Uncategorized

Aan de slag

Even geaarzeld of ik vandaag zou schrijven. De kwelgeest is de pijn in mijn onderrug, bij het zitten maar vooral bij het lopen. Fysiotherapie gebeld, een wat modernere dan de praktijk waar ik doorgaans heen ga. Aanstaande dinsdag pas plek, dus even op de tanden bijten. Gisteren werd het eindelijk weer tuindag. Met dochter en gezin afgesproken en dochter nam de maaltijd mee. Ze had appelchutney op het oog. Dat kan natuurlijk ook een volgorde zijn. Eerst het gerecht en dan het land. Aanvankelijk dacht ik aan Italië, maar die kennen de chutney niet. Dan verhuizen naar de Hindoestanen in Suriname, die heerlijke appelchutney recepten hadden. Wereldsmaken dus. Dag 67 werd een makkie.

Niets is vervelender dan in een tuin te zijn, het onkruid welig te zien tieren en toe te moeten blijven kijken, omdat je niets kan doen. Ik heb wel de ergste grassen uit het eerste bed getrokken, maar verder kon ik niet veel meer dan luisteren naar het kwinkeleren van de vogels. Van de buurman op de hoek kreeg ik stekken van de rode aardappel en het Zeeuws bontje. Bij zulke namen gaat mijn verbeelding kriebelen. Buurvrouw was er ook, evenals boekenbuuf. We wisselden wat wederwaardigheden over de heg tot het bezoek kwam. De maaimachine stond klaar en schoonzoon nam de boel onder handen. Een geschoren tapijtje ruimt al heel wat op. Verder waren er veel vergeetmijnieten, boterbloemen en madelievenDagkoekoeksbloemen en ander grut. Het vingerhoedskruid schoot overal op en de akelei had zichzelf gereduceerd tot twee. Kleinzoon hielp vader mee, lichtelijk teleurgesteld, dat hij de maaier niet zelf kon voortduwen. Die was te zwaar. Hij bleef het telkens weer proberen en ik bewonderde zijn doorzettingsvermogen. Wat was hij daarin gegroeid. Het langer blijven in de onderbouw heeft hem goed gedaan.

Het verhaal over de stad ligt een beetje zwaar op de maag. Dit weekend moet het er van komen. Deadlines, ook al stel je ze zelf, werken beter. Het is me nu nog vaag te moede en ik blijf het uitstellen. Ze gaan in de buurstad een soort Sprokkelhorst organiseren. Miijn goede vriend en oprichter van dit festijn belde op, of ik mee wilde doen. We spelen in de tuinen. Superleuk natuurlijk. Zo komt de agenda nog eens vol. Volgende week maandag beslissen ze of het door kan gaan. Ik dacht aan Engelse tuindames met stok, want ik kan niet door de knieën natuurlijk, dat moeten de bezoekers doen. Een middagje onvervalst straattheater. Ik probeer nog een vriendin mee te krijgen en anders wordt het een solovoorstelling. Gisterenavond hebben ik en mijn andere vriendin erover gespard. Zij treedt op met haar smartlappenkoor, vlak bij mij. Met sparren kom je een heel eind. Binnen de kortste keren buitelden de ideeën over elkaar heen en gierden we van het lachen. Het is wel makkelijker met een aangever erbij.

Bij bezoekers zijn ook kinderen en de kunst is om tegelijkertijd op verschillende niveaus de grap te maken, voor elk wat wils. Ooit waren we samen bij een straattheater twee dames die een onderzoek deden naar het restylen van het ei. Wat dacht het publiek van een dooier die niet gecentreerd was, of een andere kleur kreeg en moest de schaal dikker zijn of juist dunner en of er minder eiwit in moest. We stonden bij de supermarkt voor het eierenschap maar daar dachten de mensen dat we hen wat aan wilden smeren. Toen zijn we de straat opgegaan met groot succes en belandden zelfs in de plaatselijke Koffiebar, met de vraag hoe ze over een combi van de wietplant met het ei dachten. We schrijven de jaren tachtig hè, toen mocht het ook nog melig zijn. Met zo’n onderwerp ben je zo een half uur verder en worden er veel kwinkslagen gepleegd. Het geeft een grote voldoening en ik kijk er naar uit.

Straks ga ik eerst maar eens onderzoeken of ik de fiets nog wel aan kan. Dan kan ik de raadselroute hier in de stad rijden en wat inspiratie opdoen voor mijn stukje. Daarna zijn er nog de vijf kinderboeken. Geen tijd om me te vervelen. Aan de slag.

In 80 dagen de wereld rond, dochter reist mee en zo kwamen we bij de Hindoestaans-Surinaamse keuken uit. Appelchutney met penne en frisse salade.

6 gedachten over “Aan de slag

  1. Zelfs in het straattheater ben jij een creatieve dame. Wat een ongelooflijk verbeeldend brein ben jij rijk, op zoveel verschillende vlakken. Ik weet zeker dat het goed komt.
    Nu nog eerst die rug!

    Geliked door 1 persoon

    1. Dank je wel, als leerkracht ben je zo’n beetje van alles wat. Dat is dan wel weer een voordeel. Die chutney was heerlijk en kan overal bij. Smullen geblazen. O, nou die rug is wel weer een dingetje, zou het van de knie afkomen? We wachten af. ❤

      Like

  2. Bij de rug vooral de nodige pijnstillers nemen. Manlief heeft altijd een paar zware exemplaren in huis voor het geval dat. Zelf heb ik ook rugproblemen gehad en daar bracht beweging en oefenen altijd verbetering ook al was het begin haast niet te doen. Ben benieuwd naar wat de fysiotherapeut kan. Sterkte.

    Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.