De juiste optie

Het onderhoudend en relativerend gesprek van gisteren leidde ertoe dat er onmiddellijk nieuwe afspraken en nieuwe voornemens gemaakt werden. Bij het SVB bleek dat je eerst een telefonische afspraak moest maken. Mijl op zeven, dat gebouw aan de drukke doorgaande weg. Parkeren op het jaarbeursterrein. Als je niet weet hoe het daar werkt is een beetje spitsroeden lopen. Ik trek een parkeerkaart en vraag me af of we er dan. Nog wel uit zullen komen en hoe dan. Maar met moed, beleid en kalmte blijkt alles zich vanzelf op te lossen. Bellen dus. In de druilerige regen halen we de boodschappen op en verschansen ons daarna binnen, doen achterstallig onderhoud en via lief gaan er diverse telefoontjes heen en weer. Nederland, toppunt van bureaucratie.

Ik sla aan het tekenen, wat in de drukte van de afgelopen dagen achterwege is gebleven. Eerst wordt dat een tekening van schildpad en haas, omdat het de leukste wedstrijd is die ik ken. Hoogmoed komt voor de val. Zo’n mooi ouderwets spreekwoord dat alles in zich draagt aan wijsheid. Het thema is ‘Match’, daarna volgt ‘Nest’. Dat spreekt voor zich en dan is er nog ‘Crabby’, wat pardoes een eigen creatie wordt, omdat het met name om een gezichtsuitdrukking gaat. Al krabbelend luister ik naar het gebabbel op tv, omdat het hoofd duidelijk behoefte heeft aan even niets. Teveel denkwerk met die volle maan die me ‘s nachts uit de slaap houdt. Wel ving ik een prachtig exemplaar door het kleinste dakraampje. Troostrijk en vertrouwd. Vooruit dan maar. Crabby bleek vandaag erg toepasselijk. Een dubbele ‘Maan’dag.

Voor de maaltijd had ik iets bedacht, dat ik voorbij zag komen vandaag. Spaghetti puttanesca, een gerecht waarvan de naam me triggerde. Is de naam geënt op puttana, dat prostituee betekent of duidt het op iets anders. In dit recept lees ik dat de combinatie van kappertjes, olijven en ansjovis, tomaat en chilivlokken is ontstaan in de rosse buurten van Rome, maar ergens anders blijkt dat het woord is afgeleid van het Latijnse woord ‘Stinken’ en dat het in het geheel betekent ‘In de stijl van de hoer’. Het zou goed kunnen kloppen. Het maakt niet uit want het smaakt in alle eenvoud heerlijk. Met het zilte van de ansjovis, het sjeuiige van de olijfolie en het zure van de kappertjes waan je je binnen no time met de ogen dicht op de biënnale van Venetië. En wie wil daar niet zijn.

Vandaag zal de tijd ineen schuiven met halen en brengen van kleinzoon, fysiotherapie vooraf, nog een keer de gang naar de SVB, nu met afspraak en lief, die voor het eerst hier naar de tandarts gaat. Als bezige bijen vliegen we heen en weer en zelfs de kalme opstart ‘s morgens dreigt in de knel te komen. Volgende week is er ruimte voor een pas op de plaats. Alhoewel ik een film over Pisarro voorbij zag komen, waar ik dolgraag naar toe wil. De allereerste echte impressionist. Even laven aan wat creativiteit, waar steeds weer tijd tekort voor blijkt te zijn. Er is nog een gaatje zaterdag, maar of dat verstandig is? Maandag kan ook.

Op het aanrecht in de keuken voltrekt zich een klein wonder van overlevingskracht. Dappere munt, eerder al als smaakmaker in een kan met water gebruikt, drie dagen ondergedompeld geweest, presteert het om met herwonnen levenskracht het kleinste blaadje nieuw leven in te blazen. Verstild geluk in een glas.

Het boek van Philip Huff intrigeert. ‘Wat je van bloed weet’ is een heftig verslag van het leven, zoals het eigenlijk niet bedoeld zou moeten zijn en hoe alles wat je meekrijgt in je opvoeding doorwerkt op je eigen karakter. De jongen uit het boek wil het niet, maar hij heeft dezelfde gewelddadige uitbarstingen als de in zijn ogen verachtelijke man, die hij vader moet noemen. Aan de ene kant is het moeilijk het boek weg te leggen als je weer in het verhaal zit, aan de andere kant heb ik soms moeite om het op te pakken, om de impact die het heeft. ‘Keuzes, keuzes’, klnkt het door. Inderdaad, daar is alles op gebaseerd. Zo ook de drukte. Schrappen en keuzes maken is de juiste optie.