Al het leed geleden

Vannacht begonnen maag en darmen aan een eigen leven en lieten mij meegenieten. De Griekse yoghurt waar ik de dag ervoor de medicijnen mee in had genomen had al een wonderlijk zurig smaakje, tenminste dat wat ik nog kon waarnemen eraan. Ik was al wantrouwig om de duur waarmee het in de koelkast leek te staan naar mijn eigen analyse. Lief dacht dat het reuze mee viel, maar die let nooit op over-de-datastempels en beschikt nu over een betonnen binnenvoering. Het eerste glas water zit er in, er gloort hoop aan de horizon.

Zoonlief zorgt voor Pluis en de planten. Fijn als dat geen hoofdbrekens hoeft te geven. Ik zal de kleine trouwe lieverd missen, maar helaas is meenemen geen optie. Ze schiet al in de stress als ze oog in oog komt te staan met een kauwtje hier, laat staan als ze daar een salamandertje of een slang tegen komt.

De regen daalt gestaag neer. Fijn hoor. Tuin, galerij en balkon en de natuur buiten waren er aan toe. Wat een zegen kan regen zijn. Lief scharrelt zijn kleding bij elkaar om in een tas te doen en eigenlijk moet ik zijn onorthodoxe aanpak niet zien Wij zijn totaal verschillend in die dingen. Verweggistan is inderdaad ook een andere wereld qua mode dan hier. Je bent er al gauw hoog modisch. De sjofele aanpak van de dorpen weerspiegelt zich in het uiterlijk van de bevolking. Het zal ook te maken hebben met een vorm van isolement die de bewoners er kennen. Je schuifelt op het platteland naar je brievenbus, groet eventuele buren en schuifelt weer terug een keer in de week doe je met de auto de boodschappen in de Lidl of de Tesco. Daar komen ook de arbeiders en de boeren in grote getale in hun oude werkkloffies een lunch halen of zonodig bier voor de vrijdagmiddagborrel. Dan is het uitje al weer klaar.

In deze weken wil ik toch echt naar een middelgrote stad om te kijken hoe het er daar uitziet en er is daar ook een galerie met een museum zag ik. Maar voor het overgrote deel zijn we in het mooie oude huis aan het scharrelen. Het worden retraite dagen en die zijn doorgaans heel fijn. Gisteren gingen we kijken naar een goede passende schildersezel voor in de datsja. Marktplaats bleek qua prijs een betere optie. Dat komt de volgende keer. Nu kan ik nog uit de voeten met de twee driepoten die er zijn.

Maag wil nog steeds niet op haar plek blijven en walst zo’n beetje heen en weer. Het geeft en weeïg effect. Ik ga toch proberen alvast een beetje in te pakken. Wie weet trekt het met wat gewandel in de horizontale stand een beetje bij. De koffie krijgt het nakijken. Overigens is dat het enige voedingsmiddel dat ik meeneem. De kartonnen kokers met buisman koffie en wat kruiden die ik hier dubbel heb staan in de kast. Die kunnen daar dan blijven. De blikken met augurken, de mudden aardappelen, de hagelslag en de camping-boterblikken die mijn moeder en vader meesleepten onder de banken van de bus bij iedere buitenlandse vakantie naast hun uitgebreide kinderschaar zijn nicht im frage.

Het is tijd voor thee en droge crackers. Als die het redden is al het leed geleden.