Als de nood aan de man komt

Om 20.00 uur zat ik er klaar voor. De zoom met de redactie. Alsof er geen 1400 kilometer tussen zat, zo helder en duidelijk was de ontvangst. We bespraken de copy die al binnen was gekomen voor het eertvolgende nummer en er volgde een brainstorm voor het eindnummer van dit jaar, waarvan het thema in het kader van de jong volwassenen, zou zijn. De overgang van basisschool naar middelbaar en de aansluiting die daar doorgaans bij gemaakt wordt, maar meer nog, de overgang van een jenaplanschool naar een middelbare, die op het gedachtegoed van Peter Petersen is geschoeid. Alweer boeiende materie, ook omdat de nieuwe scholen volop in ontwikkeling zijn. Petersen schreef en ontwikkelde zijn begeleiding van het kind vooral in de categorie 6-16 jaar.

Er werd ook weer een volstrekt nieuwe categorie boeken aangeroerd. Ik was al een beetje begonnen om deze doelgroep mee te nemen met Bizar van Sjoerd Kuyper. Dergelijke coming of age boeken had ik vooral zelf als puber willen lezen. Door het onbespreekbare open te breken liggen er minder taboes op de loer.

Vroeger lag er over het hele volwassen worden een deken van geheimzinnigheid. Over de meest banale dingen werd niet gepraat. Waar de uitgewassen maandverbanden voor dienden bijvoorbeeld, die aan de waslijn te bungelen hingen, dat werd niet aangehaald, zelfs niet als je kon verwachten ze te moeten gaan gebruiken. Taboe. Om over vrijen en kinderen krijgen maar te zwijgen. Juist doordat die beklemming voelbaar was, konden we het anders aanpakken bij ons eigen kroost.

De bevrijde opvattingen over het seksuele leven uit de jaren 60 en 70 heeft heel wat ruimte geschept en nieuwe paden gebaand. In het hoofd echter stond nog altijd de deur op een kier, waarachter het dogma, dat alles wat in die geest was als smerig moest worden beschouwd. Het lukte niet om totale onbevangenheid daaromtrent over te brengen op de kinderen, maar gelukkig kregen ze hulp van elkaar door ervaringen te delen. Vanaf zestien jaar liet ik ze los. De normen en waarden, op mijn leest geschoeid, waren bekend. Op die leeftijd waren ze oud en wijs genoeg om vooral hun eigen tijd en ruimte in te delen.

Zo is het gegaan en nu zullen ze hun weg daarin vinden naar hun eigen kroost toe. Het mooie van het leven is dat we van de eerder opgedane ervaringen leerpunten kunnen maken voor een identiek moment, die zich ongetwijfeld zal aandienen.

Het was fijn om elkaar na zo’n lange winterperiode weer eens te zien. Vertrouwde koppies, de gebruikelijke kwinkslagen en de serieuze ondertoon als het op de onderwerpen aankwam. Boeiende materie op zich. Er valt weer lang op te teren. Het vorige nummer is inmiddels in de bus gegleden en die over Verwondering staat op de rails.

Gelukkig maar want hier in dit prachtige huis staat de routine op een laag pitje. Er is te veel om van te genieten, al is er ook ruimte voor meer gewenning, al dan niet met de nodige gevoeligheden. Soms zou je willen dat er ergens een luikje zat, waardoor je naar binnen kon kijken, bij de ander of vice versa. Met name om te duiden wat de intenties zijn van sommige handelingen, omdat de kiem ergens ligt in de diepste gevoeligheden, die ieder van ons anders heeft ervaren of eigen gemaakt. Een middag ontleden en, met de uiterste inspanning, proberen niet in futiliteiten te vallen maar de wortel te zoeken, kost energie. Het duurt een tijdje voor dat feit verwerkt is. We zijn allebei schrijvers. Het papier hoort meer dan de ander. Iets om bewust van te zijn en, belangrijker nog, het mededeelzaam te maken als de nood aan de man komt.