Pure winst lijkt me

Geduld is een schone zaak en het was een kwestie van geduld betrachten. Eens kwam die nacht, die doorgebracht zou worden in totale vergetelheid. Slaap komt met de vermoeiden, dat is ‘de wet van het logisch gevolg’, die van van Meden en Perzen. Het enige wat ik hoefde te doen was wachten tot de tijd daar was.

Het was de dag dat de fietsen gebracht zouden worden. De dag van Teun, bleek, toen Teun aan kwam hobbelen op de oprijlaan langs het grote veld voor het huis. Hij haalde de vier stuks uit de wagen, gaf er omstandig uitleg aan en verdween weer met een glimlach van oor tot oor die op zijn gezicht krulde, door de fooi bij de contante betaling. ‘Biertje voor de jongens’.

Ik had om de tijd te doden alvast een deel van het interieur vereeuwigd in mijn schetsboekje. Perspectieven en verhoudingen worden het thema in het schetsen van deze week, had ik al bedacht. Naast het thema van zuslief: ‘Het wordt een kreukelweek’. Kreukel is in, linnen kreuk, katoenen kreuk, alles mag op een vakantiedag. Dat kwam goed uit, thuis was de strijkplank bezweken, dus alles kreukte de koffer uit. Met een beetje uithangen zou het allemaal wel goed komen, had ik bedacht, en ‘Een kniesoor, die daar op let’. Gedachten waarvan het leven lichter werd.

Daarnaast bewonderde ik de beestenboel om het huis heen. De kippen in hun grote ren en de twee geitjes, die net wat appeltjes te grazen hadden. Zus en zus deden solidair wat grondoefeningen voor de zere rug. Hol en bol en rek en strek.

Twee zussen wilden er met de fietsen flink de kuierlatten in zetten, maar de derde wilde eerst kalmpjes beginnen. Wat te denken van Buitenpost, een kilometertje of tien. Boodschappen, lunchen en weer op huis aan, niet zonder de twee modezaken die het dorp rijk was, te bezoeken, natuurlijk. Een zs kocht sleutelhangers in de lokale boekenzaak. Mijn oog viel op de biografie van Hella Haasse, maar ik onderdrukte het verlangen. Eerst de andere boeken uitlezen.

Onder de lunch nam het gesprek weer zo’n zeldzaam serieuze wending, wat ons wel vaker overkwam. Over de moeilijke tijden die achter ons liggen, of de momenten waarmee geworsteld wordt in het huidige bestaan. Juist omdat we zo vertrouwd zijn is het eerlijkheid troef en werden er uitspraken gedaan, die het overpeinzen meer dan waard waren. We vonden op de terugweg een autoluwe weg, die beter te doen was dat die van de heenweg, waar kamikazepiloten vlak langs ons scheurden omdat ze de omgeving op hun duimpje kenden.

De volgende uitdaging lag al te wachten. Een pizza maken, zonder oven, in de pan met een andere pan erover heen. De jongste die het pak van thuis mee had genomen, boog zich over het deeg en rolde als een volleerde pizzabakker het deeg flinterdun uit met de rol plastic folie, bij gebrek aan de deegroller. Ach ja. Wie niet alles heeft, moet inventief zijn. Het ging wonderwel en vergde veel geduld. Voorbakken en afbakken met de al bereide ingrediënten. Voor geen gat te vangen hoor. Om de zware kost, het was wonderwel gelukt, te laten zakken, bouwden we een avondwandelingetje in. Het nadeel was, dat een rondje een teveel aan kilometers opleverde en we genoodzaakt waren dezelfde weg terug te nemen. Als bonus zagen we daardoor twee maal een hert en een haas en hadden we de ondergaande zon als filmisch moment met natuurlijk een idyllische luchtballon zwevend in een fraai gekleurde lucht.

Voor vandaag stippelden we een waddentour uit. Het zou weliswaar bewolkt worden in de middag, maar voor een zondag was het een uitstekend tijdverdrijf om te genieten van de omliggende dorpen. De fietsen zouden het niet halen, onze benen ook niet, maar de auto was een mooi alternatief.

Een worsteling met de twee afstandsbedieningen van de tv leverde ons een schreeuwerig modenieuws van SBS op. Het werd tijd om onder de wol te duiken. Morgen gaan we vroeger in de benen. Pure winst lijkt me.