Regen is een zegen

Het is net zes uur en heerlijk buiten. Met deze temperaturen is een tropenrooster aan te raden. Eigenlijk kun je in de zon, zelfs in de ochtend niet, aan het werk in de tuin. Dan is het een ware uitputtingsslag. Twee tortels maken gebruik van de fluweelboom om in alle rust te wennen aan de opkomende zon, die straks boven de boomtoppen uit zal komen en de mussen tjilpen hun vertrouwde lied. Omdanks dat het zaterdag is, is er veel verkeer over de weg die dwars door het dorp gaat. In de vroege ochtend is het hier doodstil, maar ietsje later is er heel veel leven in de brouwerij tot na de spits.

De vloer van de datsja is afgelakt met botenlak. Straks kan ik het in gaan richten . We hebben de tweede driepoot-ezel van zolder gehaald en nog een paar lijsten ontdekt, waar wat in kan. In het atelier zelf hangen ook wat schilderijen van een meestervervalser hier uit het dorp die, net als mijn vader, Jochem heette. Ze zijn wat klassiek. Het wordt tijd dat de penselen hun werk gaan doen en voor eigentijds en eigen werk aan de muur zullen zorgen.

De boel is al een beetje ingeruimd. De grote oude olijf en de bijna dode yucca staan op het terras met flinke plenzen water en proberen terug te veren in de modus. Zelfs de meer dan dode geranium staat buiten op de tafel, maar daar heb ik weinig fiducie in. Het zou me verbazen als de groene vingers van lief die nog tot leven kunnen blazen. Boven op zolder stonden hier een hele grote koffer en een kleintje gebroederlijk naast elkaar. Blij dat er op het laatste nippertje thuis niet een gekocht is. De bordeauxrode kan leeg mee naar huis om bij een volgende komst weer gevuld terug te gaan. Zo werkt dat hier. De leefbaarheid komt langzaam in elke vezel van de kamers terug. Stofdoek en frisse wind erdoor doen wonderen. De meegebrachte etenswaar zit in de schone nieuwe potten. Hier moet je het niet wagen om iets buiten een glazen verpakking te laten. Er is teveel buitenleven, dat altijd op zoek is naar een niet te versmaden hapje. Op het terrein lopen zelfs vossen en reeen en in de grote dennen, die volhangen met dennenappels, schijnen eekhoorns te zitten. Ik heb ze nog niet gezien.

Onder de vijg bij het terras door zie ik de rode beuk opgloeien. Het is een prachtig gezicht al die kleuren bij elkaar, die aan worden gezet door het zonlicht. De buurman is bezig op zijn land en zwaait me vriendelijk gedag , Lief knoopt in het Hongaars een praatje met hem aan en de klanken die naar me toe waaien klinken als koeterwaals in mijn oren. Bij de supermarkt weet ik nu dat je ‘Köszönöm’ zegt, als je hebt afgerekend. ‘Bedankt’. Gisteren gingen we naar de Spar, die hier naast Lidl en Tesco ook bleek te bestaan en zowaar, er zat een vriendelijk meisje achter de kassa, die lief lachte. Dat overkomt je bij de enorme drukke winkels niet. Ze hadden er verse taartjes, verse zwarte olijven en verse roomkaas liggen, goed voor de pasta pesto en ook niet onbelangrijk, er was ruimte te over in de brede gangen. Die heeft er in ieder geval de komende weken een klant bij. Alleen de wijn is duurder. Maar duur is hier nog altijd gemiddeld veel goedkoper dan elders.

Ineens steekt er een frisse wind op. Ze blaast de pluizen van het onkruid als bellenblazen de lucht in en nieuwe zaadjes waaieren uit. Achter in de tuin hoor ik de bamboe staven aan de kokosnoot oriëntaals klepperen. De lucht begint dicht te trekken, grijs dek met witte randen, vogels trekken gehaast een boompje verder. De weersverwachting voorspelt regen voor vandaag en zelfs langdurig. De tuin smacht en het zal alleen maar goed doen. Dan zijn de regenbeden, die we gisteren, terwijl we over de met morellen en wilde pruimen bezaaide dorre grond liepen, toch verhoord. Regen is een zegen.