Pure rijkdom

De druilerigheid van de ochtend had plaats gemaakt voor een lauwe warmte en een bleke ijle lucht, waarachter de zon verstoppertje bleef spelen. Dat zag je. De aarzeling bij de borden zorgde voor een keuze. Richting Brabant dan maar. Zuslief zocht op kringlopen en vond Arkel.

Ik had het kringlopen van ons bijna vergeten te noemen, omdat wat daarna kwam zo prachtig was, maar de beide winkels, een in Arkel dus en een in Gorinchem op het industrieterrein, waren ook zeer de moeite waard. Groot, een kruip/door sluip/doorparadijs, een must voor de ware liefhebber en de meest onmogelijke snuisterijen. Het was genieten. Anderhalve meter en handgel, schoonmaakspritz inbegrepen. Alertheid was ook noodzakelijk, want soms vroeg de situatie om een razendsnel ontwijken. Een moeder met kind op de arm en daardoor alleen al twee keer zo breed in omvang, babbelde luidruchtig tegen de kleine en trok zich van een virus niets aan. Iedereen om haar heen week naarstig uit.

Na die twee gave snuffelwinkels waren we toe aan thee of koffie, zuslief met een mokka/carameltaart. Daar konden zij samen van snoepen. Aan mijn smaakloze verhemelte was het niet besteed. Door die trek in iets waren we midden in het centrum van de stad beland en vielen van de ene verbazing in de andere. Waarom wisten we niet dat het daar zo goed toeven was. Veel terrassen, vestingswallen, sluizen, de Linge en de rivier Boven Merwede. We raakten in de war van de benaming. Het bleek dat Maas en Waal samen komen bij Woudrichem en verder stromen als het Boven Merwede richting Gorinchem. Dat verklaarde waarom het er uitzag als een rivier, waar we aan een kanaal dachten. Onze kennis reikte niet verder dan de Merwede als kanaal. Google leerde dat het Merwedekanaal het Amsterdam-Rijnkanaal bij Utrecht verbindt met de Boven Merwede.

De stad bezit veel oud en modern en aangepast nieuw, een fontein op de markt, beelden her en der, dichtregels op de muren, oude pompen, een piepklein huisje uit 1600, heel veel eetgelegenheden en kappers. Het was ruim opgezet. De vestingswallen zijn prachtig gerestaureerd en helemaal in tact. We bewonderen de stervorm ervan op de plattegrond en lopen een klein gedeelte.

Als laatste ploffen we neer bij een restaurant op de markt. We hebben in de loop van onze uitstapjes een wonderlijke manier van bestellen ontwikkeld. Drie gerechten, twee voor-en een hoofdgerecht tegelijkertijd met de friet en een frisse salade laten komen en drie bordjes met bestek. Dan laden we van elke schotel een bescheiden heerlijks over op het bordje en is het precies genoeg. Wie geen grote maag heeft, moet inventief zijn. Zo maken we onze eigen afwisselende seniorenvariant en muizen de middag ten einde. Alles bij elkaar sprokkelen we nog heel wat kilometers.

Terug naar huis mijmer ik de weilanden langs. Wat is het toch een groot voorrecht om dit samen te mogen doen. Het wordt tijd dat zus vier met pensioen mag, want we missen haar bij die stadse fratsen van ons. Zussen zijn een zege en vier zussen pure rijkdom.