Bij de fysio zijn de tijden van een half uur naar 25 minuten gegaan. Een bijna volkomen onwerkzaam schema. Zuchtend buigen ze zich over de schema’s. Ik snap het wel. Voor je het weet is de tijd op. De nieuwe stagiaire mocht mij begeleiden en tevens was dat een mooie gelegenheid om kennis te maken. Hij was bezorgd en vroeg voortdurend of het niet te zwaar was. Tussendoor kon ik zitten om even op adem te komen. Vooral bij de opstapoefeningen die hoger zijn dan een traptree was dat nodig.
De tijd vloog voorbij. Bij de dierenarts was het een drukte van belang. Blaffende honden, blazende poezen en baasjes die hun dieren vermanend toespraken. Mijn afspraak was snel gemaakt. Volgende week is Pluis aan de beurt en krijgt ze haar inentingen, in februari komt er nog een booster achteraan. Dan kan ik deze ochtend het pension bellen om een afspraak voor haar te maken.
De grote nieuwe kringloop naast de dierenwinkel was te verleidelijk. Toch even naar binnen. Daar bleek men bezig met het omgooien van de stellingen en de kleding. Het gaf een hoop onrust met alle mannen die aan die opdracht bezig waren. Deze kringloop is een van de mooiste die ik tot nu toe gezien heb. Ruim van opzet, alles op kleur gesorteerd, niet alleen de kleding maar ook de prullaria en daarmee krijgt het allemaal een veel chiquere uitstraling. Het echte spul van waarde zit in duidelijke vitrinekasten netjes uitgestald. Er zijn heel veel mensen aan het werk die je allemaal vriendelijk te woord staan als je met een vraag komt. Op de terugweg zag ik dat je ook online kon winkelen, maar er gaat natuurlijk niets boven een onvervalste snuffelpartij.
Bij de garage was eveneens snel een afspraak gemaakt en daar werd me verteld dat er alleen een check hoefde plaats te vinden. De kleine Blauwe wordt pas in juli bij de keuring weer binnenstebuiten gekeerd. Fijn om te weten.
Al met al was ik de hele middag zoet en kon lief zich uitgebreid verdiepen in de stamboom en zijn My Heritage, waar zich een wereld afspeelt die dwars door tijd en ruimte gaat. Van de voorgenomen pagina’s lezen en het tekenwerk kwam niets terecht. Dat lukt vandaag wel. Wat betreft het verhaal van ijs op de Lek gaan de kinderen vandaag tijdreizen, maar daarvoor moet ik wel de geschiedenis induiken om te weten hoe een en ander verliep bij een toegevroren Lek.
Kader Abdolah schrijft zeer vermakelijk. De vader van Rumi was een gepassioneerd man, die bij lustgevoelens niet schroomde om zijn God tevoorschijn te halen en ‘berustend in zijn lot’ toegaf aan zijn verlangens. in dat kader zijn er heel wat misstanden gepleegd, stel ik me zo voor. Iets in de trant van zondigen met de hand op de bijbel.
Er is genoeg te doen en veelal tussendoor. Nooit geweten dat tijd nog kostbaarder kon zijn dan toen ik aan het werk was. Regelmatig was daar tijd tekort, maar nu lijkt het welhaast een constante te zijn. Een antwoord daarop geeft Stef Bos in Zin magazine van deze maand. In een prachtige metafoor geeft hij weer wat zijn manier is om met de haastige muziekwereld om te gaan waar het voornamelijk om het instant succes gaat. Hij wist dat daar zijn kracht niet lag, want dat je dan moet rennen om de denderende trein bij te houden. Hij hield meer van ‘een lange wandeling door het landschap van de tijd’. ‘Kies het kompas wat bij je past’, is zijn advies aan beginnende muzikanten. Ik vind het een prachtige leidraad voor het hele leven eigenlijk. Eerst ontdekken wat je in je mars hebt, het grote avontuur, en dan de richting bepalen zonder druk van het heilige moeten. Op eigen koers varen brengt rust en ruimte. Ook nu nog is het goed steeds weer daarvan bewust te zijn en dan met dit soort geestelijk voedsel als richtsnoer.
Mijmeringen 