In een adem uitlezen

De krant komt vier trappen lager in de brievenbus. Dus ook na het uit de bus vissen vier trappen omhoog. Dat is de eerste work-out van de dag.

De vorderingen van het in aanbouw zijnde nest gaan gestaag door. Af en aan vliegen de heer en mevrouw Kauw om hun nest in orde te krijgen.

Erg nauwkeurig zijn ze niet. Ze laten nog wel eens een tak over de rand tuimelen. Die dan weer op te halen bedenken ze niet. Misschien hanteren ze de regel: Eenmaal ondeugdelijk dan ook voorgoed. De takken liggen gezellig bij elkaar op mijn stuk van de galerij vlak voor de brandtrap. Een rommeltje aan spijt.

Gezellig is het wel. Er valt veel te zien. Gisteren mocht ik een uurtje oppassen bij de benjamin. Zijn vader moest even weg en voordat hij ten volle besefte wat er ging gebeuren, toen zijn vader hem toelachte en de deur dichttrok, het pruillipje stond al, was er dat eerste dierenboek en in een eindeloze herhaling kwamen schaap, varken, eend, kikker en hond voorbij. Iedere keer als het boek toeging, dirigeerde hij me naar het begin. Daarna waren er de ballen in alle soorten en maten. Net als zijn vader en moeder met de bal aan de voet geboren, deze kleine.

Dan was het tijd voor de loopfiets met tussendoor steeds een hapje brood en een slokje water en daarna moest natuurlijk al het speelgoed uit de kist, iets wat normaal gesproken niet de gewoonte was, want hij keek, bij alles wat hij eruit wipte, me onderzoekend aan of ik al een grens zou trekken. Die gaf hij, moegespeeld uiteindelijk zelf. Uit de kist kwam een telraam in boogvorm, waar hij zeker een kwartier lang zoetjes mee aan het spelen was. Vingertje op de kraal, schuiven langs het metaal, tot het met een plofje aan de andere kant neerkwam en nog weer een vinger op de volgende. Om twaalf uur was het tijd voor een middagslaapje. Schone luier(ik kan het nog) trabbezak aan, en even wiegen, wat net zo belangrijk voor mij was als voor hem.

Tja en wat doe je dan in die loze tijd. Drogende vaat opruimen, al het speelgoed terug in de kist, de tafel schoon geboend. Met een half uurtje was ik klaar.

De hoogste tijd om te bedenken naar welk land ik vandaag zou gaan. Geen ongelukkige keuze, want het werd Engeland. Eindelijk een gelegenheid om een van de kunstenaars die ik bewonder, onder de loep te nemen. Banksy wordt alom bejubeld met zijn polititieke en maatschappelijke straatkunst. Altijd is er wel een boodschap in de afbeeldingen verwerkt, soms op het vileine af. Geen kunstwerk is zonder betekenis. Wat minstens zo opzienbarend is, is zijn anonimiteit.

Mijn eerste ontmoeting met het werk van Banksy was bij de eerste tentoonstelling van een klein nieuw particulier museum in Amsterdam, het Moco museum voor Modern, Contemporary & Street Art in 2016. Heel grafisch werk, voornamelijk zwarte figuren met een bepaald kleuraccent die de tegenstelling of de patstelling verduidelijkt. In het kleine museum, eens de historische villa Alsberg aan het museumplein, was de bovenverdieping nog niet helemaal klaar en derhalve niet toegankelijk. In een van de kleinste kamers was een ‘bioscoop’ ingericht en heb ik op zittend op de vloer naar de documentaire gekeken die op de witte muur, toepasselijker kon haast niet, werd afgespeeld. Het was een lange docu, maar ongelofelijk boeiend om te zien hoe deze kunstenaar zijn boodschap subtiel, maar duidelijk aanwezig en niet over het hoofd te zien, de wereld inslingerde.

Zolang de slaap de kleine gevangen hield, kon ik los met een van zijn prachtige boodschappen die vrede predikte. Met heel veel geduld kleurde de fineliner alles zwart. Heerlijke bezinningsbezigheid. Af en toe werd er wat gehoest of gebrabbeld registreerde de babyfoon.

Eer ik er erg in had, kwam zoonlief door de deur en of de duvel er meespeelde, op dat moment begon het boven ook onrustiger te worden, zo sensitief als ze zijn. Hij had misschien wel wat klanken opgevangen van ons gesprek.

Met veel kusjes en de pruillip weerom, altijd een goed teken als ze verdrietig zijn wanneer je weggaat, nam ik afscheid met de belofte voor een bezoek volgende week. Tijd voor de ‘Gardeners Pie’ de vegetarische variant voor de Shepperds Pie. Wie lui wil wandelen door Engeland raad ik het Zoutpad aan van Raynor Winn. Lekker achterover in je luie stoel en in een adem uitlezen.

Recpt Gardeners Pie:

Ingrediënten:1 el olijfolie/1 blikje bruine linzen (uitlekgewicht ca. 250 gr.)/1 ui/1 winterpeen of twee wortels/1 stengel bleekselderij/2 teentjes knoflook, geperst of fijngehakt/1 el bloem/1 el tomatenpuree/100 ml rode wijn/250 ml groentebouillon/1 tl tijm (gedroogd)/1 laurierblad

Voor de aardappelpuree: 550 gram aardappels/75 ml melk/70 gr. (cheddar)kaas, geraspt/Nootmuskaat Zout en peper

Bereiding: :

1. Snijd de wortel, bleekselderij en ui in kleine blokjes. Verhit een eetlepel olijfolie in een koekenpan met hoge rand en fruit de groenten ongeveer 10 minuten op laag vuur totdat ze een beetje zacht zijn.
2. Voeg de tomatenpuree, bloem en knoflook toe en bak een minuutje mee. Roer regelmatig.
3. Voeg de rode wijn toe en roer goed. Laat dit een minuutje doorkoken en voeg dan de bouillon, tijm en het laurierblad toe. Laat dit onbedekt ongeveer 20 minuten zachtjes doorkoken. Blijf regelmatig roeren Verwijder na 20 minuten het laurierblad.
4. Zet ondertussen de oven aan op 200 °C en begin alvast aan de aardappelpuree. Schil de aardappelen en snijd ze in vieren. Kook ze in ca. 15 minuten gaar. Stamp ze vervolgens fijn met de melk, ¾ van de kaas en een snufje peper en nootmuskaat.
5. Roer de uitgelekte linzen door het groentemengsel en warm nog een minuutje mee. Vet de ovenschaal in met boter of olijfolie en lepel hier het linzen-groentemengsel in. Verdeel vervolgens de aardappelpuree over dit mengsel zodat het helemaal bedekt is. Strooi tenslotte de overgebleven kaas over de gardener’s pie.
6. Zet de gardener’s pie bovenin de oven totdat de bovenkant mooi goudbruin is gekleurd. Afhankelijk van je oven duurt dit 10 – 20 minuten.