Vernieuwend inzicht

Zon bleef stralen de hele dag. Eerst even naar mijn voorraadwinkel voor een extra emmertje gesso en wat spalters. Dan hoefde ik niet langer heen en weer te sjouwen van huis naar de tuin en terug. Dat werd tevens de eerste klus in het atelier, dat vriendelijk oogde met de zon warm erop. Twee vellen Khadi papier en een groot kartonnen vel kregen hun laatste gessolaag. Daarna was wilg bij de vijver aan de beurt. Ze strekte haar takken uit naar de zon, maar een voor een knipte ik ze af met de grote snoeischaar. Het was eenjarig hout, dus niet te dik en het ging moeiteloos. Al gauw stond de wilg weer prachtig in knot en verwerkte ik de takken bij de rode tafel.

Op dat moment stak de oude klaarblijkelijk zijn kachel aan, want grote wolken donkergrijs walmden langszij. Het werd een overhaaste vlucht naar binnen. Altijd een beetje beducht op fijnstof en hier kon fijn wel weggelaten worden, grof geschut. Toen de lucht weer was geklaard kon ik verder met de takken. De kale stokken kwamen achter de hut te liggen om later de omheining te herstellen en de kleine takken werden verknipt en in een vuilniszak gedaan. Een helft resteerde voor vandaag. Roodborst kwam gezellig even kijken op de rand van de pot met de vijg. Net toen ik een foto wilde maken vloog ze een moerbeiboom verder.

Knotten is het werk niet, maar het ruimen van de takken vergt geduld. Ruim baan voor overpeinzingen. De wederwaardigheden werden vastgelegd in het grote groene tuinbulkboek aan de opgeruimde tafel. Voor vieren naar de kleine blauwe waar ik bij het op slot doen van het hek een reiger in aanvalspositie roerloos in de sloot zag staan. Wat een kostelijk gezicht. Toch schrok hij kennelijk van het geluid van het hek, want daarna stond ie aan de andere kant van de sloot. Misschien had ik wel een vis of een kikker het vege lijf gered.

De avond kabbelde voort en de vermoeienis trok op. Kopen zonder kijken met een huis in Wassenaar en een budget van 6 ton duurde langer dan mijn hoofd vol hield. Knikkebollend dan maar eieren voor mijn geld en met het neervleien op het zachte kussen viel de nacht onmiddellijk in. Een hele nacht dromenland is een ongekende luxe. Heel vroeg tuurden de ogen naar buiten om de tijd te peilen maar een dichte mist deed ze weer gauw dichtvallen. Goed voor nog een twee uur slaap. Ze hadden zon beloofd voor vandaag, maar de dag begon onbestendig. Diffuse geluiden van buiten en af en toe een koude onderstroom vanaf het raam, omdat het op een minieme kier stond. Het , verraadde de winterse voorboden. Goed weer voor de verwerking van de achtergebleven takken.

In de krant een column over kinderboeken. De ophef die ontstaan was toen iemand Jip en Janneke in de ban wilde doen en ze uit de bibliotheken wilde laten verdwijnen of dat anders dergelijke ‘foute’ boeken van een context moesten worden voorzien. Aleid Truyens, die de column schreef, griezelde ervan. Literatuur staat boven de opvoedkunde. Juist in boek of film maken we alles straffeloos mee, griezelen erover, zijn verontwaardigd of hemelen hoog, vangen de humor of vormen een mening. ‘Het geeft lucht’ was haar conclusie.

Er was ooit een lijst van verboden boeken. Dat zegt genoeg, daarvoor hoef je ze niet te verbieden. Als je het niet eens bent met de rolverdeling in een boek, zoals bij Jip en Janneke, dan ga je het gesprek erover aan. Dat geeft vaak heerlijke discussies en niet zelden een vernieuwend inzicht.