Verandering van spijs doet eten

De dag begint met het einde van een droom, waar alle realiteit in verwerkt is, want ik moest mijn haar in de henna zetten. We sliepen in een caravan, vriendinlief en ik, in een kingsize bed, zij aan het voeteneind en ik aan het hoofdeind. het was een aangename sfeer. De lichte paniek die ontstond toen het al kwart over tien bleek te zijn en ik nog de henna moest opbrengen, resulteerde in berusting. Om half twaalf moest ik al naar dochterlief. Henna moet twee uur intrekken, dus ik zou het nooit meer redden. Bij het wakker worden vroeg ik lief hoe laat het was. Zeven uur pas. Adem in, adem uit. Nog ruimschoots op tijd want om half twaalf hadden we echt afgesproken met dochterlief op de tuin. Twee vliegen in een klap. Wonderlijk hoe zo’n hoofd toch werkt en de beelden zich met elkaar verweven.

Gisteren gingen we koelkasten bekijken en vonden vooral E, F, D exemplaren en een enkele C als energiebesparend. We wilden eigenlijk voor A of B gaan. Ze zijn dan wel twee keer zo duur. Terwijl we door zo’n grote hebbewinkel liepen en allerlei flitsende nieuwe gadgets zagen, viel vooral de luxe van Nederland ten volle op. Wat een overvloed aan alles. Maar de koelkast die we zochten zat er niet bij. Eerst maar eens goed doornemen wat het issue is, wat betreft energieverbruik en waarom ze nauwelijks te vinden zijn. Bij de snelle besteller op internet zijn ze bijna altijd uitverkocht of binnenkort leverbaar, die A of B types. Even puzzelen leert dat de richtlijnen in 2021 zijn aangescherpt en dat een A+++ van weleer nu ook een D zou kunnen zijn. B en C zijn ook oké. Wel letten op decibellen en de ruimte.

Ziezo, haar in de henna en nu geduld betrachten. Van twee kinderboeken heb ik toezeggingen gekregen, die zijn onderweg. Dat is een mooi begin. Ik zit op het oude bed bij de boom voor het raam. Die is vol en donkergroen behalve waar de zon haar kruin beroerd. Pluis ziet haar kans schoon en komt kopjes geven. Ze ligt nu tevreden te spinnen en af en toe gaat een pootje omhoog om goed te kunnen wassen. Vertrouwd beeld en al een tijd niet gezien.

Ik denk terug aan de jaren, die achter me liggen. Roerige jaren vol leven. Vreugde en verdriet wisselden zich af, nooit een verveelmoment maar altijd reuring. Er is zoveel bijgeleerd en minstens zoveel afgeleerd. Nu vallen verleden en heden weer samen en dat is op zich al bijzonder. Samen kunnen zijn en delen in de vreugde zorgt ervoor dat de dagen zorgelozer voorbij gaan. Zo’n klein ding als de aanschaf van de koelkast en daar met elkaar over kunnen wikken en wegen voelt bijzonder aangenaam. Samen verantwoording dragen kleurt het leven lichter.

Wat snelt de tijd voorbij. Vroeger was 70 oud en leek het vooral ver weg. Het idee van bejaard te zijn kreeg destijds in mijn beleving mijn oma’s uiterlijk. Bij mijn moeder was het al anders, die was lang kwiek. En nu ik zelf zo oud ben, zijn de ouderdomsverschijnselen bleke betjes en te dragen en zijn wij allesbehalve sepia. Door mijn ogen gezien, dan, hoe ziet de lieve jeugd ons? De oudste kleinzoon schatte in hoe oud ik zou worden. 69? 68? 45? Haha. ‘Charmeur’, lachte ik hem toe.

Een groot voordeel is het opnieuw maken van plannen. Fantaseren over de stappen die we nog gaan zetten als het ons gegeven is. Te zijner tijd een nieuw appartement, naar ons beider zin ingericht, hoe de tijd te verdelen tussen hier en Verweggistan, hoe ruimte te geven aan de kinderen en kleinkinderen, hoe vriendinnen en vrienden, zussen en familie te blijven ontmoeten. Het is veel maar met een berg inventiviteit komen we een eind.

Genoeg gemijmerd. Het wordt tijd voor actie. Dit bed waar ik nu nog even op zit, gaat eruit. Dan wordt het een werkplek met een groot bureau, waar we beiden aan kunnen werken met uitzicht op de geliefde boom voor het raam en het parkje aan de overkant. Verandering van spijs doet eten.