En nu woord houden

Er werd getoeterd op de parkeerplaats door iemand in een witte auto. Ik keek op, maar snel ook weer neer. Niet voor mij en sjorde de rugzak met boodschappen om de schouders. De man stapte uit en zette een grote emmer met een enorme bos bloemen naast de auto. Ik keek eerst naar de bloemen en toen pas omhoog en zag op dat moment dat het mijn eigen vlees en bloed was. Nou ja. Het moet niet gekker worden. Giebelend vervolgden we onze weg. We zouden gaan wandelen met elkaar. Buienradar was door andere zoonlief bestudeerd en die gaf aan dat het van een tot twee droog zou zijn. Oudste dochter kwam er ook al aan met haar gezin. Wachtten op de anderen, de helft op het balkon, en de andere helft binnen, op gerede afstand. De eerste druppels vielen al voor de laatste twee aangekomen waren. Onweer, regen, hagel zelfs. Gevalletje van overmacht en een niet goed werkende buienradar. Drie mensen hadden al corona gehad, een was gevaccineerd, de scholen waren vrij geweest, zo puzzelden we de minimale kansen bij elkaar op.

Maar stiekem was ik zo blij om het spul, zij het voor de helft, omdat een paar wederhelften met kinderen wijselijk thuis waren gebleven, weer samen te zien. Zodra de laatste druppel gevallen was, gingen we aan de wandel. Voetballende ooms met de neven in de kleine kooi bij een school. Wederwaardigheden uitwisselen, foto’s nemen, kleinzoon die niet mee kon doen afgeleid door zoonlief met zijn fototoestel. Kan je niet meedoen dan kan je het altijd nog vastleggen. Het zachte geel van de bloemenwei met een aandoenlijk bordje ‘ruimte voor bloemen’ tegenover de school, de volle bloesembomen naast het gebouw en het heerlijke zachte nieuwe groen van het park omlijsten dit vredige, al zo lang geleden, familietafereel. De kleine dribbel had zich moe gevoetbald en bij de rest van de wandeling zeeg hij halverwege door de benen en was geenszins van plan om op te staan. Gelukkig waren er ooms en vaders te over.

Zo liep de kleine stoet door het park uitwaaierend in ongeveer een halve meter. Dit was op zich al het mooiste moederdagcadeau ooit. Ontberingen, van welke aard dan ook, zorgen ervoor dat nieuw perspectief omarmd wordt. In spreekwoordelijke zin dan, want alles bleef angstvallig keurig op afstand. Dit was dan al de tweede dag die een beetje ‘normaal’ terug haalde. Langzaam zijn we op weg naar beheersbaarheid.

Vanmorgen zag ik de poolse film Ida, een film uit 2013, over een weesmeisje die in het klooster opgroeit en die op zoek gaat met haar tante om het graf van haar ouders te vinden. Prachtige filmische shots van desolate gebieden, de sfeer van de jaren vijftig en zestig, trage opnames die volledig pasten in het geheel. Pas na het kijken realiseerde ik me dat het een zwart/wit film was geweest. Ook dat had niet anders gekund. De regisseur is Pawel Pawlikowski, Ida wordt overtuigend gespeeld door Agata Trzebuchowska.

Straks komt de de aannemer van de woningbouwvereniging naar het steeds groter wordende lek kijken op zolder. Hopenlijk worden er nu spijkers met koppen geslagen.

Een ander dingetje waar weer aan gewerkt moet worden is de conditie. Op het ogenblik ben ik van de kleinste wandeling al benauwd. Een te geconcentreerde cirkel, die voorlopig maar eens opengebroken moet worden. Tussen de buien door fietsen en meer fietsen op de hometrainer lijkt me een goed begin. Nu hou ik het bijna geen tien minuten vol. Zo trekt de hele situatie toch haar sporen, want door het benauwd zijn gebeurt er ook minder. Rug rechten, schouders eronder en gaan. Iedere dag twee minuten langer, neem ik me voor. En nu woord houden.

In 80 dagen de wereld rond betekende een mooie reis naar Binnen-Mongolië. Op paier een traditionele authentieke afbeeldiing en in de kom een vegetarische bouillon’fondue’, waar ik, omdat ik het vlees vervangen had door de tempeh, een bouillonsoep van heb gemaakt. Wel heerlijk trouwens.

100 gram spinazie
0.25 stuk(s) kool(Chinese)
100 gram shi-i-take paddestoelen
2 stuk(s) bosuitjes
1 centimeter(s) gemberwortel
10 takje(s) koriander (vers)
300 gram lamsbout (zonder been)
1 eetlepel(s) pindakaas
0.50 eetlepel(s) sojasaus
0.50 eetlepel(s) Sherry (droog)
0.50 theelepel(s) chilipoeder
1 theelepel(s) suiker
2 stuk(s) bouillontablet (kip)
1 teentje(s) knoflook
50 gram mihoen.

-Was de spinazie en laat ze uitlekken.
– Snijd de Chinese kool in repen.
– Snijd de shi-i-take in plakjes.
– Snijd de bosuitjes in smalle reepjes.
– Schil de gember en hak hem fijn.
– Knip de koriander fijn.
– Snijd het vlees in dunne plakjes.
– Roer een sausje van de pindakaas, de sojasaus, de sherry, het chilipoeder, de suiker en een eetlepel warm water.
– Verdeel het sausje over 2 kleine kommetjes.

Bereidingswijze: Breng in een fonduepan 1 liter water met de bouillontabletten aan de kook.
– Pers het teentje knoflook erboven uit en voeg de gember, de bosuitjes en de koriander toe.
– Verdeel het vlees, de groente en de paddestoelen over 2 schalen.
– Kook het vlees, aan tafel snel gaar in de bouillon.
– Serveer het sausje er apart bij.
– Voeg daarna de mihoen aan de bouillon toe en schenk de soep in soepkommen.