Een webinar over de aanleg van de tuin gisterenavond nodigde uit tot kaarslicht, fonkelbruine rooibos, schetsboek en stiften. De kleurpotloden lagen boven. In de gauwigheid had ik alvast een plattegrond gemaakt van hoe de tuin nu was en opgekrabbeld welke planten en bloemen tot mijn lievelingen behoorden. De tuinontwerpster had een zeer bruikbare tip, tussen alle informatie die eigenlijk al bekend was. Zorg dat je denkt in tuinkamers. Dat zijn de hoekjes, waar je graag lang en knus toeven wil, met de geborgenheid van een afscheiding, geurende bloeiers, een dak boven je hoofd, door middel van de bomen bijvoorbeeld. Verzin een natuurlijk hek, vlecht je onzichtbaar met behulp van de kale wilgentakken en zet er een makkelijke stoel neer.
Het beeld ontspon zich met het grootste gemak. Ik wist het wel. De pierige perenboom moest eruit, de stoelen kon ik opknappen door een rugleuning van nieuwe webbing te voorzien. En ik moest af van de grote bedden, maar kleine hoeken gaan creëren, misschien ook een gedeelte van het gras offeren. Dochterlief had eveneens meegedaan en we zouden er samen eens goed voor gaan zitten. Samen stonden we sterk. Geen speld meer tussen te krijgen.
Een ander, nogal onthutsend bericht. Een van de kleinkinderen heeft COVID. De groep op school was in quarantaine door een besmette juf en bij de test op de laatste dag werd dit de uitslag. Een domper met het gevolg dat het hele gezin in quarantaine is. Op de scholen is het hommeles. Vriendinlief heeft net twee groepen naar huis moeten sturen en op de school van dochterlief vallen ook groepen, kinderen en leerkrachten om.
Vanmorgen zag ik voor het eerst sinds lang weer prachtige zalmkleurige ijle slierten in de lucht. Een van mijn geliefde bloggers refereerde op het ontwaken van gisteren en de beschrijving van het ochtendlicht aan ‘De Zotte Morgen’ van Zjef van Uytsel. Het toeval wil dat manlief en ik deze geliefde Vlaamse zanger grijs gedraaid hebben in het nog grijzere verleden. Morgen viert hij zijn verjaarsfeest op een ster, een wolk of in een adelaarsnest. Normaal zouden we naar het strand getogen zijn, om onze wensen en het gemis in het zand neer te schrijven en mee te laten nemen door de ruisende zee, maar in deze omstandigheden was dat niet mogelijk.
Schoondochter kwam de kleine Blauwe terugbrengen na de fotoshoot en herinnerde mij eraan, dat zij met kleindochter en zoonlief morgen foto’s komen uitzoeken, vanwege het fotoboek dat er voor de oudste zoon, als bijna enige, nog niet van gekomen is. Dan maar met Zjefke, die met zijn omfloerste stem de ruimte zal vullen en meezingen met een lach en een traan. Dan wordt het toch nog een memorabele dag.
Vandaag zal ik scannend het boek uitlezen, dat voor vanavond op de nominatie staat om besproken te worden. Er is niet door te komen. Het ligt kennelijk aan mij, want de recensies zijn stuk voor stuk lovend, maar haar schrijfstijl is niet de mijne. Ellenlange draken van zinnen, die ervoor zorgen, dat ik al zware oogleden krijg na een halve bladzijde. Via zoom volg ik de meeting. Voorzichtigheid is de moeder van de porseleinkast.
Mijmeringen 
Jammer dat het intiem mooi symbolisch afscheidsmoment voor je man/ jullie vader (weer) niet kunnen vieren. Maar hij wordt niet vergeten en leeft heel sterk verder in jullie leven.
Corona blijft een venijnig beestje. We zitten er weer middenin
De zotte wereld …
Wij waren ook heel erg fan van Zjef. Sorry ‘zijn’.
LikeLike
+ jullie (om de zin correct te maken😉)
LikeLike
Dat is waar Lieve, hij is er nog steeds in elke vezel dichtbij. Dank voor Zjefke, ik ga lekker zijn muziek luisteren vandaag. Eerst boodschappen voor dochter halen. 😊 Eenmaal een fan, altijd een fan. Tijdloos is de man. ❤️
LikeGeliked door 1 persoon
Sterkte voor de ‘geqarranteerden’, hoe zeg je zoiets. Hier bij buurkinderen was het ook prijs en schoonzus heeft als directeur een hele basisschool tijdelijk moeten sluiten.
De tuin op papier maken kan ik wel maar dan echt inplanten vind ik moeilijk. Het ontwikkelt zich toch ook vaak anders.
LikeGeliked door 1 persoon
Er is niets grilliger dan de tuin
Goede bodem is ook belangrijk
Die scholen vallen volgens mij landelijk om
Snap niet, dat niemand aan de bel trekt 🤭
LikeGeliked door 1 persoon
Jef was van Meerhout. Het dorp waar ik ooit trouwde.
En ook scheidde.
Daarstraks nog passeerde ik het kerkhof langs de Abdij,
waar hij ,nu begraven ligt…
onder een grote gitaar.
PS.
Zot misschien, maar toch had ik bij hem liever iets anders gezien.
LikeGeliked door 1 persoon
Heb je hem ook echt gekend. Hij verdient eerder een vergulde pen, zijn teksten zijn zo overweldigend en diepgaand. Hij was een zoeker, een mijmeraar. ❤️
LikeLike
Neen. Niet van dichtbij gekend. Hij was geen sant in eigen dorp. Zo gaat dat.
Zjef was architect.
“”Tederheid” (1983) zou meer dan 20 jaar lang zijn laatste plaat blijven en hij richtte zich weer op de architectuur. Als architect ontwierp Vanuytsel de gemeentehuizen van Huldenberg en Bertem. Aan het Nero (strip)café in Hoeilaart, het cultureel centrum Den Egger te Scherpenheuvel en het gemeenschapscentrum De Markten te Brussel droeg hij bij.
Eind 2007 bracht Vanuytsel een album uit en in 2008 begon hij weer door Vlaanderen te toeren, o.a. als centrale gast op Nekka-Nacht 2009. Hij gaf ook één concert in Goirle, Nederland.
Vanuytsel overleed op 30 december 2015 aan kanker in het UZ Leuven.[1] Op 9 januari 2016 werd in het gemeenschapscentrum Den Egger een uitvaartplechtigheid gehouden waar onder andere Jan De Wilde, Johan Verminnen en Raymond van het Groenewoud hulde brachten aan Vanuytsel[2]. Hij werd begraven op het kerkhof van de Abdij van ’t Park te Heverlee.[3] ”
Wiki
Op Wikipedia staat er ook een foto van zijn graf, merk ik.
Valt nog best mee.
Nu er marmer onder ligt.
LikeLike
O, wat fijn om te weten. Even googelen dus. Dankjewel voor deze aanvullende informatie. 😊
LikeLike