Echte zielsverwanten

In voorbereiding op de middag hielden we het de ochtend kalm. Youtube-instructies over het bereiden van de Imam Bayildi met minieme verschillen. Wel komijn, geen komijn, wel tomaat, geen tomaat, wel frituren of toch maar grillen. Het is zo leuk om deze zaken met elkaar te vergelijken. Een Turkse Tante Saniye die simpelweg op één pitje bakt en kookt neem ik als voorbeeld. Kalmpjes voorbereiden en dan achter elkaar aan de slag. Zodra de aubergines gefrituurd en wel op de bakplaat liggen is het grootste werk gedaan. Dan is het alleen nog maar een kwestie van afbakken.

Een maaltijd bereiden is afdalen naar jezelf. Terwijl de handen kalm doorgaan met bereiden, vier uien, vier paprika’s, drie tomaten, zes teentjes knoflook in plakjes of stukken snijden, daalt het hoofd naar binnen af. Die paarse rotan stoel waar ik die nacht van droomde, zou die er nog zijn in de kringloop. In mijn droom had ik haar toch opgehaald en de twee zitkussens van de grote woonwinkel, die op,de kleintjes let, erbij gekocht. Nu wilde ik niets liever dan als eerste op de stoep staan op dinsdag om haar alsnog te halen.

Hoe zouden de dochters het hebben? Die vermaken zich wel aan de foto’s te zien en ze hebben zelfs in zee gezwommen. Redden de mannen het met de kinderen. Natuurlijk wel, hokjes denken, vrouwen redden het ook met de kinderen. Zal lief zich vermaken nu mijn lieve vrienden op bezoek komen en zal hij ze net zo leuk vinden als ik. Hoe staat de tuin er bij, vast een tikje verwilderd, als het droger wordt moeten we er spoorslags naar toe. Morgen niet vergeten Toonder uit te lezen. Dinsdag toch spoorslag naar de kringloop. Zo vliegen de gedachten aan, terwijl mijn handen onverdroten verder gaan.

Olie in de pan en op het vuur. Om en om de aubergines bakken gedurende vijf minuten. Voor mooi zijn ze iets te dik,leert tante mij. Zij heeft kleine, wat dunnere, exemplaren gekozen. Dus frituur ik ietsje langer. Ondertussen meng ik komijn en chilitomatenpuree door het prutje. Lief verzekert me dat het heerlijk ruikt. Mijn geur is een herinnering.

Een appje meldt dat ze onderweg zijn. Wat fijn en wat lang geleden weer, dat we op deze manier bezoek hadden. Het stond al voor twee maanden gepland en door de inhaalverjaardagen van de kleinkinderen moesten we het al een keer verzetten. Aubergines in het bakblik, vulling erin en vast in de oven geschoven. Straks als ze er waren, konden ze nog 25 minuten stoven. Couscous in de aanslag. Dat was slechts een kwestie van kokend water erop gieten.

De bel en een weigerende deur. Lief gaat persoonlijk beneden open doen. Achter een groot plukboeket, vers uit eigen tuin, komen twee breed lachende gezichten te voorschijn en terwijl de mannen onderling een groot Betuwepakket uitwisselen(veel te gek, toch)zoeken wij een vaas voor de bloemen en zitten onmiddellijk op ons eigen spoor van vertrouwd en bekend.

Het kenmerkende van goede vriendschappen is dat je nooit een gebrek hebt aan gespreksstof. Alles komt langs. Het bijzondere van de relatie, de kinderen, het huis in Verweggistan met het beeld in Google maps alsof we er voor staan en naar binnen kunnen. Een vraag van vriendinlief, in de winter valt het blad van de boom, hoe zit het dan met de assimilatie? De plantenboeken voor de recensies komen op tafel. Daar vinden we antwoorden in Briljante Planten. Een must have voor alle weetjes op gebied van het groen om ons heen. Herinneringen aan het ge-straattheater. Alle glansrollen komen voorbij, vaker dan ooit liggen we weer in een deuk om die grappige voorvallen. Niets was ons te dol in de gloriedagen van ons gezamenlijk optreden.

Ook de fotoboeken van het prille begin, lief als student, ik als beginnend verpleegkundige, komen te voorschijn en ontrafelen onze liefde van lang geleden. Ondertussen zijn we aan tafel gegaan, hebben een witte wijn opengetrokken en sudderen de aubergines in hun mooie rode saus naast de goudgele couscous. Een plaatje, maar het allerbelangrijkste, zooo lekker, om je vingers bij op te eten. Na de koffie en de thee, de vaat blijft de vaat voor later, gaan ze weer op huis aan. Het grootste compliment komt van lief. ‘Het is net alsof ik jullie al heel lang ken’. Daar draait vriendschap om. Zo werkt dat met echte zielsverwanten.