Rondje verlangen

‘Muziek is de maat van de tijd’ schrijft Stef Bos, de nieuwe columnist van Zin. Dat leerde hij al op de Toneelschool. Het leven gaat voorbij en door de jaren heen is hij dan ook de schoonheid van de vergankelijkheid gaan waarderen. Vergankelijkheid die gevat wordt in een blijvende herinnering. Er is veel dat voorbij gaat, maar die herinneringen blijven bij je, een leven lang. Hij haalt ook de les van zijn vader aan. ‘We zijn blaadjes aan een boom, op een dag dwarrel je naar de grond en vormt weer voedsel voor de boom’. De boom die blijft. Derhalve leerde hij zijn kinderen als die hem vroegen waar opa was, dat opa in hen was en meekeek naar de wereld door mijn ogen en oma zingt mee door mijn stem. Dat vooral vond ik zo’n prachtige gedachte. Je draagt je dierbare doden met je mee en wordt er door gevoed. Nooit meer bang zijn voor wat voorbij gaat.

Gisteren was het weer onstuimig, wind trok aan de boom van de benedenburen voor het balkon en schudde de takken woest heen en weer. Met winterjas en sjaal ging ik boodschappen doen voor de Misosoep, maar binnen een half uur zat ik te puffen. Verraderlijk koud bleek verraderlijk warm. De wind als een mistral, zoals ik die vaak door de haren heb laten waaien in het Zuid Franse van weleer. Daar nog eens te kunnen toeven, wat zou dat heerlijk zijn. Die tijd ligt voorgoed achter me. Het was een genot om in de verbouwde zijdefabriek te mogen logeren.

Het waren mijn goede dagen met de Oude. Hij werkte in de tuin en hielp vriendin met haar landgoed en ik kookte wat, las veel, hield de boel schoon. werkte in de immens grote tuin of we pasten een paar dagen op het huis. Er was een duiventoren en een heus bordes, waar in de luwte, dankzij de druif, die haar bladeren breed had uitgewaaierd over het raamwerk van takken boven onze hoofden, de lunch in de lome hitte kon worden genuttigd. Het zwembad werd in die jaren aangelegd en zorgde voor de nodige perikelen. Er was altijd wat met dat luxepaard. De pomp werkte niet goed en filterde niet of de wanden hadden het te zwaar door de regenval van de berg af of het moest leeg of juist gevuld. Het onkruid groeide door het grint en was heel lastig om te verwijderen. Nuffig lag ze met al haar kuren in dat prachtige oude landschap, terwijl verderop de heerlijke Sèze stroomde. Ik heb nooit begrepen, waarom die niet toegankelijker werd gemaakt. Die tijd ligt achter ons, maar nog hoor ik de nachtegaal, zie ik de aardbijen in hun holletjes onder het stenen muurtje op het bordes kruipen, koester ik de vele vreemde ontmoetingen met de kunstenaars uit het dorp. Zo veel om op terug te kijken.

Het onbezorgde reizen is wel een verlangen, diepgeworteld, de auto pakken en gaan naar waar je neus je brengt. Op die manier is het vaak gegaan. Geen planning, geen uitkienen, maar de pure verrassing van wat je overkomen zal. Zo zijn de jongens en ik naar Italië gegaan en kwamen we per ongeluk uit bij het schoonste meer in Noord Italië. Als we ons ingelezen hadden, zouden we vanwege de vele zwermen muggen er niet over hebben gepiekerd en toch hadden we het voor geen goud willen missen. En er was een vakantie naar Portugal, waarbij ik voor de auto had gekozen. Iets wat ik achteraf misschien beter niet had kunnen doen. 6300 kilometer stond er op de teller bij thuiskomst, maar in ons hoofd een dierbare herinnering, diep gekoesterd tot in lengte der dagen.

Verderop in het blad gaat men op zoek naar de Corona-bijvangst. Wat een positieve actie. Kijken wat een periode, die aan de ene kant veel ontwrichting heeft gebracht, je persoonlijk opgeleverd heeft. Daar kunnen we de laatste dagen voor de tweede vaccinatie nog heerlijk voor gebruiken. Rondje natuur, rondje filosofie, rondje bezinning, rondje verlangen.

In 80 dagen de wereld rond bracht me op het eiland Okinawa. Op papier: Kikutchi Keigetsu en in de kom: Misosoep met Shitake.

Kook de noedels volgens de instructies op de verpakking en spoel ze daarna af met koud water zodat ze niet aan elkaar blijven plakken.Bak de ui, knoflook, gember in 3 minuten kort aan en voeg de bouillon toe. Voeg de misopasta en de rest van de ingrediënten (behalve de noedels) toe en laat dit in 10 minuten warm worden (zorg ervoor dat het niet gaat koken).Verdeel de noedels over twee kommen en voeg de misosoep hieraan toe. Sprenkel de bos ui over de kom als garnering.