Dubbel genieten

De droom was lang en tussendoor vond ik mezelf regelmatig terug met een brede glimlach op mijn toet, om direct daarna de draad van de droom weer op te pakken. Ik was de kerstboom aan het opzetten, maar helemaal vanzelf ging dat niet. Ik  had allerlei touwconstructies bedacht, maar toen iemand vanachter de schuifdeuren open schoof, denderde alles in elkaar en klapte de kerstboom in. Dat was op zich al een wonder, omdat het een echte was. De vriend die binnenkwam was regelrecht uit het verleden gestapt en had een podium bij zich. Daar zou de kerstboom op kunnen staan. Na een hartelijke begroeting,  zouden we dat gaan proberen,maar er  stroomden meer mensen binnen. Allemaal waren ze in feeststemming.

Ik wierp op dat de nasi niet genoeg zou zijn, maar dat werd weggewuifd. Kennelijk werd er voor eten gezorgd en toen ik naar buiten liep, stonden daar al schalen klaar met eten en lekkers. Overal mensen. Een jongen, die in een vorige feestdroom mijn hartekreet van een co-zanger had opgepikt, was er niet, maar hij had zijn vriend gestuurd, die ik ook herkende uit de vorige droom. Via vriend kreeg ik de hartelijke groeten.

De omstandigheden werden steeds gunstiger, want huis en tuin groeiden mee met het volk. Op het laatst waren er kamers om door te dwalen en velden om te toeven, compleet met sloot. De kerstboom en het podium werden tijdelijk in een bijkeuken opgeslagen. Dat moest maar wachten.

Daarna volgde nog een korte droom over een optreden waarbij ik vriendinlief af zou wisselen. Daarin verhaspelde ik nog een spreekwoord. Ik had in het stuk kennelijk een tsaar en zei: ‘Heb je de tsaar of ben je de tsaar’ en keek er raadselachtig bij. Na nog wat gebabbel over kleren en hakkeschoenen, werd ik wakker. Later dan anders. De droom werd gevoed door een onderhands griepje dat aan het sudderen was.

Ooit, vroeger waren de feesten, waar we kwamen, zo groots opgezet, dat mensen regelmatig hun hele huis hadden opengesteld en er in iedere kamer wel een pick-up stond met platen, zodat er gedanst kon worden op de vrije vloer. Overal waren er hoeken en hoekjes omheen gemaakt om te zitten en te kletsen, Meestal waren het de amerikaanse fuifen, met meegebrachte zelfgemaakte hapjes van iedereen en ze gingen door tot de volgende ochtend.

Gisteren met een bescheiden Sinterklaassfeestje van pepernoten bakken met de grote kleine man, was de dag rustig verlopen. Een afspraak moest vanwege het griephoofd eraan geloven. Vannacht staat er een waaknacht op het programma. Geen dwang in de ochtend om aan te treden, dus alle tijd voor mezelf. Dat kwam goed uit, na alle enerverende ervaringen van de laatste weken. Soms is een bed-inn, met boek en koffie en verder niets, een zinvolle dagbesteding.

Pluis houdt aan mijn voeteneind residentie en is in een luie slaap verzonken. Als ze zich omdraait, knort ze vergenoegd. Haar dromen bewaart ze voor zichzelf en alleen haar oren spitsen zich bij tijd en wijle.

Wat me bijbleef van mijn droom was het feestelijke gevoel, dat ik de hele tijd had. Het leven is een feest, als je mensen weer ontmoeten kan en mag, omdat je de tijd aan jezelf hebt.  Als dat dan nog verwerkt wordt in zo’n droom is het dubbel genieten.