Voldoende voeding

Ondertussen zijn de alarmbellen hier thuis ook afgegaan. Zoonlief voelde zich gisteren niet lekker en ging vanaf de avond bij vriendin slapen, had wel een test gedaan. Vanmorgen kreeg hij de uitslag. Positief. In een oogwenk stond alles, wat er aan zekerheid speelde, op z’n kop. Het blijkt dat ik nu ook in quarantaine moet en na vijf dagen een test moet laten doen. Zover zijn we nog niet, maar dat krijgen we zo via de GGD en hun contactonderzoek te horen, seint dochter in. Samen met Pluis in huis en zoonlief zit met vriendin in haar studiootje.

Hoe komt de krant boven, hoe reis ik nu in 80 dagen de wereld rond. Adem in, adem uit. Als ik getest ben en er is niets aan de hand mag ik na tien dagen weer naar buiten. Ik loop wel de prik mis en de aannemer kan ook beter niet komen voor de lekkage boven. Mazzel ik er doorheen of ben ik de pineut. Vannacht lag ik al tijden wakker met wat…als-gedachten over zoon, nu kunnen er een aantal bij.

De boodschappen zijn besteld en die komen ze aan de deur brengen. Ik stof de hometrainer maar vast af. Er ligt gelukkig nog wat werk te wachten, vijf kinderboeken te lezen en een verhaal over de geschiedenis van Nieuwegein te schrijven. Dat breekt de dag. Verder zijn jullie er allemaal om tegen aan te kletsen, dat maakt het wat minder eenzaam. Wat ik heel erg vind, is dat ik het afscheid van de grote kleine man moet missen. Gelukkig heeft men het stukje over hem doorgestuurd naar de familie. Dat verzacht.

Duimen draaien, poetsen, opruimen(de allerlaatste klus) het zal wel lukken. De krant wordt door dochterlief boven in de bus gegooid.

Ik lees het gedicht ‘De Jas van Wim Brands’ en ontdek dat het in een artikel staat van zijn hand in een oud nummer uit 2007 van Het Hollands Maandblad. Hij schrijft daar over zijn ouders, de ruzies die zij altijd hadden en noemt zijn vader ‘De vallende man’, omdat hij aan epilepsie leed en daar nooit voor uit wilde komen. Hij noemde het ‘kwetsen’ dat zijn ouders elkaar aandeden, een vorm van intimiteit, die hij door hen ontdekt had. Op het laatst zweeg zijn vader, hij zei alleen het hoognodige nog en praatte slechts tegen zijn vader, als die hem afsnauwde. Dit beeld wat geschetst werd, zet het gedicht in een ander licht, vooral als je weet dat de vader ongeliefd door het leven ging. Wim Brands, de zoon, merkte op: ‘Om van iemand te houden zal er toch eerst iemand van jou moeten houden’. Zo schrijnend, zo eenzaam ook.

De jas door Wim Brands

Maar eerst is er een oude jas. Nu hangt hij
aan de kapstok, binnenkort wordt hij
verbannen naar het hok.

En eerst is er een avond waarop ik aarzel
naar buiten te gaan. Buiten is het koud.
In gedachten trek ik voor het eerst

die oude jas aan. Ik ben alleen op straat.
Wie had dat durven dromen. Ik kijk
in de ruiten en zie

voor het eerst mijn vader in deze stad lopen.
‘Waar ga je heen?’ ‘Nergens heen.’
‘Dan gaan we dezelfde kant op.’

Het gedicht ‘De Jas’ komt zo in een ander licht te staan en het verbaast me telkens weer en ook weer niet, dat de betekenis van het woord alles te maken heeft met de ervaringswereld en het gevoelsleven. De wetenschap over de verhouding tussen hem en zijn vader en moeder scherpt de zinnen, de woorden. In eerste instantie dacht ik liefde tussen die twee te voelen, maar de herkenning is van een heel andere aard.

Beiden hebben een identieke uitweg uit het leven gekozen. Inderdaad. Ze gingen dezelfde kant op. Indrukwekkend. Er is een film van De jas gemaakt door Véras Fawaz , die uitgezonden werd in de nieuwe boekenserie van de VPRO: ‘Een brommer op zee’. De uitzending was nog wat onwennig, maar zolang er dit soort parels tussen zitten is er voldoende voeding.

In 80 dagen de wereld rond kwam ik uit bij Denemarkenen het kostte me een tijdje voor ik een geschkt vegetarisch gerecht had gevonden. De balletjes zijn derhalve met Vegan gehakt gemaakt. De bieten met cranberrycompote zijn een aanrader. Op papier kwam ik uit bij Michael Ancher.

500 gr vegangehakt/1 middelgroot ei/4 el panko Japans paneermeel/1 tl gemalen nootmuskaat/½ tl gemalen kruidnagel*/1 tl zout/3 el arachideolie/400 g geraspte bietjes/4 el cranberrycompote/300 g/salademix

Breng een pan ruim water aan de kook. Voeg de krieltjes met eventueel zout toe en kook in 13 min. gaar. 2 Maak ondertussen de sjalotten schoon en snijd fijn. Doe de helft van de sjalot met het gehakt, ei, de panko, nootmuskaat, kruidnagel, peper en 1 tl zout in een kom. Kneed goed. 3 Vorm met vochtige handen 16 gehaktballen ter grootte van een golfbal en druk ze een beetje plat (frikadeller). 4 Verhit de olie in de grote koekenpan en bak de ballen in 10 min. op middelhoog vuur gaar. Keer halverwege. Meng ondertussen de bietjes met de cranberrycompote en bestrooi met peper en eventueel zout. 5 Giet voor de aardappelhuts de krieltjes af en stamp met de pureestamper grof samen met de salademix en de rest van de sjalot. Breng op smaak met peper en eventueel zout. 6 Verdeel de frikadeller, aardappelhuts en bietjes over de borden. Lekker met extra cranberrycompote.