Vrijheid, blijheid

In alle vroegte, terwijl ik aan het schrijven was, stond de vriend van lief met een maat voor de deur. Ze kwamen het grote oude hek in ere herstellen. Het viel nu bijna van zijn zuilen en moest nodig her en der gelast en rechtgezet worden.

Daar hadden we niet echt op gerekend, maar het was een fijn idee, dat behalve het binnenhek nu ook het buitenhek fit zou zijn. Door het idee van de Roomse kervelsoep van gisteren besloot ik eerst door te gaan met hele bossen weg te halen uit de voortuin, omdat we toch een beetje in de buurt moesten blijven voor vragen van de lassende mannen. Dan konden gelijk de kleine Waalse keien van het druivenprieel onder handen genomen worden. Daar stortte lief zich op. Zo werkten we al vroeg in de tuin in plaats van op zolder. De dag leidt zichzelf als je de gebeurtenissen volgt zoals ze zich aandienen.

Eigenlijk was het goed te doen. Niet te warm, met kleine tussenpozen overwegend zon, het lachen en bassen van de stemmen bij het hek met die wonderlijke klanken en het krabben van de tegelritser over het dichtbegroeide mos van de keien. Het tafeltje stond er wat verloren bij. Waren er ergens nog twee gietijzeren stoeltjes te vinden? Lief ging kijken op zolder en daarna in de datsja en warempel, daar kwamen twee ranke exemplaren te voorschijn met een mooie mozaïek in het midden van de rugleuning.

De mussen waren een en al bedrijvigheid en vlogen kwetterend heen en weer, soms met vette buit in de kleine bekjes. De berg keien op de hoek van het betonterras met de oude rozemarijnstruiken, de thijm en de wilde marjolein herbergde ook kleine salamanders ter grootte van een veldmuis, die snel het hazenpad kozen als ze lucht kregen van onze bemoeienissen. Daar kon ook nog wel het een en ander aan onkruid weggehaald worden, maar waarschijnlijk waren er nesten met jongen, dus misschien was het beter even te wachten.

Omdat de vriend van lief eerst zijn maat naar huis ging brengen, besloot ik alleen de boodschappen te gaan doen. De weg kende ik al, de supermarkt met het bekende Duitse concept herbergde ook geen geheimen. Derhalve geen centje pijn. Alleen de kookroom was een puzzel op zich. Maar vorm en het kijken naar de afbeeldingen op de verpakking, de rubricatie en enkele herkenbare woorden hielpen me een aardig eind op weg. Bij de kassa was het vooral zaak om gebaar en duiding van het hoofd van de caissière goed te interpreteren. De bankpas moest niet op maar boven het apparaat gescand worden. Geduldig stond ze me bij, terwijl er een hele volzin uitkwam waar ik niets van begreep. Een goed verstaander heeft gelukkig maar een half woord nodig.

Op de terugweg allemaal knipperende autolichten. Vriend van Lief legde uit, dat men hier op die manier seint dat men de snelheid controleert. Als de tegenliggers passeren draaien ze ook een cirkel met een hand boven het stuur, Radarcontrole wil dat zeggen. Ik dacht dat ik in het dorp de juiste snelheid reed, maar zeker weten doe ik het niet. De maximum snelheid staat slecht aangegeven.

De Roomse Kervelsoep is een aanrader. In een handomdraai een heerlijke voedzame soep met als extra, aardappel, boterbonen, prei en room, naast de uien en de knoflook en de vers gesneden Roomse kervel. Bouillonblokjes erbij en wat parmezano om het te completeren. Vandaag zal het vast nog lekkerder zijn.

Ziezo het hotel voor de terugreis is ook geboekt. We hebben maar voor een duurder segment gekozen. Iets meer luxe en, niet onbelangrijk, snel te boeken. Het is rustgevender nu dat afgehandeld is. Helaas was het ontbijt niet bij de prijs inbegrepen. Die komt er bovenop. De volgende keer als we teruggaan naar hier gaan we op zoek naar de kleinere pensions, zodat die fijne tijd begint bij het dichttrekken van de deur. Vrijheid, blijheid.