Het avontuur

Het stormt. Niet een klein beetje, maar heuse woedende windvlagen trekken over het dak en rukken aan de pannen. Dat is al weer een tijdje geleden. Het is een knus geluid als je veilig binnen zit. Het lied van Kooten & de Bie schiet omhoog. ‘Buiten huilt de wind om het huis, maar de kachel staat te snorren op vier’, behalve dat hier de verwarming uit is. Gisteren was het nog steeds een fijne temperatuur. Zo kan het ineens omslaan en is herfst nu volop in het land.

De tocht ging gisteren naar Bussum. Daar was een winkel van van Beek, schildersmaterialen. Goed te bereiken, met een plek op een ruime parkeerplaats en een korte wandeling door het mooie oude dorp die met de grandeur van een kleurrijke herfst aangenaam en vriendelijk oogde. Liesje in Luilekkerland. Wat is het toch altijd weer een genoegen om rond te struinen, alles te kunnen vastpakken en keuren, dikte van papier, de verschillende verfsoorten, de vele schetsboeken. Er stonden diverse schildersezels uitgestald, maar degene die ik graag zou willen hebben voor Verweggistan, was te groot voor onze kleine blauwe en omdat ik nog steeds niet weet of er een andere auto beschikbaar is, stel ik me er op in met onze trouwe kleine Prins te reizen. Dus de ezel mocht blijven staan. Met aquarel doosjes, twee schetsboeken plus nieuwe tekenpennen vervolgden we de route.

De kringloop die we pas ontdekt hadden, was de volgende missie op de lijst. Speurend naar een leeg etui, waar je normaal een microfoon in opbergt, voor dochterlief die straks met de lange reis die ze als gezin willen gaan maken maar weinig bagage mee kan nemen. Lief neemt die taak op zich terwijl ik de broeken afspeur en met een mooie zwarte met grafische print er weer uit duik, evenals met een sweater, aan weerskanten te dragen. Geen etui te ontdekken, wel twee tassen met wat overtollig spul afgegeven. Opgeruimd staat netjes.

Daarna spoorslags naar zoonlief, waar thee en oliebollen ons wachten en kleindochter vraagt of ik een afstreepkalender voor haar kan maken om de negen dagen die haar nog resten tot de verjaardag, af te kruisen. Negen vakjes en even zoveel tekeningetjes houden me even bezig. Fijn om dat te kunnen doen, omdat we blinken door afwezigheid op het feest zelf. Het aquareldoosje en het schetsboek werden blij ontvangen door de kleine grote meid. Zoonlief showt trots de bovenverdieping, die in oktober boven op de drive-in is gezet en we verbazen ons over de enorme ruimte die het heeft. Super mooi met een ingenieuze tweede douche en een extra lichtkoepel.

Ik loop nog een tekening achter voor inktober, die komt er morgen en dan staat er weer een maand met tekeningen op de rol. Daarna ga ik door met de verdieping via het tekenboek. Straks zijn er zeeën van tijd, om te lezen en te rusten, te schilderen en te tekenen. Vandaag staat er voor lief een afspraak met zijn kapper en ga ik naar de garage om bandenspanning en olie te laten controleren. De wassen zijn gedraaid en de koffers kunnen opnieuw gepakt. In de ochtend hebben we de route uitgestippeld via Karlsbad in Tsjechië naar ons kleine dorp. Dit keer nemen we op de bonnefooi een hotel. Dat voelt een beetje als vroeger, toen we altijd zonder iets uit te stippelen op pad gingen en nooit wisten van te voren waarheen de weg ons zou brengen. Reizen met de stroom mee, op eigen tijd en eigen uur. Je bent nooit te oud voor het avontuur.