Mijn hartje, mijn duifje wat wil je nog meer

Gisteren was zo’n dag van een leien dakje. Alleen het weer zat niet mee. Wat een buien kwamen er langs. Zoonlief appte of we ’s middags gingen wandelen, maar dat moest bij theeleuten en verhaaltjes voorlezen blijven. Het was prima, want inmiddels had ik al  genoeg gedaan die dag. Eerst stond er een bezoek aan de longarts gepland, die aangaf dat mijn vermoeidheid door het RS-virus in totaal wel vijf maanden kan duren. Daar heb ik er nu twee van gehad, dus nog drie te gaan. Ik slaap als een marmot.

Even op de tanden bijten wat de wallen onder mijn ogen betreft. De waaknachten hakken er nu dubbel in. Eergisteren heb ik een komkommer gekocht. Koude schijfjes onder de ogen schijnen te helpen en als ik daar geen baat bij heb, kan ik het altijd nog met kamilletheezakjes, rozenwater, korenbloem, en koffie proberen. Haha. Een heel arsenaal huis, tuin en keukenmiddelen. Het zou natuurlijk ook van ouderdom kunnen komen, de souplesse gaat eruit. Arm vel. Blijven smeren en misschien nog een graadje meer.

De longarts was tevreden. De pijn tussen de schouderbladen komt door spierpijn. De longfunctie was ondanks alles toch beter dan de vorige en de looptest slechter. Gooi maar in mijn pet. We brouwen er wel een leven om heen.

Bij de fysio gelijk spijkers met koppen geslagen en oefeningen gevraagd voor de pijn in mijn rug. Opdrukken tegen de muur, ‘planken’ op de knieën(makkelijk) en op de tenen(moeilijk). Hoofd op de handen en dan schouder liften(makkelijk), met voetenlift erbij(moeilijk). Leuk. Dat is goed thuis te doen. Twintig seconden vast houden en klaar. Ze nam er uitgebreid de tijd voor om het voor te doen.

Een uurtje overbruggen bij de kringloop was slim bedacht, want daar vond ik eindelijk mijn schildertafel voor in de huiskamer. Een handige kleine ‘balkon’tafel, die ik over de verwarming kan hangen. En een glazen snijplank, waarbij de achterkant te gebruiken is als palet. Handig en makkelijk schoon te vegen. Nu kan ik een en ander laten staan, dat nodigt uit om te werken. Heb er bijna weer de puf voor. Ook dat was weg. Rare virussen, die niet alleen je luchtwegen belagen, maar ook de energie gretig opslurpen. Oefenen, om weer een beetje meer rek te krijgen, letterlijk en figuurlijk.

Bij zoonlief was de kleine turf al wakker en lag pienter uit zijn donkere kraalogen te kijken. Tijd voor zijn courgettehap en de fles. Buitenkansjes zijn dat. We kwamen erachter dat ik hen nog helemaal geen ‘kinderbijbel’ als daar zijn ‘Ziezo’ van Annie. M> G. Schmidt, ‘Kikker en Pad’van Lobel, boeken van Roald Dahl of boeken van  Toon Tellegen en Max Velthuis, had gegeven. Poehbeer, Alice in Wonderland, en de Kleine Prins mogen daar ook bij. Normaal gesproken sta ik onmiddellijk met zo’n boek in de handen voor de deur.

Er staan hier nog wat prachtige exemplaren te verstoffen in de kast, nu ik ze niet meer nodig heb op school. Ik zal eens gauw wat moois bij elkaar snorren, dan krijgt hij een verrassingsbundel met een strik erom. Ze hebben het loffelijke streven om hem minstens twee jaar niet voor de tv te zetten. Ik moet daarbij erg denken aan mijn opvoedingsmodus. Suiker in de ban en geen tv in de ochtend. Alleen Tik Tak om zes uur en later Sesamstraat en nog weer later Het Klokhuis, al naar gelang de leeftijd. Dat heb ik heel lang vol gehouden, tot de VPRO begon met de zondagochtend. Ik ging overstag en het was de gezelligste ochtend van de week. Paps voetballen en ik met alle kinderen op het grote bed, een rol dubbeldekkers erbij en de meest leuke kinderprogramma’s op een rijtje.

‘Dubbeldekkers’

In de benen. Er staat een lange rit op de planning. De zon schijnt. De vogels dartelen lente. Een heerlijke dag strekt zich uit. Mijn hartje, mijn duifje, wat wil je nog meer.