Kruimels van formaat.

Wit beslagen rijdt een enkele auto langs over de stille koude straat. De boom voor het huis koestert de eerste zonnestralen. De winter is nog wat aan het dralen, houdt zich in. Geen neerslag van betekenis verwacht, zegt de buienradar. Het enige doel van sneeuw is betekenis verlenen aan de wereld, maagdelijk witte oneindige schoonheid, Het is ons hier in het midden niet gegund, ook al vroor het vannacht dat het kraakte.

https://www.npostart.nl/matthijs-gaat-door/30-01-2021/BV_101404462

Jan Terlouw was gisteren op bezoek bij ‘Matthijs gaat door’. Dat heerlijke programma met muziek, literatuur, muziekgeschiedenis, en deze rubriek van ‘For ever Young’. Daar pas Ter Louw prima in met zijn mooie ideeën. De geleefde jaren verdwijnen in zijn aangename glimlach en zijn wijze raad. Schenk de burgers weer vertrouwen is zijn oproep aan de politiek. Geef ze de verantwoordelijkheid en laat de mens niet stikken in een oerwoud aan regels. Kom tegemoet aan de jongeren die straks verder moeten. Er zijn twee items waar de politiek zich druk over zou moeten maken. De aandacht voor de natuur in de breedste zin van het woord. Zorg voor die natuur, de nalatenschap voor de volgende generatie. En het tweede item is het feit dat de politiek nationaal is gebleven, terwijl het denken mondiaal is geworden. Pas het aan, want het schuurt. Hij mist het debat op televisie met de broodnodige informatie waar de partijen voor staan en wil geen zwijgend front. Het is een boeiend gesprek met een boeiend mens, die ten leste de wijze raad meegeeft te blijven ondernemen, hoe jong of oud je ook bent. Doe iets, hoe groot of klein ook, stel je een doel en ga ervoor. Van een wandeling tot het schrijven van een boek. Of dat laatste nog uit zijn vingers komt zegt hij niet toe ondanks de temende Matthijs, die zo’n spetterende kijk op de politiek zou willen in dezelfde orde van grootte als de Koning van Katoren. Die glimlach blijft op zijn gezicht. Bescheiden en groots. Het kan.

De ganzen vliegen over, witte vlekken tegen het blauwe fond. Ze laten zich luid horen. Ze vliegen richting de plas.

Gisteren in een opwelling de film ‘The Wave’ gezocht en gevonden. Ik ben het boek aan het lezen met het oog op het schrijven van een recensie. En warempel. De film is in het geheel te vinden op Youtube. Hij stamt uit 1986. Stijf geklede kinderen in de schoolbanken een wandelende leraar door de rijen. In een paar lessen ontdekt de leraar hoe makkelijk kinderen te drillen zijn door de verantwoordelijkheid weg te nemen en scherpe afgemeten regels te geven die ze maar wat graag willen volgen. Het schept duidelijkheid, het is overzichtelijk en inclusief, want niemand wordt buitengesloten, zolang je meegaat in het systeem. Een leerlinge verzet zich ertegen. Als haar vriend na een schermutseling zich toch bij haar aansluit, waarschuwen ze de leerkracht dat een en ander uit de hand aan het lopen is. Die maakt het de volgende dag tot hun verbazing alleen maar groter. Dan vindt de ontknoping plaats in een ontluisterende sessie. De film is gebaseerd op een experiment van de geschiedenis-docent Ron Jones op Cubberley High School in Palo Alto (V.S.) in 1967. Het boek is geschreven door Morton Rhue en al net zo boeiend.

Het was de hele dag wat kruimels rapen. Wat reviews, schrijven, lezen, de omastoel van boven naar beneden gehaald. Heerlijk idee, dat de oude vertrouwde rotanstoel, die ooit zo’n negentig jaar geleden bij oma in de serre stond in haar huis in de Meloenstraat, nu in luister is hersteld en in de kamer pronkt.

Er was nog een pakketje gisteren in de brievenbus gepropt, het waren de verteldobbelstenen. Een fantastisch middel om tot een verhaal te komen op een borrelavondje of zomaar voor jezelf. Gooi de zes stenen en kijk waar de afbeeldingen je heen leiden. Wat ik al zei. Dag van de kruimels, maar zeer de moeite waard. Terlouw, tempo doeloe, verhalen en De Golf. Kruimels van formaat.