Wonderbaarlijk hoeveel tijd je in een dag kan stoppen als die al in de nacht begint. We begonnen na het ontbijt met een kringloop voor de broodnodige presentjes hier en daar. Kan natuurlijk nog niet verklappen wat er op de kop werd getikt, maar bij de tweede kringloop was het raak. Glansrijk geslaagd.
Daarna gingen we de bestelde boeken ophalen en de henna in het centrum. De laatste was gearriveerd, het boek niet, maar de boeken voor de kleine filosoof waren er wel. Vrijdag, laatste kans, nogmaals de tocht ondernemen om de papieren versie van de biografie over Kuipers op te halen. Lief afgezet bij de kapper en door naar de drogist die alles per twee met korting heeft. Shampoos, tandpasta voor kleindochter, douchegels, opzetborstels voor de tandenborstel. Daarna de bloemen gehaald voor onze lieve schone dochter, die van het scooter-ongeluk, en lief opgevist met kortere haren maar geen kappershoofd. Dat was de bedoeling ook.
De volgende stap waren de T-Shirts voor zijn casual-smart uiterlijk van morgen. Vier mooie nieuwe om uit te kiezen, amarant-rood, zeegroen, hagelwit en China-blauw. Daar was er vast een bij die te combineren viel met het donkerblauwe denim overhemd en de off-white broek. Aangekleed gaat uit.
Spoorslags langs zoonlief en daarna naar Utrecht. Het hele relaas in geuren en kleuren van het ongeluk aangehoord en meegedacht over de te volgen mogelijkheden. Heerlijk om met z’n drieën rustig het verloop der dingen uit te kunnen wisselen. Soms is daar te weinig tijd voor als iedereen aanwezig is.
Terug langs de nieuwste aanwinst van de familie. Het flesje met afgekolfde melk was bewaard voor mij, de kleine pork was het er zelf niet zo mee eens, want zijn buikje gaf een hongersignaal dus hij brulde het uit, tot eindelijk de verlossende fles de behoefte kon vervullen. Leven op de voelsprieten van de zintuigen, zoals het een baby betaamd. Ik miste de geur van babyharen en zachte velletjes door mijn slechte reukvermogen en ervoer dat dat met deze kleine schat in de armen als des te groter gemis werd ervaren.
We ontdekten dat we niet bij de dansvoorstelling van zijn grote zus konden zijn in juni, maar geen nood, kleindochter, als vlinder geschminkt, gaf gewoon in de kamer een uitvoering ten beste die er niet om loog. Eerste rang voor ons tweeën, wat wil je nog meer. Na nog meer knuffels en een belofte van zoonlief en kleindochter om de auto te poetsen voor we weer op reis zouden gaan, reden we op huis aan. Daar was de puf tot het nulpunt gedaald en bewaarde ik het Hennahoofd voor de volgende dag.
Intussen zit ik, en het is nog voor achten, met dat hoofd in de henna en overbrug de wachttijd van twee uur met de blog. Gisteren belden we het feestvarken van de bruiloft terug, want hij had ons tevergeefs geprobeerd te bereiken. Ze hadden er zin in, maar hij hoopte sterk op een gemoedelijk en intiem feestje en dat gaat het vast worden. De plechtigheid, hapjes en drankjes daarna, dineren in het restaurant ergens aan zee en om 21 uur uitzwaaien van het bruidspaar. Daarna rijden wij terug naar huis voor de laatste drukke dag. Maar eerst nog een rustige ochtend ter voorbereiding van dat alles, waar we dankbaar gebruik van maken. Stilte voor de storm.
Mijmeringen 