Helder zicht

We hebben de checklist afgewerkt en op dit ogenblik is alles nagekeken. De kleine blauwe prins is door de garage reisklaar gemaakt, de vignetten zijn online gekocht, bij de kringloop heb ik nog vier wijde truien op de kop getikt, alle reispapieren zijn nagekeken. Check, check en dubbelcheck. In Tjechie betaal je met kronen of in euro’s met pinpas. Alle noodzakelijkheden zoals hesjes, gevarendriehoek en verbanddoos liggen achterin. De handige dweil met spuitbus gaat mee voor de gangen en het laminaat.

We zijn er klaar voor. Straks volgt nog een laatste wasje en het inpakken, Pluis extra knuffelen en vanmiddag verjaardag vieren bij de lieve filosoof met pannenkoeken en natuurlijk cadeautjes. Lief heeft een ontmoeting met zijn liefste nicht, die hem nog perse wilde zien voor we weer een maand weg zijn. Er was geen andere mogelijkheid meer. Het zij zo.

Gisteren hoorde ik Paul Haenen over zijn nieuwe boek ‘Het vrolijke winterboek’ met allerlei gezellige onderwerpen, ontmoetingen, met de blijde kanten van het leven. Niet zo gek voor de donkere dagen van kerst, zoals men aanhaalt bij het praatprogramma Op1. Hij las er een verhaal uit voor en dat ging over een man die voor de etalage van de boekenwinkel stond en naar binnen keek. Hij was op zoek naar een boek, dat iedereen exact op dezelfde manier zou lezen en begrijpen. Geen uitwisseling van gedachten, maar gewoon het klare woord voor één uitleg vatbaar. ‘Waarom gaat u niet naar binnen om te zoeken’, was de vraag. ‘Omdat ik nu het verlangen heb, dat anders teleurgesteld zou worden’, was het antwoord. ‘Wat hebben mensen nodig om gelukkig te zijn’, vroeg de reporter daarna. ‘Liefde en verlangen’, gaf Paul Haenen als antwoord. Dat was een mooi en betekenisvol gesprek daar aan die tafel. Soms zijn er niet veel woorden nodig om de diepte in te gaan.

Het stormde vanmorgen nog steeds. Af en toe woede een windvlaag fluitend om de binten heen. Zodra het echter lichter werd, leek het of de wind de kuierlatten had genomen en verscheen er een bleekblauwe lucht door het zolderraam.

Gisterenavond was er een aflevering van Volle Zalen met Cornald Maes die bij Frederique Spigt aanbelt in Rotterdam. Ik heb haar altijd boeiend en een tikje mysterieus gevonden, bovendien is ze heerlijk onconventioneel en daar hou ik van. Het hart achterna. Zo te zijn lag al besloten in haar opvoeding. Ze vond haar moeder geen echte moeder. Ze vertaalde de afwezigheid van structuur en opvoeding van vroeger alsof ze in de jungle leefde. ‘Survival of the fittest’ stel ik me dan voor. Haar muziek vertolkt ze op geheel eigenzinnige wijze. Dat is wat ik in haar bewonder en wat respect oproept. Ze heeft overduidelijk steeds voor haar gevoel gekozen in plaats van de commercie. Qua uiterlijk straalt ze dat ook uit, net als Brood dat ooit deed. Die twee hebben wel wat gemeen.

Ik kreeg in alle vroegte een belletje van schoonzoon, maar dat bleek een ‘per ongelukje’ van kleindochter te zijn. Gelukkig gaan bij mij nooit meteen de alarmbellen rinkelen omdat ik er altijd rekening mee hou, dat het eventueel niet de bedoeling is. Een wijsheid die ik van mijn moeder met haar elftal heb overgenomen. De traktatie van de filosoof is groene Sponge-bobs met oogjes. Super leuk om te zien en gemaakt van groene pandancake. Niet alleen lekker, maar ook nog erg gezond. Mooi om te zien hoe ze daar bewust mee om gaan.

Zoonlief leent de auto, daarna gaat de kleine blauwe nog een keer door de wasstraat om spic en span op reis te gaan. Er is veel te zeggen voor helder zicht.