Dromen, wensen en gedachten

Het was zo’n dag van niets hoeft en alles mag. Nou ja, Fysiotherapie stond vast, maar daarna lag de wereld open. Grappige oefeningen bij het balanceren, wiebel, wiebel. Spelletjes blijven altijd leuk. De scholen maken zich op voor de laatste dagen. Bedrijvigheid alom en ik rij met een voldaan gevoel de vrijheid in, richting Voorlinden in Wassenaar. Het museum spreidde haar vleugels uitnodigend. ‘Kom maar binnen’. De prachtige tuin is een kleurexplosie van gedurfd en gewild. Die bewaar ik als toetje.

Less is more, maar eerst moet het rugzakje aan de voorkant. Onhandig maar de noodzaak begrijp ik, als ik bij de kwetsbare tentoonstelling van Do Ho Sun kom. De installaties van minder is meer zijn om langdurig over na te denken. Het is aardig druk maar als je geduld hebt en wacht dan kan het zomaar gebeuren dat je een zaal bijna alleen voor jezelf hebt. De tijd is aan mij, nu ik alleen op pad ben gegaan en dat is een prettige bijkomstigheid. Ik mag overal net zo lang dralen en drentelen als ik wil. Dat doe ik, twee keer of meer opnieuw aanschouwen. Er is veel werk met spiegelende vervreemdende effecten.

Turbulence, detail

De zaal in een notendop weerspiegeld tovert bij de zwarte knikkers van Mona Hattoum de herhaling boven. Ik buig me erover om beter te kijken. De suppoost buigt mee. Wat grappig om het van dichtbij te zien. Er ligt een knikker van zijn plek af, boven op de anderen. Wij vragen ons af of het per ongeluk is of een bewuste zet van de maker. Een knikkertje zorgt voor een deelzaam moment. De vele deurmatten uit een arme wijk van Krakau, een werk van Miroslaw Balka , met onmiskenbare sporen van gebruik vormen met elkaar een bont en hecht tapijt. Hoeveel voetstappen zijn er overheen gegaan. Voetsporen van de tijd.

De installatie van Pascale Marthine Tayou, getiteld Plastic Tree, raakt me. Dit is de tweede keer dat ik zijn werk aanschouw. De Kameroense kunstenaar verzamelt afval of afgedankte spullen en verweeft het tot kleurrijke kunst. Hier zijn plastic tassen in de takken geknoopt en ze vertellen allen een eigen verhaal over hun zwerftochten van over de hele  wereld. Samen vormen ze een licht en vlinderend gedicht.

Do Ho Sun moet je gaan zien en voelen. Zijn werk hangt van verrassingselementen aan elkaar. Niet alleen het huis van tule en ijzerdraad, tot in de details nagemaakt, maar ook zijn draadtekeningen op katoenpapier en zijn pentekeningen en aquarellen. Het is voorbij de haast en het jachtige bestaan. Hier mis ik de stoeltjes om er uren naar te kunnen kijken. De foto’s vertellen het hele verhaal. Alles wat in de handen van deze man komt wordt kunst en hij maakt het onmogelijke mogelijk is door zijn verlangen en zijn wens herinneringen mee te blijven dragen. Zijn werk Fallen Star is daar een staaltje van. Zijn doel is om de focus op de tussentijd te leggen. Het slotaccoord is een wandeling met zijn dochters vanuit hun perspectief gezien en door drie GoPro-camera’s geprojecteerd op drie wanden. Ze vormen The Pram Project en het zorgt voor een vernieuwende kijk op de wereld.

Yayoi kusama’s werk ontroert, tot in het diepst van je wezen. ‘Hoe hou ik mezelf staande in een vervreemdende angstaanjagende psychotische wereld’, lijkt ze te willen zeggen. Ze gaat het te lijf met polka dots en katoenen fallussen, zorgvuldig van lappen en lapjes gemaakt en andere textiele sculpturen, maar ook een ruimte vol ronde spiegels die refereert aan de stippen. Haar Infinity Mirror Room is een ervaring waard. Laat je verrassen door de glimmende lichten van de ziel.

Onder de indruk zak ik niet neer op de grote groene banken aan de achterzijde om van het panorama te genieten, maar duik de natuur in. Eerst langs de weelderige aangelegde bloemenzee om daarna van het pad af te wijken en naar het water te gaan. Daar, uit het zicht, vliegt de natuur losjes rond in de vele vlinders en staan de grassen en het gele guichelheil te wiegen naast de wilgenroosjes aan de waterkant. Het is een schatkamer aan bijensoorten. Een meerkoet laveert tussen de grote leliebladeren, zwart contrast met de witte bloemen zelf.

Ik leg het vast in een snelle schets en wandel terug naar de kleine blauwe. Vol van schoonheid en bewondering om de verwezenlijking van dromen, wensen en gedachten.