De krenten uit de pap dus

Wat staat er voor vandaag op de planning. We houden een zussendag, zowaar. De eerste onbezorgde, zonder mondkapjes, zonder anderhalve meter. Natuurlijk moeten we voor een project van onze enige nog werkende zus een aantal attributen bij elkaar struinen. Dan zit er maar een ding op. Een onvervalste kringlopendag. Zin in, want altijd feest.

Gisteravond bij ‘Volle Zalen’ een interview met de lieve en aandoenlijke Jan Rot. Wat een zachtaardig mens is dat toch. Zijn levensmotto is sterk. Als er één in staat is om geluk in een dagelijkse vorm te gieten dan is hij het wel. Met bewondering heb ik bekeken hoe hij zijn lot en zijn liefde voor het leven draagt. ‘Ik ga misschien wel vroeg dood, maar ik heb alles gehad’ geeft hij aan. Dat te kunnen zeggen is veel waard. Hij is een toonbeeld van meebuigen met wat op je pad komt en niet nastreven wat je persé wilt hebben. Zo’n kalme golfbeweging is in alle opzichten mooier dan het krampachtig er achteraan rennen. Simpele eenvoud als een ode aan het leven.

De avond met Arjen Lubach is ook een opsteker. Het aanpakken van de misstanden die iedereen kent maar waar maar weinig tegen gedaan wordt is een blikverruimer die er nodig is. Gisteren was Postnl aan de beurt en de krappe tijdindeling voor haar bezorgers plus die wonderlijke zuinige betaling per bezorgd pakketje, zonder dat er een CAO aan te pas komt. Arjen en zijn team zetten de puntjes op de i, daar waar iets langs de randen van het betamelijke schuurt. We weten het wel enigszins, maar niet voldoende van de hoed en de rand. Een ode aan het bewust leven.

Gisteren kwam uit de doos met verrassingen een recept met gyros-kip en sla in een Turks broodje. De eyeopener was de aioli, die op het broodje werd gesmeerd. Nooit aan gedacht en eigenlijk zo logisch. Natuurlijk heb je zo de meest pure knoflooksmaak en als je tijd hebt om het zelf te maken is het nog lekkerder.

De dag begint verwachtingsvol zoals het betaamt op een tweede dag van de meteorologische lente. Een belangrijke dag voor mijn lief. Na deze dag zijn we vooral veel samen en kunnen we gaan bouwen aan wat een toekomst heet. Mooie plannen liggen in het verschiet al zijn we ons ook zo bewust van het belang van het nu. ‘Carpe diem’, zei hij gisteren over de Skype. Pluk de dag in al haar schoonheid en zo is het maar net.

In het programma ‘Nu te zien’ Van de Avro/Tros op Nederland twee was gisteren de artistiek directeur van het Amsterdams Museum Margriet Schavemaker op bezoek bij de tentoonstelling van de Franse Laure Prouvost in het Bonnefanten museum te Maastricht. Het is jammer dat het zo ver weg is, maar toch denk ik dat het zeker de moeite waard is om er heen te gaan. Het zag er boeiend en magisch uit met haar vele indrukwekkende installaties en door de combinatie van Mixed media. Dat te doen en er dan gelijk een weekendje aan vast knopen behoort nu tot de mogelijkheden. Dat is zo’n lied van verlangen uit de zak met onverwachte toekomstmuziek, die nu open voor ons ligt.

En nu eerst het huis een beetje kuisen, het lentegevoel vasthouden en er een gezellig dagje uit van maken met de lieve zussen. Het etentje dat we er achteraan knopen is ter ere van de verjaardag van zus heel binnenkort. De krenten uit de pap dus.