Kunstig geklooi

Vrije dagen in februari, tijd voor een aangenaam verpozen. Dat kan als de beste met een paar lieve vriendinnen. We hebben zo’n twintig jaar minimaal met elkaar opgelopen en kennen elkaar van de hoed tot de rand. Een goed verstaander heeft maar een half woord nodig. Aan de ronde tafel van een van hen is het goed toeven. Ik werd opgehaald. Wat een luxe. Eer ik het in de gaten had, kwam vriendin al voor rijden. Instappen en onmiddellijk is er de sfeer van goed en vertrouwd. Die zou blijven. Sterker nog, het onderschreef eigenlijk alleen maar het gemis van niet meer bij elkaar te zijn. Dat eigen sfeertje, het vertrouwde en alles wat hierboven staat.

De tafel stond klaar. Aquarelblokken, dito verf, stiften, fineliners, penselen, kleurpotloden in alle soorten en maten. Ik had ook mijn eigen tekentas meegenomen met de grafietstiften en nog meer van alles. Het heette kunsttheekrans, of theekunstkrans maar in ieder geval was het de opzet om lekker te ‘Klooien’. O, wat hou ik van dat woord van onze gastvrouw, die de mooiste kunstwerken maakt en dan altijd maar ‘een beetje aanklooit’ of ‘lekker aan de tafel aan het klooien’ is. Ik kan haar in gedachten uittekenen terwijl ze aan die grote tafel zit en haar aquarellen verzint en frutselt, uitdenkt en steeds weer tot verrassend nieuwe ontwerpen komt, alles met haar hele eigen stempel aan kleurgebruik en vorm.

De versierde kerk, de peperbus in Bergen op Zoom.

Vriendinlief heeft een taart gemaakt, met een beetje van het pakje en een beetje van haarzelf. Ze weet wat ze gaat tekenen. D’n gróóte Boer. Ik had er nog nooit van gehoord, maar in haar geliefde Berg op Zoom dat tijdens de carnaval Krabbegat heet, barst volgende week het feest los en dan zijn de Prins, de Nar, de Steketee, de heks en deze figuur allemaal van de partij. Uitstekende onderwerpen om mee los te gaan onder het motto: ‘Agge mar leut et’. De herkomst van de naam ‘Krabbegat’ blijkt achteraf verrassend goed aan te sluiten bij onze middag. Het stamt uit de tijd dat Bergenaren de Meekrap kweekten, de grondstof voor de rode kleurstoffen: alizarine, de bekende rode kraplak en purpurine.

We drinken heerlijke citroenthee en kletsen wat af, Blanco begin ik vierkantjes te maken, zoals de gastvrouw altijd doet. Vaag heb ik een Newyorkse skyline in mijn hoofd en een verloop van zwart wit naar kleur maar, zoals het goed geklooi betaamd, verandert het onderweg meerdere keren van bestemming. Het lijkt nu meer op de eindeloze hoogbouw in de tekeningen van Pushwagner, die ik ooit met de kinderen op deze wijze heb uitgewerkt.

De gesprekken schieten net zo heen en weer als onze penselen en fineliners. Dochterlief komt er ook nog even bij zitten en klooit gezellig mee. Het is heerlijk ongedwongen en prettig en eigenlijk valt dan de betekenis van het samen zijn, het voor jaren optrekken met elkaar, het inspireren en het uitwisselen weer op zijn plek. Hadden is geweest, maar sommige waardevolle elementen blijft een mens vasthouden, een leven lang. Ze zijn niet meer weg te denken, maar soms is het nodig om weer even terug in de tijd te gaan door het verlangende hart te laven met een theekransje om de ronde tafel, vertrouwd gebabbel,  lekkere taart en kunstig geklooi.