Een reden om hoog te vliegen

Wonderbaarlijke droom over een theater, de tribune(als van een zwembad) en een onbereikbare tas met een onduidelijk onderdeel, dat steeds verder van me afgleed. Later bleek het mijn portemonnee te zijn, want die miste ik bij het bestellen van een broodje. Een portemonnee staat in de droom voor identiteit, ik doe me niet voor zoals ik ben schrijft het verklarende boek onverbiddelijk. Dan de droom van gisteren. Ik kwam herintreden op school. Er was een web met een grote spin, een gele vlaai en een kring voor de onderbouw die bestond uit hoge stoelen om een kantige middentafel, zonder ruimte binnenin. Ik begon onmiddellijk verwoed te schuiven en haalde mijn gram in eindeloos gesputter. De spin staat symbool voor de kracht van het vrouwelijke. Ik heb haar de gordijnen ingejaagd, omdat het web per ongeluk kapot ging. De rest is vermoedelijk op ervaring geschoeid. Dagdromen kan ik de hele dag, maar zo helder als deze dromen zijn. Ik kan ze schilderen tot in het detail. Ze komen vaak bij het hazenslaapje na het vroege uur, waarop ik in de nacht al wakker was. Kort maar indringend.

Een appje van vriendinlief. ‘Ga je mee naar het Paleis op de Dam’. Daar is een tentoonstelling van de werken van kunstenaars, die in aanmerking waren gekomen voor een prijs in de vrije schilderkunst, uitgereikt door de koning. Superleuk, maar het obstakel heet vervoer. Het openbaar vervoer is mijlen ver weggezakt en komt nauwelijks boven drijven als mogelijkheid. Misschien toch weer in gang zetten. Het zou wel de actieradius vergroten, want die is nu beperkt. Een ander appje met een voorstel voor de cursus Cyanotype met twee lieve vriendinnen. Een juichend ja, een nieuwe ervaring is de uitdaging bij uitstek. Spannend. Het neuriet in mijn hoofd: Blauw, blauw, hemelsblauw’. Een en ander moet worden voorbereid. Ik denk zeeën van tijd te hebben, maar ze smelten als sneeuw voor de zon.

Gisteren was mijn eerste bezoek aan de fysio. Heerlijk om weer wat te lopen op de band en daarna de ademhalingsoefeningen om de trap minder snel een mijl op zeven te laten zijn. Inademen bij stap één, vasthouden bij stap twee en uitademen bij stap drie. Iedere drie treden bewust ervan te zijn, is de opdracht. Het half uur vloog om. De stagiair die me begeleidde, hield me nauwlettend in de gaten. Een arm voor me en een arm achter me. Elke misstap is een leerpunt, zowel voor hen als voor mij.

Daarna langs de kringloop, waar ik een grappige groene baggy broek vind, die als gegoten zit. Malle modellen zijn zeer aan mij besteed. Dat hoort bij het wandelen buiten de gebaande paadjes. Altijd al gedaan. Het brengt leven in de brouwerij. Voor me stond een mevrouw met alle tijd van de wereld en in de kennelijke eenzaamheid vervulde ze haar behoefte door een lang praatje af te steken. De vrouw achter de kassa knikte steeds beamend, waarbij haar glitter make-up beurtelings straalde. Toen ik eindelijk aan de beurt was, zag ik dat het perfect matchte met de aubergine glitter legging. Dat was in mijn glorietijd bij het werken in de kringloop de kunst. Kleding tegen te komen, waar je met gemak een hele eigen twist aan kon geven door te mixen en te matchen. Toen ik met de buit naar buiten ging, vielen de leeggepikte zonnebloemen op. Drie stuks vol fleur in het rommelige struikgewas. Met de zon in het hoofd trok ik huiswaarts.

Vanmorgen vloog er zowaar nog steeds een gierzwaluw door de lucht en ik had er gisteren ook een paar gezien, minder talrijk dan andere jaren. Ze zijn opmerkelijk laat. Misschien door het regenachtige weer. Het kunnen ook doortrekkers zijn uit Noord Europa. Ze zingen het lied van verlangen en zijn een open boek in de weersvoorspelling. Hoog dan blijft het zonnig, laag dan volgt er regen. Deze einzelgänger had, met het mooie weer, eindelijk weer eens een reden om hoog te vliegen.