Bewondering en respect

Sinds vanmorgen weet ik waar de pot met goud ligt onder aan de regenboog. Nee ik hoefde er niet voor op avontuur te gaan, maar het werd me gewoon aangeboden op een presenteerblaadje. Ik kon me er aan vergapen onder het genot van de eerste kop koffie

De lijstjes in mijn hoofd worden allengs langer. Er moet nog veel gebeuren. Buiten de tandarts straks waarmee lief een afspraak heeft, wil ik de kleine nog even knuffelen. Hij verandert met de dag en het denkende koppie met de grote frons boven zijn oogjes trekt langzaam maar zeker weg. Altijd weer een wonder om te aanschouwen.

Goede berichten over Pluis. Ze is uit het opvanghok. ‘Ze komt knuffeltjes halen en is dol op haar vleesjes’, schrijft een van de medewerkers. Dat is niet verwonderlijk want hier kreeg ze alleen brokjes. Ze voelt zich dus al behoorlijk thuis. Ben alleen nog benieuwd hoe ze op de andere poezen reageert. Ik hoop dat ze a la Minoes prettige conversaties hebben. Een hele geruststelling alles bij elkaar.

Gisterenmorgen nam ik vluchtig de biografie door van Dola de Jong en in de middag togen we richting Utrecht. Ik dropte Lief op de Nachtegaalstraat, vanwaar hij door de oude binnenstad zou slenteren en zelf toog ik naar het huis waar de biografie-bijeenkomst was. Hartelijke begroetingen. We hadden elkaar twee maanden geleden voor het laatst gezien. Natuurlijk bewonderden we de verbouwing van het huis met nu een lichte serre, die ruim zicht gaf op de groene stadstuin met de grote bloeiende Camelia.

We waren op een na compleet en unaniem was het oordeel dat het een goed geschreven weergave van een leven was. Iemand had haar vorige twee biografieën over Campert en over de Vromannen al gelezen en vond deze, in vergelijk met die twee, wel minder. Bovendien had ze de auteur geïnterviewd en het boek al een aantal maanden geleden gelezen. Dat scheelde ook.

De rest was lovend over de wijze waarop Mirjam Hengel het had aangepakt. Niet in de laatste plaats omdat ze was afgeweken van een chronologische volgorde, de voetnoten en alles wat er doorgaans bij een biografie komt kijken. Het leest veel prettiger. De eigen interpretaties moesten misschien eerder beschouwd worden als fictie om het verhaal nog meer body te geven. Aanbevelenswaardig dus. De twee belangrijkste boeken die Dola de Jong geschreven heeft, ‘De akker is de wereld’ en ‘De Thuiswacht’ werden ook de hemel ingeprezen. Die komen op het lijstje ‘te lezen boeken’.

Er is een pittig boek uitgekozen voor de volgende sessie. Koen Hilberdink schreef de biografie ‘Strijd om de Ziel, het leven van P.C.Kuiper(2019-2002)in de psychiatrie’. Een inkijkje in het leven van een psychiater dat er niet om liegt, als ik de column van Max Pam uit de volkskrant van vanmorgen mag geloven. Het belooft in ieder geval oneindig veel gespreksstof, al was het alleen maar voor de verwerking van de verkregen informatie.

Als toetje van kunst en vermaak was het ‘s avonds kiezen tussen twee aangekondigde programma’s op televisie. Dag en nacht met Kim van Kooten, een serie over een team verloskundigen en op hetzelfde tijdstip Portretten van Krabbe, waarin Jasper dit keer op stap zou gaan met Joy Delima. Het was niet moeilijk kiezen. De serie bewaren we voor in Verweggistan, dan kunnen we het terugkijken op NLZiet. Krabbe dus. Wat een heerlijk programma. Hij zoekt mooie plekken, die herinneringen brengen met inhoud voor de gast. Wat zich weerspiegelt in ogen en gelaat vangt hij later in een prachtig portret. Zijn ongedwongen manier van doen stelt de gasten op hun gemak, dat hebben we nu, na drie afleveringen, wel gemerkt. Mijn hele vooroordeel heb ik inmiddels laten varen. Deze man kijkt tot in de ziel, maakt van wat het oproept bij de ander een prachtig portret en wekt daardoor bewondering en respect.