Levensvreugde

Ik werd wakker met een onderkaak van het everzwijn haarscherp in beeld. Alles viel te bewonderen, het vel, het haar, de tanden. Ik had het gevonden en wilde het aan een van de aanwezigen laten zien. Er waren oud collega’s bij, maar ook volslagen onbekenden en een beminnelijke man. Als ik probeer op te zoeken waar de onderkaak symbool voor staat vang ik , in dit geval dubbel en dwars, bot. Een heel wild zwijn, à la, maar een stukje…

Penseelzwijn met zijn grappige oren

Misschien had het te maken met het feit dat ik ooit mijn eerste everzwijn in Hongarije heb aanschouwd en nu weer een lange mail van de oude heb gekregen, die op dit moment in Hongarije woont. Of is het het penseelzwijn met zijn grappige kwastjes aan zijn oren uit Beekse bergen, die me voor de geest staat.

Staat de kaak voor veel kletsen, zo veel dat ie er los van schiet of voor beter kauwen. Of was de liefdevolle manier, waarop ik er mee omging in de droom, van zeggenschap.

Laatst was de documentaire over Erwin Olaf te bewonderen. Een knappe man met geprononceerde kaken.(!) Zijn werk is prachtig, confronterend ook. Het was voor mij dubbel om hem te zien. Zijn longfunctie is slecht, slechter dan de mijne. Het is wel mijn voorland. Hij trekt zijn schouders op en snakt letterlijk naar adem. Zijn werk betekent veel voor hem. Hij is afgestapt van zijn provocerende beelden van het eerste uur en maakt nu prachtige veelzeggende portretten en series. Altijd met een boodschap en na zijn werk Separation vooral met thema’s waarin de kwetsbaarheid en de eenzaamheid centraal staan. Zijn internationale bekendheid zorgt ervoor dat hij veel vlieguren moet maken.

Dat is dubbel, want vliegen is een risicoverhogende factor voor zijn gezondheid. Zijn gedrevenheid en zijn bevlogenheid zijn de drijfveer om daaraan voorbij te gaan, maar in de documentaire adviseert een arts hem met klem om het kalmer aan te doen. Ik herken veel in dit verhaal. Vooral het voortdurend over de grenzen heen reizen van je eigen vermoeidheid. Het balanceren op je beperkingen en vaak de keuze maken voor het onmogelijke mogelijke. Misschien hoort het erbij of is het dat wat een chronische aandoening aanvaardbaar maakt. De prijs betaal je toch wel vroeger of later.

Balanceren

Het zijn van die onnavolgbare stappen in het leven. De verzachtende factor is de roem en in mijn geval de voldoening in de wetenschap iets te kunnen betekenen voor de omgeving. Stilstaan betekent achteruitgang in alle opzichten. Vooruitgang boek je door te blijven bewegen. De kern, de juiste balans vinden, is moeilijk. Je weet pas dat je te ver bent gegaan als je de dag erop de tol betaalt. Daar dan weer leergeld uit te trekken voor een volgende keer. Het lied van Hanse Panse Kevertje spookt door mijn hoofd. Dat malle kleine kevertje, dat omhoog klimt en met dezelfde vaart weer wordt neergesabeld door de regen en weer omhoog klimt. Tegen een eindeloos beter weten in.

Zijn we niet allemaal kleine Hanse Panses en is dat wat het leven is. Zwemmen tegen de stroom in, soms dobberen en soms met de stroom mee, zolang het voldoening schenkt en levensvreugde.

Hanse panse kevertje,
Die klom eens op een hek
Neer viel de regen
Die spoelde alles weg
Op kwam de zon
Die maakte alles droog
Hanse panse kevertje
Die klom toen weer omhoog