Nieuwe inspiratie

Gisteren was de dag van de verrassingen. De vijver die we dinsdag hadden besteld werd gisterenmorgen bezorgd. Een snelservice van de eerste orde. Lief had het gevaarte pontificaal in de kamer gezet en toen ik beneden kwam was ik in de zevende hemel. Heerlijk dat we thuis waren op het moment van bezorgen. Het pakket was te groot geweest om bij de buren te stallen. Het feestje kon niet meer stuk, toen we begrepen dat ie qua afmeting precies de juiste grootte zou hebben. Iets wat bij een bezoek aan de tuin, om de planten water te geven werd bevestigd. Helemaal precies pas en dat op het blote oog. Kwam daar mijn gelukkige gesternte weer om de hoek kijken?

De planten waren toe aan een extra slok slootwater. Er gingen heel wat gieters in. daarna vertrokken we spoorslags naar België waar in een stad net over de grens de pleegzoon van lief met zijn gezin woonde. Een allerhartelijkste ontvangst was het gevolg, met een kleine pork van drie, als grote verbinder.

Het werd een aangename verkenning, onderhoudend gekeuvel maar ook de wat ernstigere zaken met, als tegemoetkoming aan de hongerige magen, verse pizza’s die ter plekke gemaakt werden en afgebakken in een kleine pizzaoven.

De kleine speelde zoetjes, het weer was heerlijk, de glazen gevuld met een koude prosecco en dan dit aangename gezelschap. De reis in de kleine blauwe zonder airco was vermoeiend en warm geweest, ook al was het slechts een uur en kwartier rijden. Rond een uur of acht togen we op weg om niet al te laat terug te zijn. Al met al een geslaagde ontmoeting.

Vandaag is zoonlief jarig. Straks hang ik de vlaggetjes op en krijgt hij een tegoedbon voor een zelf uit te kiezen cadeautje. Wat moet je ze geven tegenwoordig. Ik kon natuurlijk met een derde badlaken aankomen, maar ik dacht dat daar de behoefte nauwelijks lag, want zelfs die gebruikt hij niet al te vaak. Schoondochter zong hem haar wensen toe, waarop hij zich nog eens behaaglijk had omgedraaid. Van de vorige jaren wist ik dat ontbijt op bed ook geen gegeven was. Ik laat de bal bij hem. Eens kijken hoe het vanavond uitpakt.

Vandaag zal ik me eens over de eerste tekenopdrachten werpen. Heerlijk om aan een nieuw project te werken. Het is altijd stimulerend om opdrachten te krijgen waar je je mee bezig kan houden. Een van de adviezen om het rechterbrein te stimuleren kwam van vriendinlief. ‘Met de rechterhand tekenen en in de linkerhand een wijnglas’. Soepelheid betrachten op links. Haha, zo is dat. Er zijn natuurlijk vele wegen die naar Rome lopen.

De docent van het boek is uitgegaan van een uitspraak die de filosoof William James had gezegd: ‘Als mensen iets 90 dagen achtereen doen, wordt het een gewoonte’. Ze vond het het ei van Columbus. Als tekenen een gewoonte wordt, dan stop je er niet mee. Wat volgde op het eerste boek met de uitleg was een tweede boek, een werkboek, met allerhande tekenopdrachten en het advies om iedere dag een half uur te tekenen, oefenen en herhalen, zogenaamd vlieguren maken. Ze noemde het project De Gong. De meeste cursisten deden er aan mee en bleven zich daarna verder ontwikkelen. Ik denk dat het werkt en stort me graag op deze nieuwe uitdaging. Wie weet, brengt het nieuwe inspiratie.