Ze straalt een late herfst

Het viel niet mee om het moddervrije gras te vinden op het pad naast de sloot van het tuinencomplex. Het werd spitsroeden lopen op de randen en het was de kunst niet een voortijdig modderbad te moeten nemen of de sloot in te duiken door onwillige pollen die stiekem toch te glibberig waren. Bij de tuin van dochter was het vredig stil en verlaten. Verderop was mijn achterbuuf druk bezig met de tuin in winterstelling te brengen. Ze liep met me op om de problemen van stook en rook van mijn altijd aanwezige buurman te bespreken. Dagen dat ik met de aangedane longen er nauwelijks kan zijn. Vermoedelijk worden er om en om stookdagen afgesproken, zodat de tuinen een genot voor eenieder blijven.

Vandaag was het op z’n minst in de ochtend rookvrij, dus kans om het betere snoeiwerk in te zetten. De enige manier om de opgelopen chaos door onvrijwillig achterstallig onderhoud aan te pakken leek me met een onverwoestbaar optimisme de ogen te richten op behapbare delen. Grote snoeischaar en kleine broer in de aanslag en gaan. Lustig liet de kamperfoelie haar wirwar vallen en was net zo opgelucht als mijn gemoed, door de nieuw verkregen ruimte. Haar dorre onderstaken haalden opgelucht adem. Eindelijk bevrijd.

Er was een korte aarzeling. Zou ik de takken kort knippen en in een vuilniszak mee naar de gemeentewerf nemen of liet ik het eerst versterven in mijn takkenril tussen mij en de buur. Dat laatste maar, want met een volle zak in de hand zou het zeker een modderbad worden op de weg terug. De iep moest er ook aan geloven. In de bomenhaag van de buurman zat veel snoeiwerk. Het moest nu, straks zouden de stammen te dik zijn om nog te kunnen snoeien. De wilgen mochten eerst meer blad verliezen.

Na een paar uur was het welletjes. Met wat zwoegen werd alles netjes op de juiste plaatsen geparkeerd. De laatste dappere doorzetters mochten als herinnering vastgelegd op beeld mee naar huis. Het cherubijntje was een gevallen engel geworden en kreeg haar plekje terug, hoog boven alles uit, om de wacht te houden. Met geurende handen van het verse hout streek ik spinrag en de meeliftende dorre takjes uit mijn eigenzinnige haardos. Moe maar voldaan ging ik op pad. Halverwege het modderbad nam ik het zijlaantje naar het laatste pad van het complex. Daar lag nog een groen tapijt. Beter.

Vandaag is voor de voorbereidingen voor het etsweekend. In Bussum is een zaak die etsplaten kant en klaar verkoopt. Bovendien hebben ze ook de plastic platen voor droge naald. De voorbewerkte krasvrije zinkplaten zijn vooral om de stijve, nog steeds bij bepaalde bewegingen, pijnlijke linkerpols te ontzien. Het afslaan van de platen zal al zwaar genoeg zijn. Er is nog een dag of vier om onderwerpen te bedenken. Misschien zijn de negatieven van de Cyonotype wel goed te gebruiken. Een beetje experimenteren kan geen kwaad. Voor thuis is dan de droge naald, daar komt geen zuurbad aan te pas. Krassen, in-inkten en afdrukken, daar komt het op neer.

De zon schijnt, het ochtendritueel van de kauwen is achter de rug. De schoolkinderen zitten in hun groepen, de dag ligt open Geniet, want ze straalt een late herfst.