Dan is aarden een zegen

Dat je lang kan blijven hangen op een woord dat raakt. Als dichter Jit Narain zich soms terneergeslagen voelt, valt alles hem zwaar. Dan ‘schijnt de aarde hem een woestijn te zijn‘ en voelt de dichter zich ‘een denker of een leeggedacht mensenkind nu in niemandsland’. Dit in de wetenschap dat deze Hindoestaans-Surinaamse dichter de aarde liefheeft. Aarde is voor hem hét medium van leven evenzeer als het medium van plezier, schrijft Geertjan de Vugt in zijn recensie over deze dichter. ‘Aarde is geduldig’, geeft de dichter aan en de recensent vindt dat begrijpelijk, want aarde is ‘ook het medium van de dood‘. Lange tijd liep ik op blote voeten, niet om te provoceren, nou misschien een beetje, maar vooral om contact te hebben, waarachtig contact met de grond onder je voeten. In de stad kwamen er dan dunne fluwelen Chinese schoentjes aan te pas uit praktische overwegingen. Het waren de dagen dat hondenbelasting nog ‘nicht im Frage’ was en je wel degelijk rekening moest houden met het drek der mensheid. Een aards kind heb ik me altijd gevonden, veel meer aarde dan welk element ook.

Het blijkt over zijn tweetalige bloemlezing te gaan met de titel’ Een mensenkind in niemandsland’ in het Sarnami en de Nederlandse taal, waarin de verhouding van hem tot de aarde verklaard wordt. Vanuit de recensie klinken prachtige zinnen door van deze Aardse dichter.

In dezelfde krant schrijft Hanna Bervoets over haar dief, een cybercrimineel die manuscripten steelt en het op die van haar van het boekenweekgeschenk gemunt had. En geloof het of niet, ik moest denken aan mijn eigen onhandige schreden op de PC, lang geleden toen er iedere keer zomaar, ins blaue, of beter gezegd ‘Ins graue hinein’ stukjes verloren gingen, omdat ik niet goed wist, waar ik ze naar toe had gegoocheld. Al die functies van dat ding, waar zat het en vooral hoe werkte het. In die dagen leek mijn computer op de wasmachine, waar ik de sokken van de vijf altijd zorgvuldig in stopte als paar om er vervolgens weer enkelvoudig uit te komen. Een sokkenvreter, die wasmachine, dus betichtte ik de computer van hetzelfde euvel. Een stukjesvreter en een fotoslurper. Het duurde even eer ik een en ander doorzag. De dief, waarmee Hanna een hele mailwisseling startte, speelde zijn spel vernuftigd, maar het doel van die gestolen stukken bleven evenzeer in het luchtledige hangen.

Van de week had ik eenzelfde unheimnisch gevoel toen ik een waarschuwing kreeg dat er iemand probeerde in te loggen op mijn account vanuit Shanghai. Op zulke momenten is de bewustwording van de ongrijpbaarheid van dat onmetelijke ondoorgrondelijke cyberheelal groot en voel ik me nietiger dan ooit. Gelukkig is zoonlief altijd bij de hand om in ieder geval in een korte tijd de zaken weer op te schudden en af te wenden.

Vriendinlief plaatst op FB een stukje over een alternatieve theorie bij Autisme. Het heet ‘Intense World Theory’ en gaat uit van bepaalde netwerken die normaliter met elkaar verbonden zijn, maar bij mensen met een stoornis in het Autistisch spectrum autonoom in het geheugen ingesleten raken. Eilandjes in je hoofd, die er voor zorgen dat je alles dubbel zo intensief ervaart. Alles in de overtreffende trap: De waarneming, de aandacht, het geheugen en de emotionaliteit en de bijbehorende veelheid aan impulsen en indrukken. Het idee van de afzonderlijke eilandjes in het brein paste als een handschoen. Het maakt dat je begrijpt waarom er zoveel op iemand af kan komen, maar vooral ook hoeveel energie het zal kosten om het in goede banen te leiden. En goed voorbeeld van de veelheid aan gekmakende impulsen in het dagelijks bestaan ontdekte ik aan de hand van het boek ‘The Curious Incident of the Dog in the Night-time’ van Mark Haddon, dat in 2017 in een fysiek toneel werd neergezet door een theatergezelschap in een productie van Musicalworld in Theater Carré. Alleen de trailer vergroot het inlevingsvermogen al. Stel je voor dat de wereld iedere dag in flitsen aan je voorbij komt scheuren. Dan is aarden een zegen.

Vegetarische rondgang over de eilanden

Vlieland

Op papier Slauerhoff, die elk jaar een aantal maanden verbleef op Vlieland. Zijn gedichten zijn er ook te vinden. In de kom en op het bord: Cranberry/mosselsoep met geroosterd brood met geitenkaas en cranberry

Fruit een ui en de knoflook. Roer er een eetlepel mosterd en een theelepel cranberrysaus doorheen. En een eetlepel bloem om het te binden met een liter groentenbouillon. Breng op smaak met peper, zout, paprikapoeder en verse peterselie. Twee broodjes roosteren, beleggen met geitenkaas en smeer er die heerlijke cranberrysaus over. (Kopen op Vlieland of een Engelse variant is te verkrijgen in de supermarkt bij de jam)