Alles telt

Ik was net op tijd om de witte winterwereld te vangen vanmorgen vroeg. Nu regent het en de sneeuw is bijna verdwenen. Het is donker, guur en druilerig. Een dag om naar binnen te kruipen, in een luie stoel, een knusse bank of in het warme bed te blijven. Alles mag als winter je in de lente overvalt.

Over de app komt een filmpje langs van onderzoekende Dribbel. Hij heeft ontdekt dat het snoer van de stofzuiger vanzelf terugloopt, als je hem flink uitgetrokken hebt. In een eindeloze herhaling en iedere keer een brede schaterlach. wat heerlijk om nog zoveel te kunnen ontdekken, dat nieuw voor je is.

Thaise rijstnoedels waren nieuw voor mij en al had ik de aanwijzingen op de verpakking precies gevolgd, het werd toch te gaar. Een wonderlijke kleefmassa. Met de heerlijke saus smaakte het wonderwel, maar handig is om ze maar heel even te laten koken. Ik geloof nooit dat ‘compact’ de bedoeling was. Ook ontdekt. Spelende kinderen en spelende vrouwen, er is geen verschil. Bij beiden gaat vaak of af en toe een nieuwe wereld open.

Zoonlief wil de krant voor me halen en ik leun nog even lekker achterover in de kussens. De krant brengt op woensdag de Woordkraker. Dat is mijn lievelingspuzzel en daar ben ik een tijdje zoet mee. Dochter van vriendin stuurde me een boodschap. Of ze op bezoek mocht komen. In de zomer hadden we een boeiend gesprek in de tuin van haar moeder gehad. Eigenlijk een eer dat ze op bezoek wil komen. We spreken af voor warmer weer en dan op de tuin.

Verder heb ik genoten van het album Plant van Nynke Laverman. Wat staan er mooie uitvoeringen op. Het prikkelt de geest. De voeding voor mijn inventiviteit, die aardig op de proef werd gesteld en dat komt goed uit, want er moet weer een nieuwe Tijdwijzer uit. De Jeugdcronyck van de historische kring hier in de stad. Het thema is het vijftigjarig bestaan van de stad, destijds samengevoegd uit twee dorpen. Gelukkig had iemand al een professor met een tijdmachine verzonnen, dus kan ik aansluiten met de voortvarende reis van twee kinderen, die niet meer kunnen wachten en stiekem al eerder zijn gegaan. Terug in de tijd, daar kan je alles aan ophangen. Als het wat mooier weer is, kan ik op zoek gaan naar de verrassingen, die elke stad in het algemeen en deze in het bijzonder te bieden heeft. Ben ook benieuwd of de kinderen zelf actief mee denken over hun ‘stad’. Wat vinden zij monument-waardig of een gedenkwaardige herinnering. Zo zie je maar, het bruist hierboven.

Zo brei ik deze dagen aan elkaar. Gisteren belde vriendinlief met een bezwaard gemoed. We hebben lang gepraat. Twijfels weg nemen, die er niet hoeven te zijn. Het gesprek leidde naar het grote verschil van opvattingen in de jaren zeventig, tachtig en nu. Zo vrij als we waren, zo makkelijk er tegen de heilige huisjes mocht worden geschopt, zo moeizaam gaat het nu. Of worden er tegen onze vrije idealen aan geschopt, zoals wij dat deden bij de benepen regels van onze ouders in de jaren vijftig en is dat het patroon van de levenscyclus. Het heeft alles te maken met de tijdgeest waarin geleefd wordt. Daar moet je bepaalde beslissingen in zien te doorgronden. Het is zo’n groot verschil, wat nu wel en niet kan. Een voorbeeld: Het was heel normaal om op een snikhete zomerdag de brandspuit op school te voorschijn te halen. Dan dansten de kinderen bloot of half gekleed gillend van het lachen onder de straal door. Op een gegeven moment kon dat niet meer. Werd het ongepast gevonden. Ik had zelfs een moeder die vond dat we gordijnen in de gymzaal moesten hangen, omdat daar de kinderen in hun hemdje en broekje aan het gymmen waren. Vragen waarvan ik dacht, hoe het bestond de onschuld van het spel zo kwijt te raken. Dat wil niet zeggen dat we de normen en waarden van deze tijd niet respecteren. Een progressief en weldenkend mens verandert mee, maar als er afgerekend wordt op bepaalde handelingen is het goed om het in de juiste tijd te plaatsen alvorens te ageren.

Zo diep kan een gesprek gaan. Het was fijn om te ontdekken dat er gelijkgestemdheid was. ‘Thats what friends are for’. Een luisterend oor, een uitwisseling en de ontdekking dat alles telt.

In de wereld rond in 80 dagen mocht ik naar Thailand voor de Pad Thai en een Olifant. Simpel en snel.

70 gram dunne rijstnoedels/1 ei/2 el gemalen en geroosterde pinda’s rooster en maal ze voor het koken/1/2 el fijngesneden knoflook/1/2 el fijngesneden ui of sjalot/ een beetje lente ui voor versiering, fijngesneden/ taugé/1/4de limoen deze kan je apart erbij serveren.

1/2 tl chilipoeder/ 1/2 el witte suiker/ 1/2 el bruine suiker/ 1 tl vissaus/ 1 tl tamarinde pasta of een deel azijn met een deel suiker/ 1 tl oestersaus/ 1 halve wortel in brunoise(blokjes gesneden)

Week de noedels in lauw water gedurende 20 minuten, kijk naar de verpakking voor andere instructies. Ze moeten alleszins zacht en flexibel zijn als je eraan begint. Rooster en plet (of snijd) de pinda’s in kleine stukjes. Maak de saus, door alle ingrediënten in een mok te doen en te mengen. Doe wat pinda-olie in de wok en voeg de look en ajuin toe. Laat de look en ajuin even roerbakken maar laat ze niet te bruin worden. Voeg de wortel toe. Voeg de afgegoten noedels toe en blijf roerbakken. Na 30 seconden duw je alles in de  wok opzij en breek je het ei in de wok. Ga er met je spatel door om er een soort van roerei van te maken. Laat bakken tot het ei voor ongeveer 70% klaar is en meng dan alles door elkaar. Giet nu de saus er overheen en laat nog een minuutje roerbakken. Haal nu alles uit de wok en doe er de taugé en lente-ui bij.

Ingelegde radijs of dakkoi

3 bosjes radijsjes of rettich (gebruik een soort radijs naar keuze)2 knoflooktenen/400 ml water/50 ml zoute sojasaus/100 ml mirin, rijstwijn/100 gram suiker

Doe water, suiker en fijngesneden knoflook in een sauspan en verwarm dit tot de suiker is opgelost. Voeg dan de mirin en sojasaus toe en verwarm het kort. Schenk het mengsel, zo heet mogelijk, over de radijsplakjes tot net onder de rand en sluit de weckpot direct. Laat het geheel nu volledig afkoelen.