Een parel voor een herinnering

De hemel spreidde goud over de daken van de huizen, strooide spikkels in het rond, zette de boom in vuur en vlam. Hoe later in het seizoen hoe meer zonsopgang ik krijg. Een mooi begin van de dag.

Veel apps in de familie over en weer om iedereen maar op de hoogte te houden van de ontwikkelingen. Ze zijn goed ziek maar kunnen nog altijd zich verbinden met de buitenwereld. Ik vermoed dat ik er doorheen aan het fietsen ben, tot nu toe geen spoor van symptomen en morgen testen.

Gisteren in het kader van de oneindige sluipvoeten, waarmee de tijd zich voortbeweegt, besloot ik beneden de boel maar eens op de schop te gooien en grondig te stofzuigen. Poes Pluis is haar winterjas plukken bij beetjes aan het uittrekken. Het vergt nogal wat geduld en schoon raggen met alleen de slang en niet het brede mondstuk. Deuren wagenwijd open, trui en sjaal uitgegooid, tijd voor een grote schoonmaak. Ze vluchtte naar het balkon, waar ze zich uitgestrekt en tevreden om en om rolde in het zand, dat er lag, ondanks het geveeg van van de week. Poes zorgt voor wederkerende noodzakelijkheden. Het geeft een goed gevoel als de boel naar behoren is opgefrist. Als ik in het geheugen graaf, zie ik die grote schoonmaak van thuis voor me. De kleden, de mattenkloppers, de emmers met sop en de boender om te schuieren en dat alles in die kleine stadstuin. Alle ramen open en veel bedrijvigheid. Wij moesten óf kloppen óf niet voor de voeten lopen.

Over herinneren gesproken. In het boek van Bernlef: ‘Help me herinneren’ staan mooie parels van verhalen. Een heeft de titel: ‘Herinnerde winkels’, dat prachtig begint met een herinnering aan een ontmoeting van een man met zijn moeder. Een sterk vermagerde vrouw in een ziekenhuisbed, met een glimlach, die van heel ver kwam, een onpeilbare diepte in de lege blik. Daarbij merkte hij op: ‘Als ogen de spiegels van de ziel zijn, dan was die van haar al verdwenen. ‘Ze was alleen nog maar buitenkant’.

Als zijn zus hem verteld dat hun geboortestad niet meer te herkennen was, zo veranderd als het was in die vijftien jaar dat hij in het buitenland zat , bezoekt hij die plek de volgende dag. Met de herinneringen die hij naar boven lepelt komen die van mij aan heel vroeger ook weer haarscherp boven. Aan het eind van onze straat zat net zo’n slager, als die de man beschrijft. Het rook er altijd lekker, naar metworst. Kinderogen die tegen grote hangende karkassen aankijken en er bijna onderdoor kunnen lopen. Het beeld roept nu een associatie met het werk van Berlinde de Bruyckere naar boven. Ernaast was de groentenman, om de hoek verder de straat in het kleine pand van De Gruyter, waar de versgebrande koffiegeur je al bij de entree tegemoet kwam en waar je allerlei spannende handelingen mocht verrichten, zoals het malen van de bonen. De melkboer en de bakker kwamen met hun karren door de straat. Bij de melkboer mochten we de melk zelf tappen, spannend om het witte spul achter het glas te zien verdwijnen als het in je kannetje stroomde.

In de straat van de man waren de winkels vervangen door andere ondernemers. Turkse winkels met glanzende broden, de groentenman met zijn leger aan gevulde in- en uitheemse groentenkisten voor de etalage. En hij realiseerde zich dat er in de hoofden van de voorbijgangers ook herinneringen moesten dwalen, aan plaatsen waar hij nooit geweest was, maar die even echt en dierbaar waren als zijn oude slagerij of de melkboer.

Zijn mopperende zus wilde geen verandering aanvaarden en hij begreep dat ze in die vijftien jaar voorgoed uit elkaar waren gegroeid. Toen zijn moeder in haar slaap overleed vloog hij direct terug naar wat nu definitief zijn Thuis was. Een parel voor een herinnering.

In 80 dagen de wereld rond brengt me de grens over naar België. Op papier komt een impressie naar de door mij zeer bewonderde Michaël Borremans. Op het bord ligt:

Gegrilde asperges in mousselinesaus

1 kg witte asperges/2 el pijnboompitten, geroosterd/bosje waterkers/olijfolie/peper en zout

Schil de asperges en verwijder de houtachtige onderkant.
Hussel ze door wat olijfolie en kruid met peper en zout. Gril ze zo’n 10 minuten in de grillpan. Keer regelmatig om.

Meng het citroensap onder de drie dooiers. Kruid met peper en zout.
Voeg een scheutje water toe en klop schuimig op een laag vuurtje.
Voeg de klontjes koude boter al kloppend toe. Roer er de dille onder en breng op smaak met peper en zout. Verdeel de asperges over de borden. Giet er de mousselinesaus over en werk af met de pijnboompitten en de waterkers.