Eens kijken wie er het eerste is

Het weer werkt mee want het overgiet de bezigheden van vandaag met een weemoedige druilerige nevel. Afscheid nemen van de geliefde plek, tegelijkertijd zorgen dat het weer schoon en stofvrij de wintermaanden blijft wachten tot we terugkomen.

Inpakken en bedenken wat hier kan blijven. De Datsja leeghalen en werk meenemen waar ik nog iets mee wil doen. De glamsol laat ik staan, want in Nederland wil ik toch een nieuwe kopen. Tijdens het saharazandvrij maken van de kleine blauwe stopt een auto met een hongaar. Grote snor, rijdt achteruit terug en begint dingen te roepen. Ik neem aan omdat ik voorovergebogen de achterkant van de kleine blauwe spic en span maak. Natuurlijk versta ik geen woord van wat hij zegt. Ik roep lief, maar waar zijn ze, als je ze het hardst nodig hebt. Niet in het huis. Eindelijk komt hij aangelopen over het land. De meneer was inmiddels allang verdwenen.

Daarna wandel ik naar de Datsja en haal werken op die mee naar huis mogen en mijn tubetjes en penselen. Het palet afkrabben was een dingetje, maar het hield me warm bij temperaturen van om en nabij de twee graden.

Vriend kwam langs die al een paar dagen in Nederland had vertoefd en zondag opnieuw wat mensen er naar toe zou vervoeren. Hij gaat kijken of het mogelijk is de vloerbedekking te vervangen voor laminaat, dat in de buurt komt van het visgraatparket in de bibliotheek. Dat zou heel fijn zijn. In de loop der jaren zijn er vlekken in gekomen, die ik er met geen mogelijkheid meer uitkrijg. Bovendien is laminaat beter schoon te houden als we een langdurige periode afwezig zijn.

Alles is in gereedheid gebracht voor morgen. Achterover leunen en genieten. Of wacht eens, er moet nog een pincode voor het receptieloze duurzame hotel worden aangevraagd. Foto van het paspoort. Argggg, lief heeft zijn mobiel niet aangesloten op de computer. Oké, hoofd koel houden en nadenken. De email dan maar. Dat lukt met veel vijven en zessen en na het formulier voor de vierde keer te hebben ingevuld is de bevestiging een feit. Wacht even, een cursusje informatica bij thuiskomst is geen slecht idee, vindt lief. Ik kan het alleen maar beamen.

De winter overspoeld langzamerhand het land. Ik neem de laatste foto’s als ik naar het atelier toeloop en kan niet wachten tot het voorjaar weer kleur zal brengen in het zompige gras. We nemen ons voor om heel veel enkelvoudig dahlia’s mee te brengen en balen van het feit dat we nu vergeten zijn de bloembollen in te laden. Stinzenplanten is het vooruitzicht. Dat komt als de tijd ons gegeven is. Nu gaan we een komst in het voorjaar plannen. Dat moet met de nodige aandacht, want de negende kleinzoon is in aantocht. In april is het gepland. Het kleine buikje groeit en groeit. We zijn benieuwd en kijken er naar uit. De eerste boreling van de oudste zoon, die er al een dochter spontaan bij heeft gekregen. Zo’n verrassing.

Maar morgen eerst de reis. Het hotel is geregeld, de spullen staan ingepakt, de boel is schoon. En daarna…Sinterklaas, die pardoes op ons dak zal vallen. Dat is weer eens wat anders dan die schimmel met zijn zachte paardenvoetjes, eens kijken wie er het eerste is. 😊