Het bleef nog lang nagenieten

Met twee van de drie zussen op jacht naar de ouderwetse hoogstambloesem, kwamen we rissen laagstam-exemplaren tegen. Veel geprunus, en bijna uitgebloeide bloesem vande krentenbomen, maar de echte hoogstam appels en peren bleven nog wat verlegen in hun knop hangen. Met het veer bij Beusichem de Lek over met een brede glimlach van de schipper om ten hoogte van de West Betuwe reikhalzend uit te mogen kijken naar alles wat in bloei stond.

Met een verstop-zon als begeleiding, ze zien me niet, ze zien me wel, kregen de dorpen waar we doortrokken een lieflijke uitstraling. Een uitbundig kleurenpalet als zon weer tevoorschijn bliefde te komen. We liepen de dijk op bij Deil en moesten verschrikkelijk ons best doen om ver van de horden fietsers te blijven, die langs ons suisden. De volle parken in de stad verbleekten bij die drukte. Lieflijke taferelen van de runderen aan de overkant van de Linge, een kalm stappende reiger, die ik door mijn oude bril voor een ooievaar aanzag en de schapen in een bloeiende boomgaard in het dal aan de andere kant, daar wel, in de luwte. Oude boerderijen en even oude bomen, statige herenboerderijen, weilanden vol madelieven en boterbloemen en in de bermen het zonnige koolzaad.

Bij twee paarden verbaasde het me dat een van hen een kap om de mond had en daar toch mee kon grazen. Het leek me geen sinecure om iedere keer de bovenkant van de kap tegen je wang te voelen stoten als je probeerde gras los te trekken. Het andere paard bleef half met de kop achter een boom staan, ook in de modus van verstoppertje net als de zon.

Het was maar een korte wandeling, maar wie de ogen goed de kost gaf, genoot veel schoonheid. Het was vooral de afstemming van vele tinten roze, wit, diep donkerrood van de bloesem, de tere tinten roestbruin/rood van de ontluikende beuken, het zachte wuivende jonge groen van een hele oude treurwilg, een boom in witte tooi, ton sur ton met het huis erachter. Vogelgeluiden alom versterkten het vakantiegevoel. Het was precies zo’n wandeling als door een van onze vakantiedorpen

Als afsluiting van het ommetje zochten we Mariënwaard op, waar vast al die fietsers die ons gepasseerd hadden, naar toe waren getrokken. De tomtom stuurde verkeerd en zo kwamen we langs een prachtig wandelgebied, dat direct gemarkeerd werd voor later. Niet alleen fietsers waren en masse naar het terras en de landgoedwinkel getrokken, ook het enorme parkeerterrein stond vol met auto’s. En toch, dankzij de tenten voor de winkel en het terras, waar je koek en zopi kon halen om te picknicken, viel het reuze mee met de drukte. Aan twee tafels zittend, om en om zodat we met elkaar konden blijven kletsen, konden we eindelijk aan de bitterballen, witte wijn en koffie. Het werd een gedenkwaardige feestdag met zo’n slotaccoord. Het voelde als verwennerij, al lokte de wei met de boterbloemen eveneens.

Via de nog niet eerder genomen snelweg waren we binnen een klein kwartier terug op de plaats van bestemming. We namen afscheid, beloofden gauw weer, maar dan met jongste en gemiste zus erbij.

Thuis wist ik de grote pan met Harira, die ik ’s ochtends al gemaakt had. Om te dopen was er het spelt/zuurdesembrood uit de landgoedwinkel. Inspiratie voor Marokko haalde ik van het internet, een vakantiereclame om het land te bezoeken. Het bleef nog lang nagenieten

Harira

Ingrediënten:

-4 wortelen
-2 uien
– 2 courgettes die je in zeer kleine stukjes moet snijden en er 1 van apart moet houden
– 1 a 2 vastokende aardappelen
– 1 kop vol (de hele nacht in water) geweekte kikkererwten, al dan niet zonder velletje
– 2 bij voorkeur zachte rijpe (vlees-)tomaten
– 7 eetlepels bulgur (Turkse winkel)
– 2 eetlepels zonnebloemolie
– 1 eetlepel tomatenpuree zout en peper naar smaak
– 1 dessertlepel komijnpoeder
– 1/2 dessertlepel kaneelpoeder
– 1/2 dessertlepel thijm (naar keuze)
– 1 bosje fijngehakte koriander
Werkwijze:
Verhit in een kookpan de olie en fruit daarin de fijngehakte uien aan met wat zout.
Voeg alle groenten in blokjes gesneden toe (behalve 1 in zeer kleine stukjes gesneden courgette tot het einde van de kooktijd), de specerijen en driekwart van de fijngehakte koriander. Bedek met water en breng aan de kook.
(Zet het gas na 30 minuten koken uit, haal de gekookte kikkererwten uit de soep (dat gaat gemakkelijk, want ze zakken naar de bodem) en houd die apart.
Pureer de soep met een staafmixer of doe ze in een blender of keukenmachine. Doe de soep weer in de pan en doe er weer de kikkererwten bij) dit heb ik overgeslagen. Controleer of er genoeg zout/peper in de soep zit, voeg evt nog wat water toe als de soep te dik is en doe er ook de zeer klein gesneden stukjes apart gehouden courgette bij.
Breng de soep opnieuw aan de kook, strooi er de bulgur bij en kook zachtjes al roerend 10 minuten door.
Dien de soep op in mooie soepkommen, bestrooid met wat verse koriander en wat citroensap en serveer daarbij grote stukken Marokkaans brood. Zuurdesem/speltbrood is ook heerlijk.