Licht in de duisternis

In de vroege ochtend kwamen eindelijk de vogels tevoorschijn. Het waren hele kleine beweeglijke beestjes. Ze waren zo licht dat ze op een grasstengel konden blijven zitten. De pootjes om de stengel gekromd, voor één seconde, om vervolgens weer verder te hippen. Tak-op Tak-af, tak-in, tak-uit. Het deed me denken aan het gedicht ‘Het Meezennestje’ van Guido Gezelle: ‘Een meezennestje is uitgebroken,//dat, in den wulgentronk/gedoken,/met vijftien eikes blonk;/ze zitten in den boom te spelen,/tak-op, tak-af, tak-uit, tak-in, tak-om,/met velen,/en ‘k lach mij, ‘k lach mij, ‘k lach mij bijkans krom.’

Bij determinatie kwamen we uit op de tuinfluiter, die er nog het meest van weg had, maar de tjiftjaf had het ook zomaar kunnen zijn. Achter het raam konden we hun geluid niet horen. Dat is iets voor de warmere ochtenden.

Onderweg bij het boodschappen doen reden we langs de vele koolzaadvelden. Hele Poesta’s hadden hun jaarlijkse goudgele kleeed aangetrokken. Tegen de blauwtinten en de witte wolken een prachtig gezicht. We draaiden het weggetje van Becefa op om verderop op de punt van het veld een foto te maken. Wel even de vele kuilen en butsen ontwijken. Ergens stond een politieauto iets van de doorgaande weg af, die de snelheden van het verkeer in de gaten hield. Waarschijnlijk hadden ze ergens een cameraatje geplaatst en derhalve hielden ze hun schermpje nauwlettend in de gaten.

Becefa is een in vergetelheid geraakt wijndorp, de scheefgezakte ingangen naar de wijnkelders hangen troosteloos tegen elkaar aan. Er tussenin zijn de huizen van de gegoede burgerij, die je kan herkennen aan de hekken ervoor, tulpen in de berm, auto’s op het erf. Daar wel glimmende ramen met propere gordijnen. Het maakt de aanblik van de vervallen staat van de andere huizen nog groter. En altijd staat de kerk in het midden aan een klein plein.

De supermarkt was kalm, het concept gelijk aan de winkels bij ons, dezelfde overbodige huishoudelijke artikelen, maar hier van belang omdat de dichtstbijzijnde grotere winkels enkele dorpen verderop lagen. Er werd altijd gretig afgenomen. Kleding, huisraad, tuingereedschap. De basis aan groenten en zuivel, een plank waarop wat vega-artikelen lagen, water en wijn.

Bij thuiskomst was er gelegenheid om het land te inspecteren nu de regen die gestaag met dikke grote droppels uit de lucht was komen vallen, eindelijk op was gehouden. De grond was tussen het lange gras in bezaaid met tapijten van paarse en witte dovenetel, herderstasjes, orchissen, bosviooltjes en de boter-en de paardebloem. In het lange gras waren een aantal legers van reeën waar te nemen, achter op het land en in het wilde stuk erbuiten. De hoefafdrukken waren het tweede bewijs. Lief dacht zelfs aan een kleine kudde. Ze komen dan in de schemer het land op en verschuilen zich in het lange gras. Als we ze willen spotten zullen we een keer op de veranda van de datsja moeten blijven zitten tot het donker is en dan heel stil zijn of binnen zitten. Bij het minste of geringste zijn ze weg.

De schade bleek mee te vallen, een deur van de kast op de veranda eraf gewaaid. Het lag te zieltogen in het gras. Een fruitboom scheefgezakt tegen twee andere aan, een fluweelboom middendoor omgevallen. Dat wordt zagen vandaag voor lief, omdat de laatste nu rust op het dak van het schuurtje van de buren.

Een kleine discussie over het optrekken van de luiken. Ik hou niet van een donker huis. Hier in Hongarije houden de mensen de voorkant potdicht of halfdicht. Elke ochtend begin ik met het optrekken tot aan het bovenlicht. Dan stroomt het ochtendlicht binnen, de kamer strekt zich uit. Lief zou ze graag halfweg zien, maar dat maakt het donker en minder gezellig. Waarom doen wat iedereen doet. Vanwege de inkijk, dacht hij. Wij hebben een hoog huis, met de ramen hoog in de gevel. Je moet aardig je best doen om binnen te koekeloeren, bovendien wat staat er aan luxe. De oude Chesterfield is niet te tillen en de vleugel zakt door haar poten. Het is onze manier van de dag begroeten. Met wat nadenken verzinnen we dat het eigenlijk prima is. We zetten een nieuwe trend in de straat en brengen licht in de duisternis.