote sparren de storm van vorige maand kennelijk niet hadden overleefd. De grote toppen waren kas afgebroken en de majestueuze bomen zijn nu wonderlijk geamputeerde stammen met lange zijtakken geworden. Het sparretje er tussen in ruikt haar kans en strekt zich behaaglijk uit. De grootste van de twee wordt omgezaagd om haar meer ruimte te geven, de ander mag een dode stam blijven om leven te geven aan al wat dat nodig heeft. De een zijn dood is de ander zijn brood.

Gisteren was Ernst Jansz van Doe Maar aan de beurt in de portretten van Jasper Krabbe. Het was smullen geblazen van de plekken die ze bezochten, het ouderlijk huis, het gymnasium, Texel, maar ook van de gesprekken die de twee samen voerden. Twee mannen, on certain ages, die levensgebeurtenissen bespraken en elkaars inzichten deelden. Samen wandelden ze tenslotte op een verlaten strand, twee mannen temidden van de leegte tegen een grijze einder met een straffe wind en je voelde gewoon, dat hier een diepe vriendschap was ontstaan. Prachtig om er van zo dichtbij deelgenoot van te worden. De meerwaarde in het leven.

Daarvoor hadden we de uitzending van ‘Even tot hier’ in de herhaling terug gekeken. Altijd weer een fijne manier om van het nieuws op de hoogte te blijven middels hun onderwerpen en rake opmerkingen erover, de satire in hun liedjes, de waarheid die er uit te filteren valt. Al met al een dagje om te acclimatiseren, tot rust te komen en energie op te doen voor de rest van de week.

Vanavond in de ‘zoom’ onze tweemaandelijkse literatuuravond. Het boek is uit en toch heel boeiende gevonden. ‘Luister’ van Bronwasser zit vernuftig in elkaar, haar stijl is pakkend. Helaas had ik een wat negatieve recensie vooraf gelezen. Niet doen, dat drukt toch teveel een stempel op de manier waarop het verhaal mag binnenstromen.

Straks bestel ik het nieuwe boek en de nieuwe biografie in een keer en hoop dat het hier, op dat wonderlijke adres, geleverd kan worden. Zaterdag komt ook de eerste Groene. We zijn benieuwd. Afwachten wat tot de mogelijkheden behoort.