Liefdevol opgenomen

Het was alsof de tijd had stil gestaan. er was niets veranderd. Grote man stond achter de toonbank met nog altijd het rode mondlapje voor. Met één vinger tikte hij het nummer en de bedragen in. Het meisje hielp een klant met het uitzoeken van passende dozen voor penselen. De verftubes hingen keurig in gelid. De potten die ik voor mijn doel nodig had, stonden stram te wachten tot ze werden uitverkoren. Drie stuks. Oker, gebrande sienna en gebrande omber. Meer was vooralsnog niet nodig. Twee doeken van 50 bij 50 en een bus fixatie. De basis. Missie geslaagd. Zo’n winkel met schildersbenodigdheden is een walhalla als je er een half jaar van verstoken bent geweest. Ik voelde me Harry Potter in het Zacharinus’ Zoetwarenhuis. Overal lagen of stonden verlokkertjes met schreeuwende kortingskaarten erop, prachtig papier, vernuftigde kwasten, heerlijke slepers, gummen en dikke grafietstiften in een prachtig suedine zakje met koord, ambachtelijke schoonheid. Dapper schoof ik de verleidingen terzijde of negeerde hen en stevende op het doel af. Dit en niets anders. Een klein vermogen armer en een aantal mooie spullen rijker.

Vriendinlief geeft morgen een workshop online. Ik ben er helemaal klaar voor. Het betere stap en stipwerk met pastelkrijt en acrylverf. Ik ben benieuwd. Het doek is voor kleinzoon drie, met zijn passie voor dieren en Freek Vonk. Ik heb hem gevraagd welk dier hij zou kiezen uit het aanbod: De schildpad, de gekko of de kangoeroe. Het moest en zou een gekko worden, wat ik in mijn hart al wist. Opa Sterretje moet straks ook de tropen weer in voor een spannend avontuur of naar een prairie in Amerika, als er maar veel uitheems wild woont.

Mijn andere missie, de grote reis, stuurde me gisteren naar Laos en voor geen kleintje vervaard, aangestuurd door het vegetarische onderdeel ervan, kwam ik uit bij de loempia van rijstvel en verse groenten. Aan de andere kant schreeuwde de koelkast om een opfrisbeurt en ik besloot half om half vers én kort gewokt, zodat de een beetje verlepte paksoi, de veldsla en de slappe bonen mee konden doen. Ter vervanging van het vlees nam ik een mix van champignons, shiitake en kastanjechampions. O, die lastige glibberige rijstevellen en wow, dat zalige dipsausje. Zoonlief vond de onbekende lekkernij matig. Op mijn waaromvraag zei hij dat hij nog steeds zijn reuk en smaak niet terug had en die zijn nou juist van cruciaal belang. Mijn gebrek aan smaak en reuk laat umami en zuur, zout en zoet doorsijpelen en dat eerste is in deze saus in sterke mate aanwezig.

Na het lezen van ‘Verdriet is een Ding met Veren’ ben ik begonnen aan het boek van Connie Palmen ‘Jij zegt het’. Hoe die vrouw toch kan schrijven. Ademloos hang ik tussen haar regels, wordt ik ingesponnen door haar woordkeuze, verlies ik de wereld om me heen bij het afdalen in het leven van Ted Hughes met zijn grillige lief. Het feit dat deze man zijn eigen bevindingen heeft kunnen leggen naast haar bevonden werkelijkheid die na haar dood in haar dagboeken te lezen viel en het opmerkelijke verschil daartussen, zette aan het denken. Hoe de ander je waarneemt is natuurlijk altijd maar de vraag. Zelfs een eigen waarneming kan verschillen van de werkelijkheid. Mijn tandarts en ik hadden het over de vaccinatie en ik vroeg haar of ze dan ook van hetzelfde geboortejaar was als ik, waarop ze het, als vijftiger, uitschaterde. Straks bij het bezoek zal ik uitleggen, dat ik in mijn hoofd nog altijd jaren jonger ben dan in werkelijkheid en dat ik niet vind, dat ze er oud uitziet of zo. Het is een vergissing op het scherpst van de snede. Je zou bijna de halfjaarlijkse controle afleggen met een bloemetje in de hand of een goede fles wijn.

Het boek is om te lezen en herlezen, wat altijd een goed teken is, waarna ‘Verdriet is het Ding met Veren’ van Max Porter nóg een keer aan bod mag komen en daar tussendoor een gedicht uit de bundel ‘Kraai’ van Ted Hughes. Kraai als zinnebeeld voor alle emoties die los komen tijdens een rouwproces, totdat je je veilig weet onder zijn warme verendek, liefdevol opgenomen.

‘In 80 dagen de wereld rond’. Op papier: Laos stock illustrations. Op het bord: Yaw Kao

Yaw Kao

2 eetlepels plantaardige olie
gemengde paddestoelen, gebakken
1 teentjes knoflook fijngesneden
snufje zout en witte peper
1/2 theelepel bruine suiker
1/2 eetlepel vissaus
1 eetlepel sojasaus
vermicellinoedels (ongeveer 100 g)
1/2 pakje rijstpapierrollen (ongeveer 200 g)
200 g gemengde slablaadjes
1/2 Bosje munt
1/2 Bosje koriander
Grote kom met koud water (om de rijstpapierrol in te laten weken)
Voor de omelet
2 eieren
2 eetlepels plantaardige olie
Snufje zout en witte peper
1/2 theelepel suiker
1 theelepel vissaus
1/2 theelepel sojasaus
Voor de dipsaus
1/2 kop kokend water
1/2 kopje basterdsuiker
1 theelepel zout
3 eetlepels vissaus
Sap van een citroen
2 teentjes knoflook fijngehakt
1-2 rode chilipepers in plakjes
geplette pinda’s

Stap 1. Was de munt, koriander en gemengde sla en zet apart.
Stap 2. Het volgende is om te beginnen met het koken van de noedels.
Voor elke 500 g vlees heb je maar een half pakje vermicellinoedels nodig.
Volg de instructies op het pakket met noedels en zet het na het koken apart.
Stap 3. Nu is het tijd om het vlees te koken.
Verhit olie in een pan op middelhoog / hoog vuur.
Voeg je knoflook toe en kook ongeveer een minuut tot hij geurig wordt.
Voeg de gemengde paddestoelen toe aan de pan en voeg dan de suiker, snufje zout en peper, vissaus en sojasaus toe.
Stap 4. Breek de eieren in een kom, voeg de suiker, snufje zout en peper, vissaus en sojasaus toe en meng goed met een vork om te combineren. Bak de omelet, snij in reepjes
Stap 5. Zorg er voor dat je een kom gebruikt die groot genoeg is voor het rijstpapier.
Op die manier breekt het rijstpapier niet wanneer je het in de kom met water doopt.
Stap 6. Nu is het tijd om te gaan rollen!
Dompel eerst het rijstpapier in een kom met water.
Afhankelijk van het merk rijstpapier hoeft u het misschien maar een paar seconden in het water te laten weken. Uit laten lekken