Even de ontluikende lente in

De storm met haar welluidende naam Eunice heeft de boom voor het raam versierd met een guirlande. In het nachtelijke uur had ik haar organza, dan wel ragfijne tule, toegedicht, maar bij het grijze daglicht blijkt het van ordinair plastic te zijn. Ben benieuwd hoe lang dat daar zal blijven hangen hoog en droog. Misschien overweegt de familie kauw nog om het als opvulling voor het nest te gebruiken. Wie weet.

Gisteren lang geskyped met lief en o, hoe voedt dat het verlangen naar zijn aanwezigheid. We slaan ons er door heen en maken er het beste van. Met Skype leer je gezichten lezen tot in de kleinste rimpels. Het heeft zo zijn voordelen.

Het woeste weer van gisteren zorgde ervoor dat ik de zon maar uit een gerecht ging halen. Dit keer moest ik afreizen naar Sicilië voor een Melanzane alla parmigiane. Dat laatste slaat niet op de kaassoort die je gebruikt voor de ovenkorst, maar op de wijze waarmee je de aubergine in de ovenschaal legt. Als de latjes van de luiken voor de Italiaanse ramen. Als bijgerecht maakte ik er een foccacia met olijven en knoflook bij. Het was een bewerkelijk geheel, maar wel erg lekker en derhalve al die inspanning ten zeerste waard.

Voor vandaag staat er een Orechietta al Rugu op het menu, een pastagerecht uit Bari, voor dat kleine beetje warmte uit het zuiden en als oefening voor de lekkerste gerechten volgende week, als we weer even samen zijn. Vriendlief had een ingewikkeld klinkende Hongaarse schotel in elkaar gedraaid. Misschien zou ik me daar ook in kunnen verdiepen. Ben benieuwd waar daar de vegetarische maatstaf ligt. De klusjesman in het huis daar in Verweggistan heeft het over een zachte lente. Nu al. Eigenlijk is ook dat verlangen gegroeid, het huis zien en er samen van genieten. Dat is een cadeautje voor later om uit te pakken. Er moet nog het een en ander aan gebeuren.

Gisteren zag ik Eus met zijn gast Carry Slee in De Geknipte Gast en haar relaas over de gemankeerde opvoeding die ze kreeg en hoe ze uiteindelijk het geluk vond bij haar enige en grote liefde. Het was aandoenlijk en liet goed zien, hoe zij zich in kon leven in puberproblemen, omdat ze zelf aan den lijve had ondervonden hoe intens het verdriet om gemis aan aandacht en het gebrek aan zelfvertrouwen kon zijn. Alles uit ervaring beschreven omarmt de persoonlijke waarheid. Eus weet, met zijn rustige uitstraling, toch vaak de diepste emotie aan te raken en dat is op zijn beurt weer heel erg knap.

Hoera, buiten de vink, de pimpelmezen, de koolmees en de roodborst, het kauwtje, de tortels en de duiven heeft zich nu ook een mus gemeld aan de voedertafel. Zoonlief loopt druk heen en weer en checkt met zijn power-verrekijker om de haverklap de levende have om verheugd nieuwe strategieën uit te broeden. Het is leuk om hem zo bezig te zien.

Het zonnetje schijnt en niets herinnert meer aan Eunice behalve de guirlande van armoe in de boom voor het raam. Kauw zit eronder en kijkt bij tijd en wijle argwanend omhoog naar dat wapperende vaantje in de ochtendbries. Na verloop van tijd laat hij het voor gezien en neemt een duikvlucht naar het grasveld aan de voet van de boom om een lekkere vette worm omhoog te trappelen.

Het is tijd voor een geurende kop koffie en het oude Griekenland wacht in het tweede, te lezen, kinderboek. Daarna even de ontluikende lente. In.