Stap voor stap

Ik vergiste me in de sterfdag van de vader van de kinderen, waarschijnlijk omdat ik het jaar van sterven verwisselde voor de dagdatum in januari. Het was wel een reden om samen met lief de diepte in te gaan. Allebei kennen we zo’n tragische gebeurtenis van heel dichtbij. Ineens weven onze gedachten herinneringen en is het mooi om bij stil te staan en eigenlijk roept het ook de vraag naar zingeving op. Maar elke stap die we zetten leidt ergens naar toe. Natuurlijk heeft alles zin in de diepste betekenis van het woord door de samenhang der dingen. We hadden hier niet gezeten als al het andere niet was gebeurd. Geen toeval, maar het valt ons toe.

Al met al begint de dag wonderlijk. De lieve jeugd is beneden poffertjes aan het bakken en de bakcapriolen stijgen in slierten geur op. Op die manier krijg je trek. Het lukt niet erg. Ze zijn nog niet goed gaar. Blijven oefenen. Ik gaf altijd de voorkeur aan drie-in-de-pan. Dat was makkelijker en nog wat meer voedzaam. Na een portie poffertjes is er bijna altijd onbedaarlijke trek naar meer.

Rumi als boek brengt alles wat ik gehoopt had. Boeiende verhalen uit het hele verre verleden en een wereld die naast grote beschaving ook enorme veldslagen kent. Hele steden werden met de grond gelijk gemaakt. Daar omheen verhaalt Abdolah over de wijsgeren en de mystici uit die tijd, met wonderlijke tegenstrijdigheden. Wel getrouwd zijn en financieel voor de vrouw en kinderen zorgen maar tegelijkertijd schitteren door afwezigheid. Ook in die tijd was er sprake van uithuwelijken op jonge leeftijd. Zijn gedichten spreken allen het verlangen en de heimwee naar zijn geliefde uit. Zijn optreden in het openbaar van groot wijsgeer en mysticus daalde tot het nulpunt, tot verdriet van vele volgelingen en men gaf de onvoorwaardelijke liefde er de schuld van. Men sprak in die dagen schande van zijn plotselinge optreden, een derwishendans, op het ritme van de hamerende koperslagers op hun pannen en ketels vond een deel schandalig. Het kostte hem en leverde hem volgelingen op.

Iedere dag zes gedichten en vier verhalen tot aan de dag van de bespreking, daarmee is het boek uit en gelezen. De verhalen zijn min of meer parabels, die hij gebruikt heeft voor de gedichten die hij schreef. Abdolah maakt nederig gewag van het feit dat hij de grote Rumi probeert te vertalen, maar het is hele gangbare literatuur geworden met behoud van de vorm en de betekenis in een mooie beeldspraak.

Vandaag rijden we naar Rotterdam omdat een neef van lief de vijftig heeft aangetikt. Ach ja, een jubileumjaar. Het wordt een echt familieweekend want morgen is de doop van onze kleindochter in een dorpje aan de rand van de hoge Veluwe. Wat betreft de maand dat we naar Verweggistan zouden gaan omdat ik bij een zwangerschap op bijtellen ben ingesteld, zou nog wel eens onderbroken kunnen worden. Gisteren waren zoonlief en schone dochter op bezoek en zij dachten dat het eind maart zou komen. Het doet een beroep op de flexibiliteit. Wat van die weken afgaat, moet op een ander moment er weer bij.

Zo schipperen we de dagen door en passen alles in elkaar. Soms moeten er veren gelaten worden, omdat het niet mogelijk is aan alles te voldoen. Het is daarbij goed te denken dat er straks opnieuw zeeën van tijd zullen zijn, mits niet opgeslokt en ingenomen door de loop der gebeurtenissen. Afwachten maar en stap voor stap.