Onweerstaanbaar dus

De dag in een notendop, denk ik. Het is namelijk tegen het eind van de middag. We waren al vroeg uit de veren. Lief meestal om een uurtje of half zes, dan gaat hij op sluipersvoeten naar de bosrand om de fazanten te begroeten en de reeën-legers te bekijken. Ze zijn bij het krieken van de dag al gevlogen. Ik tegen zevenen. Dan kalm wakker worden met koffie, een puzzeltje, een stukje Groene, maar van lezen en schrijven kwam al niets meer.

De vorige dag hadden we afgesproken om opnieuw naar Pécs te gaan om de bedbank te kopen. Dat was snel geregeld, omdat men hier alles nog met formulieren in drie-of-viervoud doen. Dus een pakketje papierwerk mee naar huis met de belofte dat de levering over twee weken is. Dat is gunstig, want broer van Lief komt met zijn vrouw de laatste week van mei. Tot mijn verrassing hadden ze ook wat doeken, penselen en verf te koop. Niet het beste van het beste, maar voor studie en experiment prima te gebruiken. Er was een kleine reisdoos met 24 aquatinten. Perfect, mijn oude dozen waren al aardig aan het opraken.

Gisteren heb ik in de nieuwe olie rozemarijn, tijm en wat takjes oregano gedaan, het ziet er schitterend uit. Een kunstwerkje op zich. Maar dat vind ik ook altijd van munt in theewater. Het groen is zo intens en divers. Prachtige tinten. Datum erop, maandje bewaren en klaar. Ben benieuwd. Vanmiddag ook genoten van de combinatie boterbloem en ereprijs, precies met de zon erop, want die schijnt gelukkig nog steeds volop al lukt het de temperatuur niet boven de 13 graden uit te komen.

Vanmiddag met etsen kwam een en ander niet goed genoeg uit de inkt. Ik sla te hard af of ik ben minder zorgvuldig, ik weet het nog niet. Daar moest nog maar eens een studietje internet op volgen. Er zijn er verscheidene. Wat me opviel is dat iedereen steeds vertelt dat er een grote toevalsfactor meespeelt. Maar de Franse Lea die de techniek en haar pasta-apparaat fantastisch onder de knie heeft lijkt nergens moeite mee te hebben. Eerst maar eens een goede balans zoeken tussen de diverse mogelijkheden en mijn krachtige hand in toom houden.

Ziezo alle tekeningen uit het dagboek op een rijtje bij elkaar. Het lukt nog aardig om het vol te houden. Af en toe komt er ook een recept tussen door, zoals van de week die met courgette-linten, knoflook en rijst met feta. Om je vingers bij op te eten. Vooral de feta door de rijst is een eye-opener. Ineens schoot de goede ouwe rijstebrij door mijn hoofd. Zo gek als we daar vroeger op waren. Gewoon de rijst met melk, flinke klont boter en natuurlijk suiker en kaneel erover. Smullen maar. Mijn Indische vrienden vonden het maar gek. Er kunnen ook nog rozijnen door maar dat vind ik minder lekker. Misschien wel te veel smaken door elkaar. ‘Simpel maar goed bereid’ is een fijne graadmeter. Rijst met Feta mag dan hartig zijn maar het heeft dezelfde romige structuur. En dat is precies wat Hollebolle Gijs dwars door de berg deed eten. Onweerstaanbaar dus.