Met de droom belandde ik regelrecht in de Middeleeuwen. Ik wist wel waarom. ‘Het boek van Jongen’ van Catherine Gilbert Murdock schudt geschiedenis los, die ergens in een van de genen ligt opgeslagen. De middeleeuwse kerk was er niet zomaar en de ‘lift’ Onder de trap, die zich erin bevond, waarin ik kon ontsnappen aan de morrende meute beneden mij, was er een van een ophaalsysteem met kabel en werd handmatig opgetrokken. Wie zich aan de andere kant van de kabel bevond, vertelt de droom niet. In dromen kan alles en komt gewis en ongewis al snel tot een compromis. Het was ontzettend spannend, want ik waadde onder de lakens vandaan en wilde niet wakker worden. Nadat ik me van mijn Middeleeuwse zelf had ontdaan, was er sprake van een lichte verhoging.
Dat laatste kon ook veroorzaakt worden door de tekenbeet. Na het werken in de tuin eergisteren ontdekte ik in mijn lies, voor de tweede keer deze maand, de kleine wriemelende zwarte boosdoener. Sinds ik zomers gekleed door het struweel struin, ben ik een geliefd object. Met de zwarte kloffen heb ik daar geen last van, al is dat met die hitte geen match. In dit geval ga ik voor zekerheid en kies eieren voor mijn geld. Een teek is er altijd een teveel. Het plekje jeukt en op mijn onderarm was een vreemd rond plekje ‘ins blaue hinein’ ontstaan, een van de kenmerken. Even in de gaten houden.
Vooralsnog hou ik de verhitte gemoederen op mijn leven inde middeleeuwen deze twee dagen. Gisteren heb ik al research gedaan naar het stadje ’t Gein, een oord ter hoogte van het park Oudegein, waar ooit een nederzetting is geweest, een zogenaamd Kerspel en waar zich in de eeuwen daarna een kloosterorde had gevestigd. Die geschiedenis kenmerkt zich door onvoorspelbaar handelen, waarbij onrust en harmonie zich in de loop der eeuwen afwisselden. De levendige beschrijving van Jongen met zijn naar zwavel riekende meester op weg naar Rome was van een ongekende filmische beschrijving en daarmee de noodzakelijke aanvulling om er middenin te belandden. Een welhaast zintuigelijke beleving in de droom, met mijn halsbrekende toeren in de gammele houten ‘lift’.
Bron: Museum Warsenhoek: Het klooster Nazareth in Geyne.
De pest speelde mee en een heuse watersnood bij de geschiedenis van ’t Geyn en dat zou een mooie verbinding kunnen zijn met het bizarre heden. Uit de krant sisten vanmorgen de waarschuwingen veelvuldig omhoog. Ik denk aan de wijze uitspraken van vroeger: ‘Een kat in het nauw maakt rare sprongen’. De logica is zoek en de berichten tegenstrijdig. Daar hou je jezelf niet mee op de been.
Fameuze projecten
Er is afleiding. Een belletje van vriendinlief over haar beeldende vorming straks op de scholen. Ze is aan het voorbereiden en we sparren wat af, Er komen van allerhande materialen voorbij, acryl, aquarel, oliepastels, sits en vloeipapier. We bespreken de vorm en kleur, vlakverdeling, horizonnen, grootte van de doeken, papiersoorten. Het ene idee na het andere ontspringt spontaan. Als er iets wordt geopperd, breit de andere verder aan dit kamisooltje van kunst. Zo vloeien de lessen uit onze denkbeelden samen, net als voorheen op school. Een van de beste methoden om bij jezelf de verwondering te wekken voor een bepaald thema is het stoeien met denkbeelden en ideeën met elkaar. Het was ons sterke punt om van niets iets te maken en tot grote hoogte te verheffen.
Kunst met ziel en zaligheid.
Let toch maar op met teken… het kan je bijzonder (lang) ziekmaken.
LikeLike