Elke dag is het beleven waard

Voor het eerst sinds een lange tijd is Klaas Vaak weer eens volledig leeg gestrooid rond half vijf. Het valt ook niet mee om al die mensen in slaap te sussen. Daar is heel wat voor nodig. Hij loopt zich vast het vuur uit de sloffen.

Het goede voornemen is om het werkboek van tekenen met je rechterbrein door te werken. Iedere dag een half uur aan de slag. De eerste tien minuten met een blinde contourentekening en daarna met een opdracht uit het boek. Gisteren besloot ik met de kleine duurzame kerstboom te beginnen. In contouren misschien wel een heel makkelijk object. Maar het lukte me voor het eerst de rust te bewaren en er tien minuten over te doen. Volg met je ogen de lijn klinkt makkelijker dan het is. Voor je het weet is je blik er klaar mee.

Het was Full house, gisteren. Spontaan en onverwacht druppelde het hele stel binnen om nieuw jaar te wensen. Gelukkig brachten ze allemaal de overgebleven oliebollen mee en schoonzoon had uit Frankrijk zijn Driekoningen-taart meegenomen, gouden kroon incluis. Mijn lieve oudste kleinzoon had de ‘boon’ en was koning. ‘Wat ga je doen vandaag, lieverd’, was de eerste vraag. ‘Op de allereerste plaats excuses aanbieden voor de slavernij’ gaf zijn broer snel repliek. Laat die schatjes maar begaan. Ze weten wat prioriteit mag hebben.

Het kleine grut lag op de grond met autootjes en poppetjes en heel even hadden we er geen kind meer aan. Een kamer is toch altijd te klein als we zo allemaal bij elkaar zijn. De oudste van de tweeling met zijn gezin waren er niet bij. Die hielden vakantie in het verre Mexico. Nooit geweten dat de afstanden zo ver zijn. Tien uur vliegen en nog langer om op de plaats van bestemming te komen. Maar dan heb je ook wat. De beelden zijn aangenaam jaloersmakend. Strand, zee en vooral warmte. Ook een mooi begin.

‘Wat hebben wij voor wensen in het nieuwe jaar’, vroeg mijn lieve schoonzoon. Hetzelfde hadden lief en ik ook al in de ochtend bij het ontwaken besproken. Eigenlijk hadden we het zo goed in het afgelopen jaar, alleen nog een beetje meer van dat, was de enige wens. Een haalbare. Er dwarrelen heel veel wensen in mijn hoofd, maar die betreffen het grote gedachtegoed. Vrede voor iedereen staat boven aan de verlanglijst en daarbij onmiddellijk een mooie toekomst voor mijn lieve nazaten en hun generatie.

Op oudjaar had ik het hoofd nog maar eens in de henna gezet. Een goed begin is het halve werk, was daar het idee bij. De manier waaop het haar vervolgens dik en gezond eruit te voorschijn komt, is steeds opnieuw een klein wonder. Gistermorgen had ik ineens een goed plan voor een begin over het verhaal van het IJs op de Lek. Maar een echt plot ontbreekt nog. Vandaag maar eens zoeken, hoe dat er in de jaren met de strenge vorst aan toe ging. Wie weet. Niet geschoten, altijd mis.

Het voelt fijn om zo vroeg te schrijven, terwijl naast mij kalm en regelmatig de slaap een uitweg zoekt. Het verkeer komt mondjesmaat op gang. Schoonzoon is jarig vandaag. Een rond getal. Mijn lieve oudste realiseerde zich ineens dat er iedere verjaardag een jaartje bijgeteld zal worden. Dat is geen schokkend feit op zich, maar wel dat je je er bewust van wordt en er bij stil staat, vond ze.

Op onze leeftijd is het een zegen, bedenk ik me. Weer een jaar samen genieten. We wandelen hand in hand het nieuwe jaar in, in afwachting van wat komen gaat. Elke dag is het beleven waard.