Ze wijst de juiste weg

Een toestromende menigte van de wat oudere/en of aan chronische aandoeningen lijdende mens begaf zich op weg naar de onlogische ingang aan de achterkant van de beursfabriek, waar vaccinaties plaats vonden. Voor sommige was dat brug te ver, of eigenlijk, een weg te lang, want met een rollator of met krukken op de hobbelige straat viel het niet mee. De fiets bleef ook achter het gebaande pad, omdat de uitgang aan de voorkant van het gebouw was. Mijl op zeven hoe je het ook wende of keerde. De linten dwongen in vrolijk rood/wit de looprichting af. Alsof je aan het inchecken was op Schiphol.

Toevallig mocht ik bij de eigen huisarts, die op haar enige vrije dag van de week een middag de nood moest lenigen in dit ongezellige oord. Van de weeromstuit kon ze niet op mijn naam komen en ik was de brief met de oproep vergeten. Zo omarmden we samen de vergeetachtigheid. Het schiep een band. De griepprik werd in de linkerarm gejenst en de volgende keer bied ik de rechter aan, want het deed, net als bij het vaccin, gemeen pijn. De weg naar de uitgang werd vertraagd door een vrouw, die moeizaam er naar toe schuifelde, terwijl haar man al bijna bij de auto was. Pas op de plaats en geduldig wachten.

Onderweg naar zoonlief was het behaaglijk warm in de kleine blauwe Prins. De radio op oude country muziek, met Jim Reeves, Johny Cash, Dolly Parton, John Denver en de Eagles. Het zorgde voor een vredige stemming evenals de gekozen binnendoor-route met het verglijden van de mooiste kleurschakeringen, herfst op haar mooist. Zelfs zonder scheen de zon.

Lieve schone dochter had net gevoed en terwijl ik met mijn prachtige Benjamin op schoot van de thee genoot, mixte zij alvast een beslag voor de pannenkoeken-party zoals grote broer zo’n feestje noemde. Als we hem opgehaald hadden, kon er direct gebakken worden, was de gedachte erachter. Het bleek minder fris te zijn. Schoondochter had een kortere route gevonden, die goed te doen was. Vier kinderen in het dagverblijf waren nog aan het wachten tot ze gehaald werden. Onderweg kwam er een uitgebreide opsomming door de kleine krullebol, van wat er allemaal te zien was. Auto’s, lichten, een defibrillator(haha) wist mama, nog meer auto’s en lampen en de Ballie. Een wonderlijk standbeeld van een stapel boeken met daarboven op een bubbel en daarop weer een zeehond. De bubbels leken op een net ballen bij de voetbal, dus ik snapte de naamgeving wel.

Thuis kon het bakken beginnen. Er waren twee pannen onder handbereik, goed voor een lekkere snelle actie. Schoondochter was perplex hoe rap de stapel groeide. Binnen een klein kwartier kwam de bodem van de beslagkom in het zicht en lag er een stapel naturelle en vijf kaaspannenkoeken te dampen op een bord. Mijn lieve kleine krullebol had de keuze tussen gewone of dinokoeken, omdat de ene pan pootjes en een lange nek toverde aan het beslag dat in de pan ging. Extra feest dus. Zoonlief viel ook inmiddels binnen en twee stegosaurussen gingen met hagelslag en muisjes en veel smaak naar binnen. Dat stond niet iedere dag voor zijn neus. Na al het lekkers was het tijd voor grensverleggend gedrag. Boeven, grenzen opzoeken, spelen met papa en gooien met blokjes om daarna met een scheef koppie te kijken hoe de reactie zou zijn. Zo hield hij ons bezig, terwijl de Benjamin gevoed werd. Het meegebrachte boek uit de grote collectie van oma, ‘de mega-super-piep-krak-kraan’ werd genegeerd, evenals de opdracht om rustig een boekje te lezen. Tien seconden op de trap zorgde ervoor dat hij als een blad aan de boom omdraaide in een zoet spelend modeljongetje. Het vertrek van mij hielp ook daarbij.

De kleine filosoof zou morgen zijn familiefeestje hebben, maar dochter appte. Zijn juf heeft Corona en de groep moet vijf dagen in quarantaine. Het was met de nieuwe maatregelen al gereduceerd tot vier volwassenen. Arme kinderen, geen verjaardag, geen Sinterklaas. Op Twitter een column van een vrouw, die schrijft: ‘Boos zijn heeft geen zin, zorg voor afvoerkanalen’. Een wijze raad. Boos zijn is verspilde energie en lost niets op. Een kleine staartmees in de boom hipt van tak naar tak op zoek naar heerlijkheden. Ze wijst de juiste weg.