Een nieuw hervonden balans

Een goed gesprek leidde de ochtend in, eigenlijk na het lezen van de blog van gisteren door lief. Schrijven helpt om beter onder woorden te kunnen brengen wat er eigenlijk bedoeld wordt. Op het moment suprême willen de juiste woorden zich soms schuilhouden. De oplossing lag voor de hand. Door de rol van beiden tegelijkertijd onder de loep te nemen omdat er altijd sprake is van actie/reactie en niet in termen van schuld te vervallen bleef het bespreekbaar.

Nu moesten eerst de handen uit de mouwen. Het Engelse buffet moest uitgemest, overtollige spullen konden mee naar de Ardennen, alles over de datum mocht weg en één plank voor zoonlief en een plank voor ons, omdat er gescheiden en vaak glutenvrij gekookt werd door schoondochter. Heerlijk wat een ruimte, schalen, een weegschaal en nog wat klein spul konden in de tas voor de kringloop. Zo verging het ook met de sauzen en sausjes die in de oude koelkast hadden gestaan. Lezen op het etiket, wat koel en wat gekoeld bewaard wil worden na geopend te zijn. Dat schept ruimte in beide gevallen. Zoonlief had het slimme plan om de magnetron op het flessenrek te zetten en de planten die daar stonden op het buffet te zetten. Een kleine verandering maar een grote winst aan werkoppervlak en gezelligheid. We waren dik tevreden.

Met tassen voor de kringloop en gebruikte olie voor de gemeentewerf gingen we op pad. Naast de dierenwinkel bleek een grote nieuwe kringloop te zijn gevestigd. Nieuwsgierigheid gebood even te kijken en. We waren verbaasd. Licht en ruim opgezet, met prachtige stellingen en echte kringloop prijsjes. Hier viel vast iets leuks voor de kleinkinderen te halen en inderdaad. Mooi speelgoed voor een habbekrats. De grote juten zak die zoonlief bij zijn koffiefilter had gekregen kwam nu goed van pas. In de Ardennen mochten de kleintjes grabbelen en ruilen.

Bij de winkel met de kleine prijzen haalden we verf en kleine schilderdoeken, penselen en wol. Goed voor een paar middagen knutselen, herfststukjes maken of anderszins. Thuis en met een dwars-door-de-kast-recept werd een heerlijke risotto gefabriekt met bleekselderij en mozzarella. Waar een oude koelkast al niet goed voor is. Nu is de keuken aan kant en het hoofd en het gemoed leeg.

Het lijstje voor vandaag in mijn hoofd begint zich alweer te roeren, maar ik maan ze nog even tot rust. De krant en een puzzeltje zijn een welkome afleiding, onderwijl streeft het daarbinnen rebels om prioriteiten. Negeren, de kop koffie door lief gehaald, twee trappen af en op, helpt. Daarbij moet ik denken aan het verhaal van vriendin gisteren over haar vader. Hij hielp overdag nooit in het huishouden maar iedere ochtend zorgde hij voor de ontbijttafel en bracht zijn vrouw koffie en een beschuitje op bed. Soms zegt dat meer dan waar woorden goed voor zijn. Een rustige start geeft vleugels.

Tussen de bedrijven door keken we gisteren naar een documentaire over de natuurparken op het eiland Hai-Nan in China. De problemen die de Gibbons daar ondervinden, zijn ontstaan door de komst van de plantages met rubberbomen. Deze Gibbons kunnen zich met grote snelheid van tak naar tak slingeren, maar de acacia’s die gebruikt worden voor het aftappen van dat rubber zijn daar niet voor geschikt. Toen het jong van een gibbonvrouwtje oud genoeg was om een eigen leven op te bouwen, hoorde hij in een verder weg gelegen tropisch regenwoud wel de typische roep van de andere families en eventueel een nieuw vrouwtje, maar kon niet bij ze komen. De parkwachters besloten een handje te helpen en maakten een touwbrug. Het jong ging nog niet. Toen besloot de moeder, zo ontroerend en het raakte me, met haar jongste de constructie uit te proberen om zo haar puberzoon te overtuigen van de veiligheid ervan. Daarna slingerde ze zich met grote snelheid voort. De puber probeerde haar bij te houden, maar ineens was ze helemaal verdwenen. Tijd om op eigen benen te staan en proefondervindelijk zijn weg te vinden.

Meer van dergelijke prachtige uitzendingen, die overdrachtelijk maken dat ontwikkeling en groei vergezeld van de juiste hulp voortgang koesteren en bewerkstelligen. Een genot om naar te kijken, een wereld in een nieuw hervonden balans.