Lees een vers

Het is half zeven, koffie naast het boek, de telefoon, de ipad en de gedichten van Ineke Riem. Aandoenlijke voorstellingen op het eenvoudige papier. Beiden zonder opsmuk. Het gedicht ‘knutselideeen’ is een bron van inspiratie en soms raken de woorden dieper dan je verwacht. Voor de stuurloze nachten heeft ze als advies een kompas op je kussen te borduren en het vouwen van een kraanvogel van metallic vouwblaadjes om weg te vliegen uit alles wat je niet begrijpt. Soms zou je willen dat alles zo makkelijk op te lossen zou zijn. Gelukkig beschouwen we het wereldleed op dit ogenblik mondjesmaat. Af en toe sijpelt er een journaal door onder de terugkijkmomenten, maar liever luisteren we naar zoetgevooisde klanken van Belgische kleinkunstenaars of een mooie klassieker, nostalgische rock of slepende Blue grass, kortom alles wat geluk onderstreept.

Gisterenavond liet ik een steek vallen. Daar is geen remedie voor in het gedicht. Wel ponyplaatjes plakken op radeloze dagen, uitzichtloosheid in twaalven scheuren en bespatten met ecoline en, ook niet onbelangrijk, als God je hart breekt, snijdt dan het hemelblauw in smalle reepjes en maak een halsketting van papierfiligraan(of oorbellen). Dat zou bij mij een halsketting worden. Beiden draag ik niet, maar oorbellen liefst helemaal nooit meer. Vroeger had ik de grote hippielange India-oorbellen als opsmuk, maar het tanend lijf heeft het niet meer nodig. De rimpels en de onderkin draag ik met verve en trots. Daar hoeft geen schone sier meer bij, ze zijn mooi genoeg en door warme herinneringen ingesleten of aangegroeid.

Zo mijmer ik op dit morgenuur, terwijl lief nog even doezelt. Tot mijn grote vreugde zie ik dat de volledig weggesnoeide blauwe regen van vorig jaar weer dapper groeit. Niemand mag er meer aan snoeien, want ik wil een oude muur vol bloemen waar die eens was. Lief vertelde het en wekte dat verlangen. Straks gaan we naar de grote overdekte markt in Pecs. Vroeger waren dat mottige kraampjes, maar tegenwoordig is het vernieuwd en schijnt het een bloeiende markt te zijn geworden. Dat betekent wel dat we rond tienen weg moeten. Om 13.00 uur sluit ze haar deuren. Daarna kunnen we naar de Modern Art Gallery. Eerst wilden we naar Veszprem, een cultuurstad aan het Balatonmeer, maar dat bleek tweeënhalf uur rijden te zijn. Dat is voor een andere keer in de zomer om dan de omgeving te verkennen vanuit een airb&b.

Omdat we bloembollen vergeten zijn mee te nemen hoop ik stiekem, tegen beter weten in, dat er een kraam is, die dat soort vrolijkheid verkoopt. Anders moeten we het geduld en kleur op het land opschuiven tot volgend jaar. In ieder geval gaan in maart de dahlia’s de grond in. Succes verzekert. Bovendien, zegt Ineke in haar gedicht, kun je van iedere niet uitgekomen wens, zoals deze, een stempel maken. Het is ook goed om te weten dat boosheid smelt in de oven als een knikker in een schaaltje van klei. Dat laatste wil in mijn hoofd maar niet tot logica worden, eenvoudigweg omdat ik nog nooit een knikker in een schaaltje van klei heb zien smelten.

Oplossingsgericht denken in optima forma, deze Fantasii-volle momenten en de moeite van het bestuderen waard. Het stemt blij want alles lijkt kinderlijk eenvoudig. Een goede remedie tegen de onoplosbaarheid van wereldleed. Als kers op de taart heeft ze nog een foefje voor de gestolen vrije wil. ‘Knip een nieuwe uit perkamentpapier’.

Zie de wereld en de maakbaarheid van het geluk. Lees een vers.