Doe wat je hart je ingeeft

Pluis had dagenlang op de armzalige 50 gram geleefd en we hadden goede hoop dat ze nu weer wat meer mocht hebben. Ze was vast en zeker afgevallen. Maar nee. Weliswaar niets bijgekomen, maar ook niet afgevallen. ‘Nog even zo doorgaan’ luidde het advies. Jammer Pluis, we hadden graag je wat meer voorgeschoteld. Het was prachtig weer vanmorgen toen we in alle vroegte, iets te laat door het krabben, richting dierenarts gingen. Tijd voor de booster en de andere berichten. Pluis gedroeg zich voorbeeldig en liet zich geduldig achter de oren krabbelen ten tijde van de prik. In een half uur waren we weer thuis, de portemonnee wat lichter en Pluis een voorschrift rijker. Mousse voor op de kale plekken op haar buikje. Gelukkig nog niet aan de prednison. Ach ja die kleine huis-tuin-en-keukenzorgen.

Alles valt in het niet bij de verschrikkelijke ramp in Turkije en Syrie, die gisteren al het andere wereldnieuws overspoelde. Wat zijn we nietig en klein tegenover het natuurgeweld. Zouden al die heersers eens tot dat inzicht kunnen komen. Dat niets anders er nog toe doet? Inzien dat we elkaar nodig hebben zolang dit soort rampen kunnen gebeuren in plaats van elkaar schade toe te brengen en te vernederen of landje-pik te spelen, terwijl in de aard van de zaak de aarde aan niemand toebehoort.

In de boekenkast op zoek naar mijn boekje met gedichten van de Perzische dichter Hafiz kom ik ineens een exemplaar tegen met fragmenten uit de Mashnawi van Djalalu’ddin Rumi naar het Perzisch vertaald door DR. R. Van Brakell Buys en een boekje met Perzische kwatrijnen. De laatste van de hand van Baba Tahir en Hafiz. Zo zie je maar. Een mens is vaak rijker dan gedacht. De taal van de Mashnawi is wat gezwollener dan die van Kader Abdolah, maar het past wel bij de dichterlijkheid van de Perzen. Prachtige beeldspraak valt er te lezen. Bijvoorbeeld: ‘Hij fluisterde aan het oor van de roos en men zag hoe zij lachende openbloeide. Hij sprak tot de steen in de donkere schacht verborgen en zij werd het cormalijn in de mijnen. Hij gaf het lichaam een boodschap door en ziet, het werd de drager van de geest’. Steeds weer zie je rijke omschrijvingen voor het gedachtegoed. Ik zal proberen voor morgen, als we Rumi gaan bespreken, nog wat fragmenten door te nemen.

Door allerlei acties die nodig waren voor een bepaalde aanschaf was de ochtend ineens voorbij en pakten we haastig wat spulletjes bijeen om naar de wekelijkse fysio te gaan. Die had een paar leuke en afwisselende oefeningen voor de borstspieren, nodig om het ademhalen wat te verlichten.

Eenmaal weer buiten scheen het zonnetje te uitbundig om zomaar aan ons voorbij te laten gaan. Tijd voor een wandeling door het prachtige Rhijnauwen., waar alle tekenen van lente zich glorieus en sneeuwwit aandiende in veldjes vol sneeuwklokken tussen het prachtige roestbruin van de bladeren op de grond, door grote proppen met elzenkatjes en de verse nesten tussen de takken. De bomen trokken hun lange namiddagschaduwen. Rond het fort was het goed toeven met de koesterende eenden in de al warme voorjaarszon. De koeien stonden onrustig te rammelen aan hun kettingen in de grote boerenstal en loeiden hun onmacht uit. Ze roken het voorjaar natuurlijk of moesten ze gemolken worden?

Na een opkikker in het rustige restaurant, enkele doorzetters aan de tafeltjes in de tuin gewapend met plaid, maar wij warm in het binnenvallende zonlicht door de grote raampartijen liepen we, moe maar voldaan, langs de twee ezels en een fuut terug naar de kleine blauwe. Blij toe met de lente-wending die deze dag genomen had. Doe wat je hart je ingeeft.